We kunnen anderen niet met geweld wakker schudden, noch kunnen we hen ‘waarheid’ aanbieden als er niet oprecht om is gevraagd. Interessant is het om zelf stil te staan bij dat verlangen om mensen te willen wakker schudden, en dat vaak gesaust met oordeel ( al dan niet in woorden dan wel in de energie voelbaar), luidop schreeuwen roepen en tieren, want ja, jij bent wél wakker, de ander niet. Ik vind dat nogal arrogant gedrag, want wat is eigenlijk ‘wakker worden’. We zijn mensen in wording en respect voor de ander betekent ook de ander in die wordingsweg te zien, echt te zien in zijn of haar unieke Zijn. Als ik daar nog dieper op inzoom dan liggen daar meestal onverteerde lagen of wat in het eigen Ik nog niet is aangekeken. Maar zelfs dat is ook nog in wording en laat zich onvermijdelijk in het wordingsgebeuren zien.
Blinde revolutionaire impulsen, zoals het zoeken naar waarheid zonder een basis in oprecht zelfwerk en zorgvuldig doorgelichte kennis, zullen een persoon transformeren in datgene waartegen ze vechten. Dit is de valkuil van de reactionaire geest (die alleen gefocust is op de buitenwereld van onze driedimensionale realiteit die verstrikt raakt in een vergeefse strijd tegen de schaduwen die op de muren van onze grot worden geprojecteerd, schaduwen die voortkomen uit ons eigen onderbewustzijn onderdrukt/gewond zelf, de collectieve schaduw, en gecreëerd door onze hyperdimensionale gevangenisbewaarders die ons manipuleren vanuit occulte rijken.
Het pad van de zwerver, afvallige of spirituele krijger (die allemaal op hun eigen manier toegewijd zijn om licht in onze wereld te brengen door de duisternis bewust te maken) is verre van een gemakkelijke weg om te bewandelen, en dit pad wordt steeds smaller en smaller naarmate we verder gaan, omdat valstrikken ( misleiding, verleiding, afleiding) welig tieren.
Het is ook belangrijk om in gedachten te houden dat niet iedereen op dezelfde manier zoekt naar waarheid (noch is het hun roeping in het leven), daarom moeten we “wijs als slangen en zacht als duiven” blijven (zoals het esoterische axioma stelt) terwijl we standvastig zijn in het geven van de leugen wat ze verdient: de waarheid. En deze houding houdt in dat we soms een spade een spade noemen, en niet toelaten dat onze ‘make nice’ maatschappelijke conditionering onze innerlijke stem en innerlijk weten dempt.
Als het gaat om degenen die de oproep hebben beantwoord, is het essentieel om te onthouden dat we dit allemaal samen doen. Zelf zie ik dat anders. Door eerst datgene te doen vanuit eigen kracht, wilskracht impulsen, kun je naar elkaar toe stromen, van het Ik naar het Jij, naar het Wij. Als de Jij of Wij een reddingsboei wordt voor het Ik, dan ontstaat daar vroeg of laat een nieuwe situatie die laat zien te weinig eigen wilskracht ontwikkeld te hebben. Het Ik heeft zijn wereld opgebouwd in de draagkracht van het Jij /Wij. Het credo ‘ wij doen het samen’ zie ik, als daar niet in eigen Ik de nodige innerlijke wilskracht-impulsen tot bloei zijn gekomen, als een afleiding, misleiding.
We zijn allemaal leraren en studenten, maar we hebben ook verschillende lessen te leren en beschikken over kennis die we allemaal op individuele basis moeten integreren. We moeten elkaar helpen in deze Tijd van Overgang terwijl we ons best doen om van een frequentie van ‘Dienst aan het Zelf’ naar ‘Dienst aan Anderen’ te gaan, gemeenschapsbanden te creëren en onszelf te omringen met gelijkgestemde mensen, dit alles gebaseerd op oprechtheid en integriteit in dienst van het goddelijke. Als je niet echt jezelf kunt zijn met de mensen met wie je omgaat, dan wil je jezelf misschien afvragen: “wat betekent echte vriendschap eigenlijk als ik niet mezelf ben”? Wat het kan betekenen, is dat we binnen deze ‘vriendschappen’ deze gehechtheid hebben gekozen boven onze authenticiteit, en we moeten beoordelen of elke vriendschap die prijs waard is.
Op het pad naar ontwaken- Worden en het zoeken naar waarheid verdwijnen wel eens mensen uit beeld om ruimte te maken voor nieuwe mensen die je evolutionaire groei zullen stimuleren. Dit kan deel uitmaken van de wordingsweg . Het kan soms eenzaam zijn, echter, overal subtiele energieën en goddelijke krachten die ons helpen en verheffen bij de keuzes die we maken, zelfs als we ze niet (meteen) kunnen zien of ermee kunnen communiceren. De waarheid zal ons tenslotte bevrijden. De waarheid ontkiemt van binnenuit.