1. Drie gevoelsgebieden
Het keerpunt markeert de overgang van een blinde, geleide mensheid naar de kroon van de schepping – van eenzame, emotionele denkers naar meelevende leiders. Dit vereist de oeroude scheppingstaal, die altijd in gevoel is geweest. Voelen betekent: zien en herkennen, communiceren en handelen, creëren en transformeren. Gevoel is een kracht van het hart die ver boven onze menselijke denkkracht uitstijgt – die zonder haar echter niet had kunnen ontstaan.
Laten we eens kijken naar de drie gevoelsgebieden: Aardse natuurrijken – dieren, planten en elementen – communiceren via instinctief gevoel. Deze verenigde taal verbindt iedereen met elkaar, maar wordt geleid door groepszielen die zich buiten de lichaamswezens bevinden.
Het emotionele gevoel is dat van mensen. Ze kennen veel talen die zowel rijkdom als armoede zijn, omdat ze elkaar niet begrijpen. Het menselijk denken bloeide eerst op door gevoel te onderwerpen. De taal, tekenen en signalen van gevoel zijn tegenwoordig maar heel weinig bekend.
Kosmische meesters communiceren via spirituele empathie, een zowel individuele als collectieve intelligentie die zowel denken als voelen is. Ze beheerst de duidelijke waarneming en emissie van energieën en tekens in vele dimensies.
In die zin is mens-zijn een reis die begint in de natuurrijken en (terug) voert naar de kosmische sferen. De wortels van ons menselijk vermogen om te voelen liggen in de duisternis van het verleden van de planeet – waar ook de wortels van de dieren- en plantenwereld liggen.
Laten we nu, rond de eeuwwisseling, voorbij ons bekrompen mentale lichaam gaan naar de gevoelsgebieden van het leven, die gewoonlijk als fantasie worden afgedaan, en laten we ons laten leiden door de dieren. Dieren zijn altijd van groot belang geweest voor ons mensen. Ze raken – niet zonder reden – onze gevoelens voor goed en kwaad en herinneren ons eraan dat ook wij diepe en sterke gevoelens hebben die we lange tijd niet hebben durven uiten. Dit heeft een enorm scala aan onevenwichtige en hopeloze emotionaliteit gecreëerd. In het persoonlijke leven varieert het van verlammende angst voor – tot verstikkende liefde voor dieren. In het collectieve gebied varieert het van de gruwelijke verontwaardiging, bijvoorbeeld tijdens de walvisjacht, tot de natuurlijke acceptatie van een wereldwijde harteloze, geïndustrialiseerde veehouderij en slachting. Bovendien noemen mensen elkaar dieren – varkens, ezels, geiten, koeien, ganzen en raken zo steeds meer verstrikt in hun emotionele pijn.
2. Universele verbinding
Laten we onszelf eens zien als een universeel wezen – als een spiritueel bewustzijn dat door alle rijken van de planeet aarde heeft gezworven en deze heeft geabsorbeerd: het rijk van de elementen en elementalen, van planten en plantengeesten, van dieren en dierengeesten. Daarna is het de ruimte van het mens-zijn binnengegaan en is het nu, op dit keerpunt, op weg naar de kristallijnen geest van het mens-zijn.
Deze reis ging niet over de ontwikkeling van het menselijk lichaam uit de dierenwereld – over het idee dat mensen afstammen van apen – maar over de migratie van die kosmische vonk die uiteindelijk de levende vlam van ons mensenhart op aarde wordt. In feite komen we niet van de aarde, maar van andere sterrenstelsels en kosmische centra. Maar om hier te kunnen wonen, hadden we een diepe innerlijke resonantie en verbinding nodig die ons voedsel, accommodatie, warmte, levensvreugde en een toekomst konden geven.
Er was dus een tijd dat we als dieren bestonden in nauwe samenwerking met de elementen en planten op aarde. In die tijd legden we de basis voor alle emotionele krachten die later menselijke emoties zouden worden, voor angst en agressie, sluwheid en levensvreugde – en zelfs later voor meesterlijk gevoel: voor liefde en dankbaarheid, mededogen en genezende sereniteit.
Het dierenrijk is een voelend koninkrijk van het onbewuste. Hier waren we geen individuen met creatieve ambities en krachten die hun eigen weg gingen, maar wezens die werden geleid door groepszielen – bovengeschikte voorbeelden van zorg en veiligheid.
We waren puur voelende wezens, geleid door krachtige geesten van kosmisch bewustzijn. We waren fysieke wezens vol vreugde en angst, vol spontaniteit, compromisloos en onvoorwaardelijk, dat door de eeuwen heen uitgroeide tot het oer gevoel van goddelijke veiligheid – tot de wijsheid van diep innerlijk gevoel en gevoel. Op deze manier hebben we het latere leven op aarde geworteld en probeerden we te overleven in de chaos van de eeuwen toen externe oriëntatie niet meer bestond – zoals bij iedereen
We waren puur voelende wezens, geleid door krachtige geesten van kosmisch bewustzijn. We waren fysieke wezens vol vreugde en angst, vol spontaniteit, compromisloos en onvoorwaardelijk, dat door de eeuwen heen uitgroeide tot het oer gevoel van goddelijke veiligheid – tot de wijsheid van diep innerlijk gevoel. Dus we wortelden het latere leven op aarde en probeerden te overleven in de chaos van de tijdperken, toen externe oriëntatie niet meer bestond – zoals bij elke verandering van de tijd het geval was.
Op deze manier hebben we de basiskrachten van het menselijk gevoel gelegd, van waaruit de communicatie van de meesters zou moeten ontstaan, die ooit zonder taalbarrières en misverstanden door ruimte en tijd zou stromen.
Toen kwam die fase van evolutie, toen we vanuit het hart van de bewuste dierenwereld naar het hart van de denkende mens zwaaiden en aanvankelijk – volgens de bedoelingen van onze geest, de experimenten van de natuur en de vreugde van de schepping – hybride wezens werden. In deze sfeer hadden onze menselijke lichamen dierenkoppen, vleugels, geweien of staarten, en onze dierlijke lichamen hadden menselijke hoofden, torso’s en armen. Dierlijke vreugde, instinctief gevoel en onmiddellijke aanwezigheid stroomden met onze bloedbaan naar de rijken van het menselijk gevoel.
Dus de kosmische vonk is boven de niveaus van de onbewuste dieren gestegen, de halfbewuste hybride wezens naar de dierlijke mens geleid door lagere instincten, om van daaruit uiteindelijk het rijk van het voelen van bewustzijn te bereiken, om de kroon van de schepping te worden – het meesterlichaam op aarde, wiens intentie en vermogen is om terug te geven aan het dierenrijk wat het ooit heeft gegeven: onvoorwaardelijke liefde, respect en waardering voor het zich ontwikkelende leven.
En het is een lange weg geweest. Als mensen hadden we de taak om onze innerlijke ziel te vinden, onszelf als individueel wezen te begrijpen en onze nieuwe denkkracht te ontwikkelen. Op dit pad verdween het oude vermogen om de wereld en het leven te voelen aanvankelijk naar de achtergrond – en ging het door de eeuwen heen bijna verloren.
3. De liefdeskracht van dieren
Dieren zijn pure niet-denkende maar kennende emotionele wezens. Als we vandaag wegdenken van ons intellectuele vermogen om te denken, blijft er behalve ons lichaam niets anders over dan een enorm scala aan diepste en hoogste emotionele krachten, donkerste emoties en lichtste sensaties – een erfenis uit de dierenwereld. Gevoelens hebben ons menselijk organisme opgebouwd. Ze zijn onze verbinding met het kosmische organisme van ons spirituele thuis, met het planetaire organisme van de elementen, planten en dieren, en met alle organisaties van onze menselijke samenleving.
Onze relatie met dieren toont ons de relatie met onszelf tot in detail. De dierenwereld is een projectieoppervlak dat ons de staat van onze ontwikkeling laat zien – de onvolwassenheid of volwassenheid van onze menselijke gevoelens, de last of vreugde die we zijn voor andere wezens. De schakel tussen ons en de dieren is de ziel die in het hart van ieder wezen leeft. Het geeft ons de boodschappen van de dieren en de staat van hun eigen ontwikkeling. Dieren tonen ons de oorzaken en oplossingen voor onze conflicten en problemen, ook al zijn ze zakelijk, economisch en financieel en lijken ze niets met dieren te maken te hebben.
De dieren gaven ons liefde toen we die niet bij mensen vonden. Ze gaven ons die berichten die we niet van anderen konden accepteren. Als denkende mensen zijn we er lange tijd niet in geslaagd om onze eigen krachtige emoties in hun subtiele diepten te herkennen. Lange tijd waren we machteloos overgeleverd aan onze demonische emoties. Dus de dieren, de meesters van gevoel, hebben ons geholpen door hun liefde en leven op vele manieren op te offeren.
Zolang wij zelf nog ontwikkelingskinderen waren en innerlijke leiding nodig hadden, zolang we ons gescheiden voelden van de schepping, leidden de engelen en meesters van het spirituele, de demonen en duivels van het astrale en de dieren van de natuurlijke rijken ons.
We zouden nooit engelen en meesters, demonen en duivels kunnen martelen, maar we zouden wel dieren kunnen martelen. En we deden dit uit onze eigen gekwelde kinderlijke gevoelens, die nooit mochten zijn zoals ze waren. Maar de foltering van dieren heeft onszelf gekweld. Dit treft individuele brute dierenfolteraars, wetenschappelijke testlaboratoria en industriële kannibalisten van dierlijke lijken, evenals veel eigenaren van gezelschapsdieren – gekke dieren die onbewust de duistere lasten van hun diep verborgen levenswee op hun lievelingen doorschuiven – en hen daardoor verstikken. .
4. Dierlijke genezing
Monopolair denken heeft veel mensen naar de rand van hun bestaan geleid, waar leegte en chaos zich diep in hun bewuste ziel hebben verspreid. Ze offerden intuïtie op om hun intellectuele capaciteiten te ontwikkelen en brachten zo een grote onbalans in het belangrijkste onderdeel van hun mens: het vermogen om bewust te communiceren met alle rijken en samen te bestaan met alle dimensies.
Laten we ons door de dieren laten helpen in dit diepe innerlijke conflict tussen onze gevoelens en gedachten. Er zijn nog steeds de dimensies, secundaire habitats en ruimtetijdzones waarin aspecten van ons menselijk bestaan als dierlijke wezens voorkomen. Laten we dichter bij hen komen! Laten we ons hart openen en ze weer opnemen!
Naast dierondersteunde therapieën hebben we de beschikking over innerlijke, krachtige dierentochten en diermeditaties, innerlijke reizen naar de rijken van ons eigen verleden, aangezien we dierlijke en hybride wezens waren, evenals veel actuele boeken en films waarin kinderen en dieren, hybride wezens en goochelaars de hoofdrol spelen. Deze zogenaamde fantasie bevat oneindig veel diepere waarheid dan welke gebeurtenis dan ook uit onze vermeende realiteit die via het nieuwssysteem wordt verspreid.
Om deze oeroude genezingsruimtes in onszelf te openen, kunnen we verschillende delen van de dierenwereld vanuit ons eigen geheugen aanvoelen, kunnen we ons in de schoenen van de dieren verplaatsen en onze menselijkheid door hun ogen zien. Alleen hier ligt een zegen voor ons lichaam en onze ziel, die we niet in woorden kunnen omschrijven, maar wel kunnen voelen en ervaren – een oeroude relatie met onszelf, waaruit die onvoorwaardelijke liefde ontstaat, die ons werkelijk tot de kroon van de schepping en de kristalmens maakt.