30 juli 2025 Tot 2 januari 2026
Op 30 juli begint Cheiron zijn retrograde reis in Ram tot 2 januari 2026
Cheiron, de gewonde heler/genezer, retrograde in Ram activeert het eerste huis: het domein van zelfidentiteit, het ‘Ik’. Astrologisch gezien vormt Cheiron nu een semi-sextiel met Uranus in Tweelingen, wat duidt op mentale herprogrammering
We worden uitgenodigd om datgene te helen, te transformeren, waar we soms jarenlang omheen zijn gelopen, of nog dieper mogen inzakken in wat we met liefdevolle zorgzame aandacht kunnen helen. Eigenlijk is deze langdurige retrograde een innerlijke pelgrimsweg.
Vaak voelen we een retrograde al enkele dagen voordien. Een subtiele onrust, herinneringen die opduiken , een diep verlangen om stil te zijn. Alsof het universum zegt: ‘Bereid je voor, we keren terug naar de plek waar je licht werd geboren door pijn.’
Wanneer Cheiron zich terugtrekt in retrograde door het vurige teken Ram, openen zich poorten naar diepe innerlijke heling. Deze transit nodigt ons uit om oude wonden te erkennen en ze om te vormen tot bronnen van kracht en compassie.
Cheiron, de gewonde genezer uit de Griekse mythologie, kon zijn eigen wonde nooit helen — een universeel symbool voor hoe wij anderen helpen in datgene waar we zelf ooit zijn geraakt. Astrologisch vertegenwoordigt Cheiron onze diepste kwetsuren, maar ook onze unieke helende gave.
Een energetische golf die voorafgaat aan het keerpunt.
Gisteren, bij het lezen van een paar fragmenten uit ‘Dag lief’ van Henriette Hemmink, werd ik onverwacht met volle kracht naar mijn diepste pijnlagen gecatapulteerd.
Niet zachtjes, niet subtiel. Maar als een storm die al een tijdje in mij sluimerde en met een onverwachte intensiteit een uitweg zocht. De woorden van het mannelijke hoofpersonage uit het boek raakten iets ouds — iets dat ik dacht wel grotendeels geheeld te hebben.
Want ja, met ‘het is wat het is’, ‘ ik laat het los’, ‘ ik hecht met niet aan wat anderen vinden’, ‘ leven en laten leven’, zijn littekens op onze Ziel niet altijd in het aardse leven verwerkbaar. Het idee (dat wel eens voelt als een ‘dwangmatig’ ideaal idee) dat we alle ervaringen in 1 leven zouden moeten en moeten kunnen verwerken, is niet hoe dit voor ieder mens werkt.
Ondanks ik bij het verder lezen kon voelen hoe diepere lagen nog verder losgeweekt werden, was het daar ineens. Open, rauw, en helder. Het voelde als een te lang ingehouden ‘tornado’. En neen, geen boosheid, maar een heel diep existentieel verdriet.
Ik dacht terug aan momenten waarop ik mezelf kleiner maakte, niet uit gebrek aan kracht, maar uit zelfbescherming. Nu voel ik: kwetsbaarheid is niet de afwezigheid van moed — het is moed in haar zuiverste vorm.
Daarna voelde ik het stil worden, alsof daar in de kernwonde verzachting ontstond en ik mezelf toesprak met de woorden te mogen voelen wat ik voel, dat daar bestaans-r-echt toe is.
In de vurige energie van Ram botsen we vaak op onszelf. Op onze durf. Op ons verdriet.
Ik dacht terug aan momenten waarop ik het gevoel had niet ‘goed genoeg’ te zijn. Maar wat als kwetsbaarheid niet tegenover kracht staat, maar haar oorsprong is?
Cheiron, de gewonde genezer, raakt ons daar waar we het minst willen voelen — en precies daar begint de heling. In Ram, het archetype van het ‘Ik’ gaat het over ons zelfbeeld, onze kwetsbaarheid ruimte te geven en dat vraagt moed, zeer zeker, het is geen teken van zwakte, wat ons nog steeds wordt voorgehouden als ‘ideaal’ en ‘succesvol’ zijn.
We kunnen niet anders dan te vertragen, in gesprek met onszelf te gaan, aan te kijken waar we zelf een sluier overheen leggen, verantwoordelijkheid dragen en daar ook met moed de gevolgen in nemen, te weten dat we niet minder zijn door onze wonden, ons innerlijk Levensvuur is heilig, we worden uitgenodigd om te verzachten en ons innerlijk vuur niet als een vechten en strijden tégen te gebruiken.
Laat je vooral omringen door iemand, al is het slechts één mens, die de kunst kent om waarachtig te luisteren, van mens tot mens, van hart tot hart, van ziel tot ziel. Niets in te vullen voor de ander, voor elkaar.
Mijn partner en ik hebben dat begenadigde geluk elkaar te verstaan, elkaar te beluisteren en ruimte te geven aan elkaar.
Liefs Mieke