In een wereld waar licht en duisternis in perfecte harmonie bestaan, leefden twee schaduwen. De ene schaduw, Luna, was zacht en sereen, altijd dansend in het maanlicht. De andere schaduw, Sol, was krachtig en levendig, altijd aanwezig in het zonlicht. Hoewel ze in dezelfde wereld leefden, hadden ze elkaar nog niet eerder ontmoet, omdat hun paden nooit kruisten.
Op een dag, tijdens een zeldzame zonsverduistering, kwamen Luna en Sol eindelijk samen. Het leek erop dat ze naar elkaar werden gedreven. De lucht werd beangstigend donker en de wereld leek stil te staan.
In een onverwachts moment, waar ze elkaar ontmoetten, keken ze elkaar nieuwsgierig onderzoekend aan. Verbaasd over hoe verschillend en toch zo gelijk ze waren.
Wat aarzelend en voorzichtig aftastend bewogen ze naar elkaar Zoals het te verwachten was stak Luna van wal, het ijs was gebroken, en al snel begonnen ze ervaringen te delen en ontdekten dat ze veel gemeen hadden. Beiden lieten ook wat anders zien! Zelfs de zelfverzekerde Luna!
Beide schaduwen hadden hun eigen angsten en onzekerheden, maar ook hun eigen krachten en wijsheden. Ze realiseerden zich dat ze elkaar konden aanvullen en versterken.
Samen begonnen Luna en Sol een reis van zelfontdekking. Ze leerden van elkaar en hielpen elkaar om hun innerlijke balans te vinden. Luna leerde Sol om rust en kalmte te omarmen, terwijl Sol Luna leerde om kracht en moed te vinden. Ze ontdekten dat hun verschillen hen juist sterker maakten.
Na de zonsverduistering gingen Luna en Sol hun eigen weg, maar ze wisten dat ze altijd verbonden zouden blijven. Ze hadden geleerd dat licht en duisternis, hoewel verschillend, samen een prachtige harmonie kunnen vormen.
Luna en Sol leefden verder, elk in hun eigen licht, maar altijd met een deel van de ander in hun hart. Ze beseften dat ze in werkelijkheid onafscheidelijk waren, eeuwig verbonden met elkaar.
© Mieke
Jungiaans Coach, geschreven 28 oktober 2024