Acrylpainting ©Mieke
Een ethische en spirituele blik op verlangen, loslaten en innerlijke groei
Je relatie is gestopt. Je ex heeft iemand ontmoet en lijkt door te gaan met zijn of haar leven. En jij? Jij zit met een wirwar aan gevoelens. Verdriet, verwarring, misschien zelfs jaloezie. Je zoekt antwoorden. Je vraagt je af: Is hij/zij echt gelukkig? Komt mijn ex terug? Blijft die nieuwe relatie duren? Wat heeft hij/zij meer dan ik? Ik begrijp het niet, want we waren zo gelukkig, we horen bij elkaar.
Je benadert vrienden, familie, hulpverleners, mediums. Je zoekt bevestiging, geruststelling, een sprankje hoop. En dat is zo menselijk. Maar het roept ook ethische vragen op. Want wat gebeurt er als we onszelf verliezen in het verhaal van de ander?
Wat wil je écht weten?
Vaak is de vraag “Is mijn ex nu écht gelukkig?” een vermomde roep om erkenning: Was ik belangrijk? Heb ik ertoe gedaan? Maar stel jezelf eens de vraag: Wat verandert er in mijn leven als ik weet dat mijn ex gelukkig is… of niet? Is het antwoord een brug naar heling, of een lus die je vasthoudt in het verleden? Vraag jezelf af waarom je dit wilt weten, is het liefde, controle, hoop, pijn? Wat wil je écht voelen en helen?
Respect voor de ander én jezelf
Wanneer je via mediums of anderen probeert te achterhalen wat er speelt in het leven van je ex, kom je op het terrein van ethiek. Iedere ziel heeft recht op privacy, op een eigen pad. En jij ook. Wat als je die energie zou gebruiken om jouw pad te verlichten in plaats van te willen weten en te willen controleren welke weg je ex volgt? Ook al is dit voor jou pijnlijk en verdrietig. Net als jij een autonoom wezen bent, is je ex dat ook. In feite kan niemand je voeden met hoopvolle verwachtingen, uitspraken als ‘ hij/zij komt terug’. Soms komen exen wel terug samen, als beiden elkaar terugvinden vanuit emotionele groei en volwassenheid, maar daar is geen exacte tijd op te voorspellen. Het leven vraagt je om door te gaan met jezelf, je hart niet op slot te zetten.
Mijn vraag is dan wat je nodig hebt om verder te gaan, het verlies te verwerken, je hart te helen, het verleden wat daar vaak mee verbonden is te transformeren, zeker als je merkt dat je na een jaar of zelfs meerdere jaren nog steeds hoopt op veranderingen. Je mag rouwen en dat voelt rauw, jij mag verlangen, en je mag ook groeien, want je bent Liefde, dat is jouw pure essentie.
Codependentie: Liefde of afhankelijkheid?
Vaak worden diepe patronen zichtbaar, als je het gevoel hebt dat je wereld helemaal stil lijkt te vallen. Dat niets er nog toe doet. Rouwverwerking bij leven doorloopt eveneens fasen van verwerking naar acceptatie. Aanvankelijk is dat zeker wel zo dat in het begin je leven op zijn kop staat, zeker als je niet hebt verwacht dat er een einde zou komen in je relatie. Begrijp en lees dit deel van mijn blog niet als een oordeel, maar een uitnodiging tot bewustwording. Ik heb daar al vaker over geschreven en weet hoe complex codependentie is. Maar je kunt wel groeien naar het creëren van gezonde relaties, op een afhankelijke onafhankelijke manier. Je moet dat ook wel willen, patronen vanuit het verleden (meestal wel) te doorbreken. Je moet daar, en daar is geen andere weg in, echt actief aan willen werken. Dus ben je daartoe bereid die eerste stap te zetten? Zeg je daar een ‘oké, ik pak dit aan, al weet ik nu nog niet of ik volhoud, of het me lukt’. Je staat er, als het om dieperliggende dynamieken en patronen gaat, niet alleen voor.
In zekere zin zijn we allemaal als mens op elkaar aangewezen, dat maakt ons juist heel menselijk, kunnen we ons inleven, voelen we ons empathisch en verbonden met elkaar. Echter kan daar ook een ‘schaduwkant’ zijn, die we niet zo makkelijk herkennen of erkenning geven.
Codependentie is een dynamiek waarin je je eigenwaarde, geluk of rust afhankelijk maakt van de ander. Je leeft als het ware via de emoties, keuzes en bevestiging van je partner. Na een breuk kan dat zich uiten in je eigen leven totaal on hold zetten, het obsessief/dwangmatig willen weten hoe het gaat met je ex, jezelf verliezen in fantasieën en hoop over het samenkomen, over verzoening, ook het idee dat je ex nog met je bezig zou zijn, en dat ook als een visioen aankijken. Het kan echt heel ver gaan.
Als hulpverlener is het mijn verantwoordelijkheid, dat is mijn deel van mijn werk, een cliënt vanuit oprechte empathie en begrip, te ondersteunen eerst het verdriet, de pijn, de boosheid en woede, het verlangen, de hoop en alles wat met rouw te maken heeft, te helpen verwerken. Ruimte geven om wat er leeft in iemand erkenning te geven, niet door mee te lijden, maar mee te leven. Verwerking is een cyclisch proces, dat verloopt niet rechtlijnig, maar met vallen en opstaan.
In dat proces worden meestal dieperliggende dynamieken ontdekt met name: ik heb geleerd dat liefde voorwaardelijk is, ik heb geleerd dat ik niet genoeg ben, ik heb geleerd mijn grenzen te overschrijden en ben een pleaser geworden, ik heb geleerd dat ik in elke relatie in de steek wordt gelaten als ik niet grenzen stel…je kunt zo diep gaan als je zelf wilt, als je zelf in elk moment kan aankijken, maar het is heel menselijk dat niemand vrij is van de vele inputs en overtuigingen.
Codependentie is geen zwakte, het is een heel oud patroon dat vraagt om op een liefdevolle manier ontmanteld te worden. Jij mag thuiskomen in jezelf, jij mag loslaten én onthechten van wat geen authentieke liefde is, maar dan mag je eerst, misschien voor de eerste keer ( hoe oud of jong je ook bent) de liefde in jezelf omarmen. Want die liefde begint in jou. De relatie die je hebt met jezelf. Als ik dan vraag: kun jij jezelf zien door de ogen van de ander, vanuit Liefde, onvoorwaardelijk, zou jij dan een relatie met jezelf aangaan, wetend dat je niet perfect hoeft te zijn? Wetend dat niemand perfect is, ook ik niet? Hoe zou dat voor je zijn, die Liefde vanuit wie jij bent, te ankeren in je basisbestaan?
Compassie en mededogen, vergeving ( doe je voor jezelf), acceptatie dat relaties komen en gaan, dat alles in het leven een diepgaande verandering ondergaat ( niet als een slachtoffer), de wet van de metabletica ( veranderingen zijn de enige constante) werkzaam is in het aardse leven, dat je natuurlijk verlangt naar een levenslange duurzame relatie, wie niet?, en dat je ook kunt aanvaarden dat waar twee mensen elkaar het beste hebben gegeven van en aan elkaar, dat ook kan stoppen. Waarom dan toch, waarom…op veel van die vragen is, als ik daar op een dieper spiritueel vlak naar kijk, geen rationele uitleg over te geven. Loslaten in liefde en uit liefde voor elkaar, elkaar het beste te gunnen, dankbaar voor de ervaringen, en dankbaar dat jij of je ex ruimte maakt voor iemand anders.
Dat lijkt mij de hoogste vorm van Liefde. We zijn nog steeds op weg ernaartoe….
Liefs Mieke
Relatietherapeute, gespecialiseerd in Hechting, Narcisme, Borderline, Codependentie, Systemisch opstellingswerk.