Het jaar in de handen van Ariane
Ariane zat op de drempel van de winter, in een kleine kamer waar het haardvuur zacht knetterde. Buiten lag de wereld stil onder een dunne laag sneeuw, maar binnen was er beweging: niet van voeten of stemmen, maar van herinneringen.
Ze sloot haar ogen en zag het jaar voor zich als een groot boek dat op haar schoot lag. De bladzijden waren gevuld met licht en schaduw, met woorden van vreugde en stilte van verdriet.
Op sommige pagina’s stonden bergen: momenten waarop ze boven zichzelf uitsteeg, waar ze durfde, waar ze overwon. Ze zag zichzelf lachen, dansen, spreken met kracht.
Op andere pagina’s waren dalen: dagen van twijfel, van verlies, van moeheid. Daar voelde ze de zwaarte van het leven, maar ook de zachte hand die haar telkens weer optilde.
Terwijl ze bladerde, merkte ze dat het boek niet alleen haar verhaal was. Het was geweven met draden van anderen: vrienden, geliefden, toevallige ontmoetingen. Elk hoofdstuk droeg stemmen en gebaren die haar pad hadden verlicht of verdiept.
Toen verscheen er een vlam in haar hart — een paarse vlam, helder en transformerend. Ze zag hoe de vlam de bladzijden raakte: de hoogtepunten werden niet groter, de dieptepunten niet kleiner, maar alles werd opgenomen in een zachte gloed. Het boek werd lichter, alsof het niet langer last was, maar wijsheid.
Ariane glimlachte. Ze begreep dat het jaar niet iets was dat haar overkwam, maar iets dat door haar heen stroomde. Zij was de rivier, de bedding, de bron.
Ze sloot het boek en legde haar handen erop.
“Dank je, tijd,” fluisterde ze.
“Dank je, leven. Ik ben klaar om opnieuw te beginnen.”
En terwijl de vlam in haar hart bleef branden, voelde ze dat ze niet alleen een getuige was van het voorbije jaar, maar ook een drager van licht — klaar om het nieuwe jaar te verwelkomen, met dezelfde moed, dezelfde zachtheid, dezelfde kracht.
Reflectievragen – 8ste Yule-Nacht
Over hoogtepunten en dieptepunten
Welke momenten van vreugde en overwinning draag ik nog in mij van dit jaar?
Welke dieptepunten hebben mij gevormd, en wat hebben ze mij geleerd?
Hoe kan ik beide — hoogte en diepte — zien als delen van één geheel?
Over zuivering en transformatie
Wat mag ik loslaten zodat mijn hart lichter wordt?
Welke gevoelens of overtuigingen wil ik door de paarse vlam laten transformeren?
Hoe kan ik mijn pijn omvormen tot wijsheid en mijn vreugde tot dankbaarheid?
Over de paarse vlam
Waar in mijn lichaam voel ik de behoefte aan zuivering?
Hoe kan ik de paarse vlam uitnodigen om door mij heen te stromen?
Wat betekent voor mij het beeld van een vlam die zowel hoogtepunten als dieptepunten in licht verandert?
Meditatie – De paarse vlam
Ga rustig zitten.
Voel de grond onder je voeten, de adem in je borst.
Sluit je ogen en stel je voor dat er in je hart een kleine vlam brandt.
Niet rood, niet geel, maar paars — diep en helder.
Zie hoe deze vlam groeit.
Ze reikt omhoog naar je kruin,
en daalt weer neer naar je buik.
Ze stroomt door je hele lichaam,
als een zachte rivier van licht.
Breng nu je hoogtepunten van het jaar voor je geest.
Laat ze in de vlam vallen.
Ze worden niet kleiner,
maar ze worden zuiverder, helderder, dankbaarder.
Breng daarna je dieptepunten voor je geest.
Laat ook deze in de vlam vallen.
Ze worden niet uitgewist,
maar ze worden getransformeerd:
van pijn naar inzicht,
van last naar kracht.
Blijf in dit licht.
Voel hoe de paarse vlam je reinigt,
hoe ze je midden opent,
hoe ze je gouden kern zichtbaar maakt.
Wanneer je klaar bent,
breng je aandacht terug naar je adem.
Open langzaam je ogen.
De vlam blijft —
niet als beeld,
maar als stille kracht in jou.
© Mieke