Het ‘verliezen’ van cliënten…iets wat we in ons werk wel eens zien gebeuren.
Of het nu in het opstellingswerk gebeurt of andere vormen van hulpverlening. Het vraagt moed om zich uit te spreken vanuit het waarnemingsveld, en daarin te accepteren dat je een cliënt of cliënten kunt ‘verliezen.’ In feite ervaar ik dit niet zozeer als een verlies, niet persoonlijk. Accepteren dat dit deel uitmaakt van het werk, van het leven. Zowel een clIënt als hulpverlener moet de ruimte kunnen nemen om vanuit het waarnemen openhartig te communiceren.
Het opstellingswerk dat benaderd wordt vanuit diverse invalshoeken, ervaringen en waarnemingen ervaar ik als enorm inspirerend. Zodoende lees ik invoelend de manier waarop Elmer Hendrix het opstellingswerk benadert en dat voelt innerlijk stromen en kloppend voor mezelf, vooral omwille van de nuchtere openhartigheid naar zichzelf toe.
Ik glimlach, bij wijze van herkenning.
Een kort fragment rond ‘verlies’ van cliënten .
‘ De moed hebben om uit te spreken wat je waarneemt houdt meteen in dat je ten volle bereid dient te zijn om je cliënt te verliezen. Dat hij boos op je wordt, wegloopt en mogelijks zelfs kwaad over je gaat spreken.
Wanneer je daar niet bereid toe bent kan je cliënt jou makkelijk manipuleren. Daardoor krijgt hij niet wat hij nodig heeft, maar wat hij wil. Je tast natuurlijk altijd af wat je cliënt in het moment aan waarheid kan aannemen, maar dat betekent alleen maar dat je de waarheid ( zoals jij die waarneemt) doseert en nooit verbloemt.
Dit heeft alles te maken met jouw authenticiteit. De moed hebben om jezelf te zijn, waarachtig te zijn, en je te durven uitspreken waar dat van je gevraagd wordt. En uiteraard blijf je onderzoeken of je je daarmee nog in de stroom van de Tao bevindt, of dat je ego op dat moment aan het roer staat.
Bereid zijn om je cliënt te verliezen is eigenlijk maar een klein onderdeel van een veel essentiëlere grondhouding. Een houding die te maken heeft met de grootsheid van het leven en een diep besef van je sterfelijkheid.
‘ Je enige echte vriend en metgezel is je dood. Dat is het enige dat je werkelijk hebt, wat echt van jou is en wat niemand je kan afnemen.’ Jed McKenna
Wanneer je ten volle wilt leven dien je bereid te zijn om alles wat je hebt te verliezen. Inclusief je leven. Wanneer je zo in het leven kunt staan, kun je zonder terughoudendheid leven. Dat zie je ook vaak bij mensen die de dood in de ogen hebben gekeken. Zij staan voller in het leven, maken zich geen of minder zorgen over de toekomst en de dood, en kijken met veel meer mildheid naar zichzelf en anderen. Ze zijn in harmonie met de Tao.’