Hier is een kritisch en tegelijkertijd opbouwend artikel dat met zorg stilstaat bij de valkuilen van het healen — én de kracht van het ruimer durven kijken, met zachtheid en helderheid:
De Schaduw van het Lichtwerk
Over de valkuilen van healing en de moed om ruimer te kijken.
Healing is een woord dat licht oproept: verbinding, heling, een thuiskomen in wie je bent. In een tijd waarin velen zoeken naar rust, betekenis en verzachting, is het begrijpelijk dat healing in al zijn vormen — energetisch werk, regressie, lichtwerk, frequentietherapie — steeds meer mensen aantrekt.
Maar zoals elk krachtig domein, kent ook healing zijn schaduwzijden. Niet om te veroordelen, maar om te verhelderen. Want soms vraagt een innerlijk probleem niet om meer licht, maar om confrontatie, realiteitszin of praktische begeleiding.
1. Het ‘fixen’ van wat gebroken is?
In sommige healing-contexten ontstaat (onbewust) het idee dat je “iets moet helen” om heel te zijn. Dit kan leiden tot een oneindige zoektocht naar verbetering, een gevoel dat je nog niet ver genoeg bent, de overtuiging dat pijn altijd een trauma moet zijn dat opgeruimd moet worden.
Pijn ervaren is gewoon menselijk. En mag je rouwen, schreeuwen of stil zijn — zónder dat het weggehaald moet worden.
2. Spiritueel bypassen
Dit gebeurt wanneer iemand via spirituele taal of technieken vermijdt om werkelijke pijn of verantwoordelijkheid te voelen.
Hoewel goed bedoeld, kunnen zulke zinnen iemand wegbrengen van het echte contact met de wonde. Soms wil de wond niet geheeld worden, maar gehoord.
3. De afhankelijkheid van de healer
Healing wordt krachtig als het iemand terug bij zijn eigen kracht brengt. Maar soms ontstaat er juist afhankelijkheid van een bepaalde healer of methode, energetische afstemming, constante ‘afscherming’ of ‘reiniging’.
Daarmee blijft iemand buiten zichzelf zoeken, in plaats van het zelfbekrachtigende pad te bewandelen. Dat includeert een actief participeren en dat gestaag volhouden; niet de heler draagt jouw lasten, maar ondersteunt je om jouw lasten te leren te dragen, want hoezeer en hoe graag een heler jou wil verlossen van je ongemakken, jouw pijn, jouw trauma, het is jouw ongemak, jouw pijn, jouw trauma waar jij uiteindelijk alleen doorheen gaat. Het is net als sterven, je gaat uiteindelijk ook alleen door de Poort, hoeveel liefdevolle mensen er rond je heen zitten en jij je als je nog bij bewustzijn bent, gedragen voelt. Je vol-draagt het einde van je leven.
4. De vergeten realiteit van trauma, neurodiversiteit, systemen
Niet elk probleem heeft een energetische oorzaak.
Iemand met depressieve gevoelens heeft soms een medisch of psychologisch traject nodig.
Onrust bij een kind kan wijzen op hooggevoeligheid, ADHD of een overprikkelde schoolomgeving
Een lichamelijke klacht kan veroorzaakt worden door voeding, stress of slaaptekort.
Het vraagt dus een heel eerlijke kijk op de situatie, en wat je daar zelf in kunt aanpakken. Als je weet dat bepaalde voeding voor jou niet oké is, en je gaat toch door tegen beter weten in, dan kan je niets anders verwachten dan hetzelfde resultaat. Elke situatie vraagt om specifieke aandacht. Het is vooral hoe concreet veranderingen van handelen en aanpakken tot een veranderende realiteit leiden. En ja, dat vraagt dus wederom de bereidheid een eerste stap te zetten en elke stap af te toetsen en gestaag door te gaan.
Laten we het kind niet met het badwater weggooien. Healing kan diep verzachtend inwerken, het contact met het innerlijk activeren , veiligheid creëren om stukken aan te kijken, ondersteunend werken tijdens rouw, trauma-integratie of spirituele groei
Zolang het niet zweeft boven de werkelijkheid, maar ermee samenwerkt.
Tot slot: de moed om écht te zien
De grootste heling zit soms niet in licht of liefde, maar in waarachtigheid: durven voelen wat er is, zonder oordeel. Dat kan een healing zijn die geen naam heeft.
En soms… vraagt iets om actie, therapie, grenzen, een ander pad. Iets wat niet opgelost wordt met een behandeling, maar met een gesprek. Of gewoon met rust.
Want heel zijn is niet hetzelfde als pijnvrij. Het is jezelf blijven voelen, ook als de schaduw de keerzijde van de medaille is.
Vaak willen we dat het leven rechtlijnig verloopt, maar dat is een illusie. Het leven doorleven, dat betekent ook ruimte te geven aan wat om koestering, zorg, aandacht, verzorging vraagt, en dat wel op een manier dat je daar heel actief in aanwezig bent.
Niet de healer geneest mensen, het is het dieper aanraken van iemands helingskracht van binnenuit, het zich herinneren dat ieder mens beschikt over een zelfhelend vermogen. En in die weg, waar twee mensen hun verantwoordelijkheid in nemen, dat ook op een gezonde manier in evenwicht houden ( ik doe mijn deel, jij doet jouw deel), dan ontstaat een verruimd bewust Zijn, ontstaat groei vanuit die samen-in-werking.
