Elke avond komt de Raad der Engelen, een kring van Negen, wakend over het welzijn van elk kind, samen. Niet zoals wij dat als mensen kennen, van achter een tafel, maar in een kring die geen begin en geen einde kent. Een kring, weten de Engelen, creëert een hart tot hart verbinding, ieder is heel gelijkwaardig aan elkaar. Iedere engel kent zijn taak en verantwoordelijkheid, in dit begrip werken ze ook samen. Voor het hoogste doel.
Onvermoeibaar als de Engelen zijn, kijken ze dagelijks neer naar de aarde, de drukke bezigheden van volwassenen en hoe jonge kinderen in een maalstroom van druk meegezogen worden.
De Raad der Engelen observeert elk kind, vanaf de geboorte. Het gaat ook wel verder maar daar is een andere Raad der Engelen die de ziel voor incarnatie begeleidt in hun weg naar een geschikte omgeving, waar elk kind wat in uit te werken heeft. Maar dat is een heel ander verhaal van overleg en afstemming.
De Raad der Engelen volgt elk kind op in diens ontwikkeling op, ziet hen lachen, ziet hun tranen, hun dromen en verlangens— maar ook hoe hun wezen vaak niet wordt erkend.
En dat baart hen in toenemende mate zorgen. Niet dat ze rechtstreeks ingrijpen, zeer uitzonderlijk, dat wordt soms anders wordt verteld en begrepen, dan wel via vele andere wegen mensen en kinderen kunnen bereiken. Vooral kinderen, jonge kinderen, zijn heel sterk verbonden met het leven vanwaar ze komen. Als er maar belangstelling is om er open voor te staan.
De Raad der Engelen stemde zich meditatief af op de samenkomst. Een helder hemelsblauwe Celestien in prachtige clusters gevormd, stond in het midden van de kring.
De Engel van Herinnering nam als eerste het woord en deelde haar waarneming als volgt: ‘Veel te veel kinderen worden niet meer gezien als dragers van sterrenstof, als wie hun Wezen werkelijk is.’
Met een langzame beweging knikte de Engel van Stilte bevestigend en reageerde zachtjes: ‘ Hun namen worden geroepen, maar wat hun wezen is, dat is niet ten gronde gekend.’
Zilte tranen liepen over de wangen van de Engel van Moed, zo diep geraakt was de Engel, bij het zien van het verdriet van elk kind. In oorlogsgebieden lag haar helend terrein, dat was zo overeengekomen met de Raad der Engelen van Vrede. Ze ontfermde zich over elk kind, in helende dromen en streek hen liefdevol bemoedigend over hun hart.
“Alle zijn gekomen met een opdracht,” sprak de Engel van Richting, “maar de wereld noemt hen lastig, traag, te gevoelig. Mensen die het wezen van het kind willen ontmoeten, zullen bijdragen dat ze een bewustere richting uitgaan.
De kring werd stil. Een kristal begon zacht te gloeien in het midden.
‘Is er iets, Engel van Wijsheid, wat jij er wil aan toevoegen?’ stelde de Engel van Herinnering voor.
Nadenkend en met overtuiging antwoordde de Engel van Wijsheid:’
‘ Elk kind is een vonk van Licht, en elk kind zal met de hulp van mensen die ontvankelijk ervoor zijn, ontdekken dat het Licht in henzelf nooit gedoofd kan worden.’
De Raad der Engelen knikte bevestigend op wat de Engel van Wijsheid met overtuiging deelde.
De Engel van Troost werkte samen met de Engel van Moed, over de hele wereld. Ze keken elkaar met een blik van verstandhouding aan. Dat ze altijd op elkaar konden rekenen als de Engel van Moed wat mistroostig werd en als de Engel van Troost soms wat de moed liet zakken. Mocht de mensheid zich maar een flits kunnen inleven, in hoe het kind zich voelt. Hoe fijner zou het zijn voor elk kind, dat elk kind zou ontwikkelen tot een volledig mens, zoals dat de bedoeling is.
‘Wat noodzakelijk is om dichter bij het kind te staan, het wezen van het kind te leren kennen, is vertragen’, sprak de Engel van Vertraging. De laatste tijd neemt de druk onder de mensheid enorm toe. En wie wordt daar beter van? Dagelijks volg ik de ontwikkelingen of gecompliceerdheid ervan op. Er zijn krachten aan het werk die niet heilzaam zijn voor een kind.’
Ook dat beaamde de Raad der Engelen, al volgden de Engelen de snelle veranderende dagelijkse ontwikkelingen en verwikkelingen niet op, de Raad wist wel door vorige samenkomsten dat het spanningsveld op elk vlak toenam.
‘Ja,’ voegde de Engel van Ontwaken, ‘ men spreekt op de Aarde over de grote reset, het grote ontwaken, de meningen tieren welig her en der. Maar het gaat toch over het innerlijk ontvankelijk actief worden en zichzelf te leren kennen in eerste instantie, openstaan voor wie het wezen van het kind is, want ook een volwassen mens is niets anders dan een vierledig wezen. Ik zal het voorlopig hierbij houden.’
De Engelen glimlachten dankbaar naar de Engel van Ontwaken. Samen met de Engel van Wijsheid werkten ze aan een plan van aanpak, om mensen te inspireren via dromen en zogenaamde toevalligheden. Allebei beseften ze dat het een intense opdracht was, die ze met heel veel graagte op zich hadden genomen.
Dankbaar om het delen met elkaar, had de Engel van Moed even haar blik naar de aarde gericht en met een stralende glimlach riep ze opgewekt en zacht: ‘ Kijk, dat kindje daar heerlijk spelen, met die handjes vol blijdschap, de verkleurde bladeren in de tuin verzamelen. Nu kijkt het kindje naar de horizon en naar boven. Alsof dit kindje voelt dat er iets meekijkt, iets dat niet met aardse ogen alleen te zien is. Dat zijn wij, dat kindje voelt onze aanwezigheid.’
‘Zie je wel, hoe open en ontvankelijk een kind is voor wat volwassen mensen al te lang niet meer zien?’ sprak de Engel van Herinnering geestgemoedelijk.
De Engelen namen afscheid van elkaar en wisten dat het tij, mits het aanwakkeren van de liefde voor het wezen van het kind, zou keren.
© Mieke 17-12-2025