Categorie: blogs

Opiniestuk deel 1 rond ‘Schaduwwerk in de politiek begrijpen’ ( in het kader van mijn opleiding tot Jungian Coach, dat wordt vervolgd met diepgaand schaduwwerk)

In de politiek kan het concept van ‘schaduwwerk’ zowel intrigerend als transformerend zijn. Schaduwwerk, geworteld in de psychologische theorieën van Carl Jung, houdt in dat we de delen van onszelf die we vaak onderdrukken of ontkennen, confronteren en integreren. Wanneer dit op politiek wordt toegepast, kan deze praktijk helpen om kloven te overbruggen en een meer meelevend en begripvol politiek landschap te bevorderen.

Wat is politiek schaduwwerk?

*Politiek schaduwwerk houdt in dat we de aspecten van onszelf herkennen en aanpakken die we op onze politieke tegenstanders projecteren. Dit zijn vaak de kwaliteiten die we het meest verwerpelijk vinden bij anderen, maar ze kunnen ook in onszelf zitten. Door deze eigenschappen te erkennen, kunnen we onze reacties beter begrijpen en een meer empathische benadering van politiek discours ontwikkelen.

Belangrijkste principes van politiek schaduwwerk

* Zelfreflectie: dit houdt in dat we onze eigen overtuigingen en vooroordelen onderzoeken, zelfs als het ongemakkelijk is. Het vereist een bereidheid om naar binnen te kijken en onze motivaties en reacties in twijfel te trekken.

* Perspectief nemen: proberen standpunten te begrijpen die we instinctief zouden kunnen verwerpen. Dit helpt om de menselijkheid te zien in mensen met tegengestelde standpunten.

*Empathie: oprechte gevoelens ontwikkelen voor mensen aan de ‘andere kant’ van het politieke spectrum. Empathie kan vijandigheid verminderen en constructievere gesprekken bevorderen.

*Kritisch denken: alles in twijfel trekken, vooral onze eigen overtuigingen. Dit helpt ons om een genuanceerder begrip van politieke kwesties te cultiveren.

*Open-mindedness: bereid zijn om toe te geven wanneer we ongelijk hebben. Deze nederigheid kan de weg vrijmaken voor eerlijkere en productievere dialogen.

Praktiseren voor politiek schaduwwerk

*Schaduwintegratiepraktijk: identificeer specifieke gedragingen of houdingen bij politieke tegenstanders die bijzonder vervelend zijn. Denk na over gevallen waarin je zelf een soortgelijk gedrag hebt vertoond, hoe subtiel deze gedragingen ook zijn/waren. Kies een van deze kwaliteiten en belichaam het dagelijks op een ethische manier. Schrijf eventueel in een dagboek over jouw ervaringen en verken gevoelens en inzichten die zijn verkregen.

*Diverse mediaconsumptie: laat je informatiebubbel barsten door je bezig te houden met diverse perspectieven. Maak een lijst van je vaste nieuwsbronnen en identificeer drie betrouwbare bronnen met verschillende politieke voorkeuren. Lees een week lang elke dag een diepgaand artikel van elke nieuwe bron. Schrijf in je dagboek over nieuwe inzichten of perspectieven die je hebt opgedaan.

*Dagelijkse perspectief-innemende reflectie: ontwikkel empathische spieren door regelmatige reflectie. Denk aan het einde van elke dag na over een politiek probleem vanuit het perspectief van iemand met een tegengestelde mening. Schrijf je gedachten en eventuele nieuwe inzichten op.

*De impact van politiek schaduwwerk

Het deelnemen aan politiek schaduwwerk kan leiden tot een meer meelevende en begripvolle politieke omgeving. Het moedigt individuen aan om verder te gaan dan louter tolerantie en naar echte empathie en verbinding te gaan. Door onze eigen schaduwen te herkennen en te integreren, kunnen we polarisatie verminderen en bijdragen aan een meer samenhangende samenleving.

Concluderend gaat politiek schaduwwerk niet over het veranderen van onze politieke overtuigingen, maar over het begrijpen van de diepere motivaties erachter. Het is een reis van zelfontdekking die kan leiden tot zinvollere en respectvollere politieke interacties.

Door deze praktijk te omarmen, kunnen we hopen een politiek landschap te creëren dat empathie, kritisch denken en open-mindedness waardeert.

Een volgend opiniestuk rond de gevolgen als politiekers hun schaduwkanten negeren en tot misleiding kunnen leiden.

In een rustig gemoedelijk dorpje woonde aan de rand van weelderige bossen een wijze oude man. Hij stond bekend om zijn diepe begrip van het leven en zijn vermogen om anderen te begeleiden door zijn diep doorleefde levens- wijsheid. Toch was de oude wijze ondanks al zijn ervaringen, heel dienstbaar en nederig gebleven.

Op een dag kwam een ​​jongeman naar hem toe, geplaagd door zijn constante behoefte om zichzelf te bewijzen. Vrienden ontweken hem steeds vaker omdat zijn neerbuigende houding en scherpe uitspraken over anderen, alles behalve verbindend en vriendelijk waren.

Met oordeelloze aandacht luisterde de oude wijze geduldig naar de jongeman en nam hem mee naar een nabijgelegen rivier. Hij gaf hem een ​​kleine, delicate lotus en vroeg hem om deze op het wateroppervlak te leggen. De oude wijze man nam het woord.

‘Lieve vriend, trots is als deze bloem. Als hij op het wateroppervlak drijft, lijkt hij mooi en sereen. Net als alle andere lotusbloemen, gedijen ze op eigen natuurlijke wijze naast en met elkaar. Als je onder het wateroppervlak kijkt, kun je zien hoe diep verbonden ze met elkaar zijn. Ze zijn gelijk in waarde, al is de ene bloem wat groter dan de andere. Geen enkele bloem die je ziet, vergelijkt zichzelf met elkaar en dat is de kracht van hun bestaan.

Stel je nu een voor dat jij die bloem in je hand zodanig stevig vasthoudt, wat gebeurt er dan, denk je?

Er liep een traan langs de wangen van de jongeman. Hij vond niet meteen de juiste woorden, hij die altijd zo welbespraakt het woord nam en ontnam van zijn vrienden, werd helemaal stil. Voor enkele momenten bleven de twee samen in verbonden stilte.

‘Ware kracht en wijsheid’, vervolgde de oude wijze man, komen vooruit uit begrip en nederigheid, nooit uit de behoefte om boven anderen te staan.’

Zachtjes dreef de bloem weg en aanschouwde het groter geheel. Geraakt door de woorden van de oude wijze man, begreep hij dat zijn trots hem ervan weerhield om waarachtig contact te maken met zijn vrienden. Onthutst ontdekte hij in een flits dat hij niet eens verbonden was met zichzelf, hij wist niet eens wie hij werkelijk was, wat hij voelde; tot op de dag van vandaag had hij zich gemeten met anderen.

Hij zag in dat al zijn vrienden zoveel schoonheid en wijsheid in hun hart droegen, alleen kon hij die schoonheid niet omarmen. Hij zag ook in dat zijn drang naar beter zijn dan anderen, een illusie was, een strijd tegen zichzelf om de schaduwkant en de donkere nacht van zijn ziel niet te moeten aanschouwen.

Het voelde als een diepe oude kernpijn die nu om ruimte en liefde vroeg, zodat hij de schoonheid in zijn eigen hart opnieuw kon her-inneren en eren. Dan pas was hij in staat, besefte hij, om waarlijk en waarachtig verbindend contact te maken met iedereen die hij nog zou ontmoeten.

Eenmaal thuisgekomen deelde hij zijn ervaringen met zijn ouders, zocht hij met onzekere stappen enkele vrienden op. Zijn vrienden luisterden met aandacht en voelden dat zijn woorden gedragen werden door zijn hart. Het duurde nog wel een tijdje voor hij zich kwetsbaar durfde open te stellen, maar met de liefdevolle steun van zijn ouders, zijn vrienden en iedereen die hem lief was, was het pad geëffend.

Hoe het verder verliep? De oude wijze man leerde hem nog meer te ontdekken, over de kracht van de elementen in hemzelf en hoe we dit weerspiegeld zien in de natuur, over het goddelijke in ieder mens, over helende klanken en frequenties….

Zonder modder, geen lotus.

©Mieke

Laten we eerlijk zijn, er is altijd iemand die mooier is, begaafder, sterker, intelligenter of ogenschijnlijk gelukkiger dan jij. En omgekeerd zijn er altijd mensen die in al deze opzichten voor je onderdoen. Je komt er niet achter wie je bent door jezelf met anderen te vergelijken, maar door te kijken of je zo goed je kunt je eigen mogelijkheden waarmaakt.

Door te vergelijken ontstaat minderwaardigheid en meerderwaardigheid. Als je niet vergelijkt, zijn alle minderwaardigheid en alle meerderwaardigheid verdwenen. Dan ben je, dan ben je er gewoon. Een kleine struik of een grote hoge boom – het maakt niet uit; je bent jezelf.

Je bent nodig. Een grashalm is even nodig als de grootste ster. Zonder de grashalm zou God minder zijn dan hij nu is. Deze roep van de koekoek is even nodig als een Boeddha; de wereld zou minder zijn, minder rijk zijn als deze koekoek verdwijnt.

Kijk eens om je heen. Alles is nodig en alles past in elkaar. Het is een organische eenheid: niemand is hoger en niemand is lager, niemand is meerderwaardig en niemand is minderwaardig. Iedereen is onvergelijkelijk uniek.

Wie heeft je toch verteld dat de bamboe mooier is dan de eik of dat de eik meer waard is dan de bamboe? Denk je dat de eik net als deze bamboe een holle stam had willen hebben?

Is de bamboe jaloers op de eik omdat hij groter is en zijn bladeren in de herfst verkleuren? Het idee dat twee bomen zich met elkaar zouden vergelijken lijkt belachelijk, maar wij mensen hebben er kennelijk moeite mee deze gewoonte te doorbreken.

Mieke

In het wandtapijt van de tijd weven we

draden van het leven, zowel helder als kort of lang

elke steek een verhaal, elke knoop een gebed,

zich verbindend met tedere zorg.

Gouden strengen van vreugde en licht,

verweven met schaduwen van de nacht.

Doorheen beproevingen en triomfen vinden we onze weg,

geleid door de dageraad van een nieuwe dag.

Draden van liefde, sterk en puur,

diep geweven, oneindig verbonden.

In elk hart, een heilige ruimte,

waar draden van het leven hun gratie vinden.

Van oude weefgetouwen tot moderne handen,

het weefsel van het leven breidt zich langzaam verder uit.

Met elke draad, serene licht bron klanken,

in dit uitgestrekte kleurrijke wandtapijt horen we allemaal thuis.

Mieke ©

In een vredig dorp, genesteld tussen glooiende heuvels, lag een tuin die anders was dan alle andere. Deze tuin stond bekend als de tuin van vele kleuren en werd met liefdevolle aandacht verzorgd door een oude wijze bloemenvrouwe, die haar hele leven had besteed aan het verzorgen ervan.

De tuin was een levendig tapijt van bloemen, elk uniek in kleur, vorm en geur. Er waren rozen, lelies, tulpen, zonnebloemen en talloze andere bloemen, die allemaal bijdroegen aan de adembenemende schoonheid van de tuin. De dorpelingen bezochten de tuin vaak om troost en inspiratie te vinden, en verwonderden zich over de harmonieuze diversiteit van de bloemen.

Op een dag bezocht een jong kereltje heel nieuwsgierig de tuin. Hij had al zoveel verhalen horen vertellen dat hij vol met vragen zat. ‘Lieve bloemenvrouwe,’ vroeg hij, ‘waarom heb je zoveel verschillende soorten bloemen? Zou het niet makkelijker zijn om gewoon één soort te kweken?’

De lieve oude wijze bloemenvrouwe glimlachte vermakelijk en leidde het jonge kereltje naar een bankje in het midden van de tuin. ‘Laat me je een verhaal vertellen,’ sprak ze. ‘ Zal ik eerst een heerlijk kopje thee voor ons zetten, met een lekker zelfgemaakt koekje erbij’, stelde de bloemenvrouwe enthousiast voor. ‘ Oh, dat lijkt me heerlijk, lieve bloemenvrouwe, wat aardig van je, ik zal even met je meelopen, als dat goed voor je is.’ De lieve bloemenvrouw knikte dankbaar ‘ja’ en nam het kereltje bij de hand.

Eindellijk zaten ze rustig op de tuinbank en het kereltje zette zich wat dichter bij de lieve bloemenvrouwe.

‘Lang geleden was deze tuin kaal en levenloos. Ik besloot zaden van veel verschillende bloemen te planten, in de hoop leven en schoonheid naar deze plek te brengen. Toen de bloemen begonnen te groeien, merkte ik iets heel bijzonder op. Elke bloem, met zijn unieke kwaliteiten, droeg bij aan de gezondheid en levendigheid van de tuin. De hoge zonnebloemen zorgden voor schaduw voor de tere viooltjes, de diepe wortels van de rozen hielpen de grond te verluchten en de geurige jasmijn trok bijen aan die alle bloemen bestoven.’

De lieve bloemenvrouwe vervolgde: ‘De tuin bloeide dankzij zijn diversiteit. Elke bloem speelde een essentiële rol en samen creëerden ze een harmonieus en evenwichtig ecosysteem. Als ik maar één soort bloem had geplant, zou de tuin niet zo veerkrachtig of mooi zijn geweest.’

Het kereltje keek met grote ogen vol verwondering om zich heen en zag de tuin met een andere kijk. ‘Ik begrijp het nu,’ zei hij. ‘De tuin is prachtig vanwege de vele soorten bloemen. Elke bloem is anders, maar ze horen hier allemaal thuis.’

Het bloemenvrouwtje knikte dankbaar en blij. ‘Precies, lieve jongen. Deze tuin is een weerspiegeling van het leven. We zijn allemaal verschillend, met onze eigen unieke kwaliteiten en sterktes. Wanneer we samenkomen en ons anders zijn omarmen, creëren we een levendigere, veerkrachtigere en harmonieuzere wereld.’

Vanaf die dag bezocht het kereltje de tuin heel vaak en herinnerde zich de wijsheid van het lieve bloemenvrouwtje die hij had geleerd over de schoonheid en kracht die in het anders zijn te vinden is.

Hij dacht er vaak over na en kwam tot de conclusie dat in het anders zijn ook eenheid is. Wat was dit kereltje zo blij dat hij het zelfs huppelend onderweg uitriep en zong: ‘Eenheid in ons anders zijn, laat ons dat samen vieren. Laten we samen een mooie wereld scheppen, want iedereen is uniek.’

De vogels hoorden zijn lied en tsjilpten er vrolijk op los, de dieren die hij voorbij liep keerden zich enthousiast kwispelend blaffend en miauwend om en liepen hem achterna; hier en daar kwam iemand nieuwsgierig geworden naar buiten om te luisteren wat het kereltje met hartstocht uitbundig uitriep. In een mum van tijd stond de hele buurt vol enthousiasme te zingen.

Thuisgekomen vertelde hij aan zijn ouders en zusjes wat hij had geleerd. Hij vertelde met veel geuren en kleuren wat de lieve wijze bloemenvrouwe hem had verteld. ‘ Kom hier, lieve wijsneus,’ sprak zijn moeder. Volgende keer gaan we mee op bezoek bij die lieve oude wijze bloemenvrouwe. We kunnen ook nog wat leren van haar en van jou.

Je kunt je al voorstellen dat het kereltje nog lang niet in slaap geraakte na dit wonderbaarlijk gebeuren. Tot het zandmannetje langskwam en zachtjes zijn ogen sloot….wellicht dromend over een wereld waar ieder mag zijn wie hij is.

Een les in ‘eenheid in diversiteit /verscheidenheid.’ En dat is waarvoor ik kies.

Liefs Mieke ©

26 september 2024

Terwijl Mercurius, de hemelse boodschapper, op 26 september sierlijk danst door de harmonieuze energieën van Weegschaal, fluistert hij betoverende verhalen over diplomatie en evenwicht. In deze delicate transit weeft Mercurius een tapijt van intellectuele finesse en een diep verlangen naar eerlijkheid.

De invloed van Mercurius in Weegschaal wekt in ons een diepe waardering voor de kracht van woorden en spoort ons aan om ze met zorg en uiterste gratie te kiezen. Deze hemelse configuratie roept ons op om evenwicht te zoeken in onze gedachten en communicatie, om de schalen van begrip te harmoniseren en om empathie te cultiveren in onze interacties. Het is een tijd om de grenzen van onze eigen perspectieven te overstijgen, de kunst van het compromis te omarmen en schoonheid te vinden in de uitwisseling van ideeën. Terwijl we aan deze hemelse reis beginnen met Mercurius in Weegschaal, worden we eraan herinnerd dat we door middel van weldoordachte woorden en zachte diplomatie de kracht hebben om een ​​wereld van harmonie en begrip te manifesteren.

Belangrijke transits in deze periode zijn:

29 september: Mercurius op 6 graden Weegschaal staat tegenover de Ware Knoop in Ram. Deze oppositie daagt ons uit om een ​​balans te vinden tussen onze intellectuele idealen en de richting van de reis van onze ziel. Er kan een duw- en trekbeweging zijn tussen het zoeken naar harmonie in communicatie en het nastreven van een assertiever, individualistischer pad. Het is een moment om te reflecteren op hoe jouw woorden en beslissingen aansluiten bij jouw diepere doel, en je aan te sporen om een ​​middenweg te vinden waar jouw behoefte aan eerlijkheid jouw ware richting niet in gevaar brengt.

4 oktober: Venus op 14 graden Schorpioen vormt een driehoek met Saturnus in Vissen. Dit harmonieuze aspect biedt een aardende invloed, die stabiliteit en diepgang brengt in relaties en financiële zaken. De intense emotionele energie van Venus in Schorpioen wordt getemperd door de wijsheid en het geduld van Saturnus, waardoor verbintenissen met zowel passie als verantwoordelijkheid kunnen worden aangegaan. Het is een tijd om banden te verstevigen en liefdes- en financiële beslissingen te benaderen met een volwassen, langetermijnperspectief.

6 oktober: Mercurius op 17 graden Weegschaal staat in het vierkant van Mars in Kreeft. Dit uitdagende aspect kan spanning opwekken tussen de wens voor diplomatieke communicatie en de assertieve, soms emotionele energie van Mars in Kreeft. Misverstanden of conflicten kunnen ontstaan, vooral als je je verscheurd voelt tussen het bewaren van de vrede en het opkomen voor je emotionele behoeften. Het is cruciaal om dit aspect met voorzichtigheid te navigeren en te proberen jezelf duidelijk uit te drukken zonder dat emoties conflicten veroorzaken.

8 oktober: Mercurius op 21 graden Weegschaal staat in twee belangrijke aspecten: eerst een driehoek met Jupiter in Tweelingen, gevolgd door een oppositie met Cheiron in Ram. De driehoek met Jupiter verruimt je geest en moedigt positieve, op groei gerichte gesprekken aan. Het is een tijd om te leren, ideeën te delen en optimisme te vinden in de uitwisseling van kennis. De oppositie tegen Cheiron biedt echter een kans op heling via deze communicatie. Het kan gebieden benadrukken waar je woorden pijn hebben veroorzaakt, bij jezelf of anderen, en biedt een kans om deze wonden met mededogen en begrip aan te pakken. Deze dubbele invloed nodigt uit tot een balans tussen het verbreden van je horizon en het bewust zijn van de impact die jouw woorden kunnen hebben op diepere, gevoeligere kwesties.

Terwijl Mercurius zijn reis door Weegschaal voortzet, leiden deze transits ons collectief naar een evenwichtige benadering van communicatie. Door de uitdagingen te navigeren en de kansen voor groei te omarmen, kun je de harmonieuze energie van Mercurius in Weegschaal gebruiken om diepere verbindingen te bevorderen, conflicten op te lossen en een meer begripvolle en meelevende wereld te creëren.

Aartsengel Michaël, beschermer van de hemelen en een baken van hoop en gerechtigheid, schitterde al eonen met zijn lichtgevende stralende pantser van wel duizend zonnen, met met zijn zwaard, gesmeed uit het zuiverste hemelse vuur. Voor velen een ware vriend in het aardse leven.

Op een noodlottige dag bereikten fluisteringen van een grote verstoring Michaëls oren. In de diepten van de duisternis smeedden ondeugende geesten een draak – een wezen met duizend scherpe haken en vleermuisachtige vleugels. Deze draak had een missie: het hemelgewelf openscheuren en verwoesting aanrichten.

Deze draak, geboren uit de overblijfselen van chaos, probeerde het delicate evenwicht van het universum te ontwarren. Zijn schubben waren zo donker als de leegte, en zijn ogen brandden met een kwaadaardig vuur.

Michaël wist dat hij dit beest moest confronteren om de harmonie van de hemelen te behouden. Met een hart vol moed en een onwankelbare geest daalde hij af in de afgrond, zijn vleugels sneden door de duisternis als een komeet die over de nachtelijke hemel schiet.

Toen Michael naderde, brulde de draak met een nog groter ongenoegen, zijn enorm geluid galmde overal doorheen en schudde het hele bestaan. De twee titanen botsten, hun strijd verlichtte de duisternis met uitbarstingen van licht en schaduw. Michaels zwaard ontmoette de vurige adem van de draak, waardoor een krachtspel van vonken en vlammen ontstond.

De strijd woedde voort, elke slag was een bewijs van Michaels onwrikbare vastberadenheid en de meedogenloze woede van de draak. Ondanks de formidabele kracht van de draak bleef Michaels hart standvastig. Hij putte kracht uit de liefde en het licht van de hemel, wetende dat zijn missie was om het leven te beschermen.

In een laatste, beslissend moment hief Michael zijn zwaard hoog op, de zuiverste essentie van hemels licht kanaliserend. Met een machtige zwaai sloeg hij de draak, zijn hart doorborend met een krachtige straal van helderblauwe energie. De draak slaakte een oorverdovende kreet, terwijl hij werd verzwolgen door licht, zijn vorm oplossend in de ether.

Toen de duisternis verdween, overschouwde Michael zijn geslaagde missie; zijn pantser gloeide met triomfantelijk licht. Het evenwicht van het universum werd hersteld en de hemelen juichten. Michael keerde terug naar zijn hemelse verblijfplaats, zijn geest schitterde helderder dan ooit, een symbool van hoop en moed voor iedereen die in de rijken van licht en schaduw leeft .

De legende van Michael en de draak is een tijdloos verhaal, een herinnering dat zelfs in het aangezicht van de grootste duisternis, het licht van moed en gerechtigheid altijd zal zegevieren.

***********************************************************************

*Ter aanvulling:

In de antroposofie is de draak een symbolische representatie van de krachten van duisternis en materialisme die zich verzetten tegen spirituele ontwikkeling. Rudolf Steiner, de grondlegger van de antroposofie, verwees in zijn leringen vaak naar de draak, met name in de context van de strijd tussen aartsengel Michaël en de draak, die de strijd tussen spiritueel licht en materiële duisternis vertegenwoordigt.

De draak wordt nauw geassocieerd met Ahriman, een figuur in de antroposofische kosmologie die materialisme, koud intellect en de krachten belichaamt die de mensheid wegtrekken van spiritueel bewustzijn. Deze strijd is niet alleen een mythologische gebeurtenis, maar een continu proces in elk individu, waarbij de krachten van het licht (vertegenwoordigd door Michaël) ernaar streven de krachten van de duisternis (vertegenwoordigd door de draak en Ahriman) te overwinnen.

Steiner beschreef hoe Michaël, met zijn ijzeren zwaard gesmeed uit kosmische meteorieten, de draak verslaat, wat de triomf van spirituele krachten over materialistische en destructieve tendensen symboliseert. Deze beeldspraak is bijzonder levendig tijdens het Michaëls feest, waarbij de thema’s moed, innerlijke kracht en de overwinning van het licht op de duisternis worden gevierd.

Michaels feest vieren we op 29 september. Op deze dag bereikt de zon zijn hoogtepunt en zijn dag en nacht perfect in evenwicht. Zelfs als de bladeren goud kleuren en vallen, en alles lijkt te vervagen, is er een onderliggende magie. In de stilte van de herfst blijft de polsslag van het leven doorgaan – de zaden dragen leven in zich, klaar om opnieuw te ontkiemen.

In onze snelle wereld is het gemakkelijk om meegesleept te worden door de stromingen van spijt uit het verleden en toekomstige angsten. Toch schuilt er een diepe wijsheid in de simpele handeling van aanwezig zijn. De zin “waar je ook gaat, daar ben je” dient als een zachte herinnering dat, waar het leven ons ook brengt, onze ware kracht ligt in ons vermogen om volledig aanwezig te zijn in elk moment.

Aanwezig zijn betekent je bezighouden met het hier en nu, de beelden, geluiden en sensaties om ons heen waarderen. Het gaat erom afleidingen los te laten en onszelf onder te dompelen in de huidige ervaring. Mindfulness kan leiden tot meer helderheid, minder stress en een diepere verbinding met onszelf en anderen.

Het beoefenen van mindfulness vereist geen grote of bijzondere inspanningen. Het kan zo simpel zijn als een paar keer diep ademhalen, genieten van een maaltijd zonder afleidingen of aandachtig luisteren naar een vriend. Deze kleine daden van aanwezigheid kunnen gewone momenten transformeren in buitengewone momenten, en ons leven verrijken op manieren die we ons misschien niet hadden voorgesteld.

Dus waar je ook gaat, wees volledig bewust aanwezig. Omarm het huidige moment met open armen en je zult een wereld van vrede en vervulling vinden die op je wacht of waar jij op wacht.

Herfstequinox 22 september 2024

In een klein dorpje, genesteld tussen glooiende heuvels en oeroude bossen, keek de gemeenschap reikhalzend uit naar de herfstequinox. Dit was een tijd waarin dag en nacht perfect in balans waren, wat harmonie en de cyclische aard van het leven symboliseerde.

Ouderling Myra, de wijze vrouw van het dorp, verzamelde iedereen rond de grote eik in het midden van het dorp. Ze begon haar verhaal:

‘Lang geleden, in de tijd van onze voorouders, was er een grote geest genaamd Equinox. Equinox was de bewaker van evenwicht, die ervoor zorgde dat licht en donker, warmte en kou, vreugde en verdriet, allemaal in harmonie waren. Elk jaar bezocht Equinox de aarde twee keer, tijdens de lente- en herfstequinoxen, om het evenwicht te herstellen.

Op een herfstdag merkte Equinox dat de wereld uit evenwicht was. De dagen werden korter en de nachten kouder, maar de mensen waren niet voorbereid. Ze waren het belang van evenwicht in hun leven vergeten, ze concentreerden zich te veel op hun werk en zorgen, en verwaarloosden rust en reflectie.

Equinox besloot de dorpelingen te helpen. Op de avond van de equinox verscheen Equinox in de dromen van een jong meisje, Nova. ‘ Nova’, fluisterde de geest, ‘je moet je volk eraan herinneren hoe belangrijk evenwicht is. Leid ze bij zonsopgang naar het heilige bos, waar ik een geschenk zal onthullen.’

Nova ontwaakte met een gevoel van doelgerichtheid. Ze verzamelde de dorpelingen en leidde ze naar het bos terwijl de eerste ochtendgloren de horizon raakte. Daar vonden ze een prachtige, gloeiende bol, half goud en half zilver. De stem van Equinox galmde door het bos: ‘Deze bol vertegenwoordigt de balans tussen licht en donker. Bewaar hem in je dorp als herinnering om in harmonie te leven met de cycli van de natuur en in jezelf.’

Vanaf die dag vierden de dorpelingen de herfstequinox met dankbaarheid en reflectie. Ze eerden de balans van het leven, namen de tijd om te rusten en de schoonheid van zowel licht als donker te waarderen. En zo zorgde de geest van Equinox ervoor dat de harmonie werd hersteld, niet alleen in de natuur, maar ook in de harten van de mensen.’

Mieke ©

Muziek kan zoveel voor ons zijn: vreugde, ontspanning en een helende ‘soundcloud’ maar ook een oorzaak van disharmonie. Een cruciale factor in het effect van een muziekstuk is de standaard toonhoogte; een referentietoon waarop alle instrumenten van een lied gelijk moeten worden gestemd. Hoe meer dit geluid lijkt op onze ‘innerlijke geluidscode’, hoe meer voordelen het voor ons zal hebben; hoe meer het verschilt van onze “innerlijke geluidscode”, hoe meer stress het zal veroorzaken.

432 Hz-muziek kan onze hersenhelften in evenwicht brengen en op die manier de emotionele stabiliteit versterken. Het kan helpen om onze spirituele ontwikkeling te verbeteren. En zelfs meer: ​​met het ‘zongeluid’ van 432 Hz resoneren we met de phi-spiraal van de natuur die we in bijna alle vormen van leven aantreffen.

Dus is dit niet een prachtige manier om in balans te komen met de natuur, gewoon door naar muziek te luisteren? Wanneer we voor een langere periode worden blootgesteld aan ‘goed afgestemde’ geluiden, is het duidelijk dat we ons zelf goed afgestemd kunnen gaan voelen.

Het therapeutische effect van 432Hz was al bekend bij oude culturen. Het is herontdekt als een zeer interessant onderwerp voor zowel muzikanten als therapeuten.

432 Hz muziek klinkt warmer en soepeler, we voelen het geluid ook in onze maag, in plaats van het alleen te horen. Het geeft ons een speciaal gevoel in ons hart en langs onze ruggengraat… probeer het gewoon zelf!

432 Hz klinkt en voelt meer rond en stabiel. Aan de andere kant breidt de huidige standaardfrequentie 440 Hz zich meer lineair uit. We nemen het geluid meer waar aan de kant van het hoofd. 440 Hz stimuleert onze linkerhersenhelft (bewustzijn), wat stress en angst kan veroorzaken. Daardoor kan disharmonie verder toenemen.

Soms kan dit effect echter gewenst zijn in muziek, bijvoorbeeld in agressieve en activerende dansmuziek. Maar als het om ontspannen gaat, is het geluid van 440 Hz totaal niet wenselijk.

Rudolf Steiner waarschuwde voor het gebruik van deze hoge frequentie en was ervan overtuigd dat het effect heeft op het ontwikkelen van antisociaal gedrag. ( Steiner heeft eveneens een verhelderend boek geschreven rond muziek, al was hij zelf geen musicus) Sumeriërs, Egyptenaren en Grieken stemden hun instrumenten tot ongeveer 432 Hz totdat de Romeinen erop stonden de toonhoogte opnieuw te veranderen.

Zelfs Mozart en Verdi stonden erop dat hun muziek gespeeld moest worden in ongeveer 430 tot 432 Hz! Pas in 1939 werd de standaard toonhoogte beoordeeld op 440 Hz.

Sindsdien verzochten musici over de hele wereld, zoals Luciano Pavarotti, Placido Domingo, Birgit Nilsson, Joan Sutherland, Montserrat Caballe, Richard Strauss en vele anderen om weer lager te stemmen.

432 Hz klinkt echt veel warmer en zachter dan de 440 Hz standaard toonhoogte van onze hedendaagse muziek. Naast 432 Hz zijn er veel interessantere frequenties, allemaal met verschillende karakters en effecten, zoals de Solfeggio-frequenties en vele andere! ( uitgelegd in mijn tweede boek: ‘Ander-s Leven in een sterk veranderende tijd. Welkom Jij, Aquariusmens)

Ik denk dat het belangrijk is om te beslissen over het gebruik van een frequentie binnen de context met het doel dat met het individuele muziekstuk wil worden bereikt! Voor muziek van de genres Funk of Swing kunnen andere stemmingen zoals 437 Hz of 444 Hz (en vele andere) ook interessant zijn.

Instrumenten kunnen ook heel verschillend klinken, afhankelijk van hun stemming: strijkers en koperblazers zoals violen of trompetten klinken veel luider bij een hoge stemming.

444 Hz klinkt bijvoorbeeld extreem helder en levendig – perfect om te dansen en de aandacht op het geluid te vestigen. Voor pure ontspanning is 432 Hz een van de beste keuzes… het “voelt” gewoon goed!

In ‘Ander-s Leven in een sterk veranderende tijd. Welkom Jij, Aquariusmens’ lees je over de diverse frequenties en waarvoor je deze kunt gebruiken.

Uiteraard ben ik enorm gevoelig voor de frequenties, voor muziek, de impact ervan, omdat muziek mijn allereerste studie was en enkele jaren muziekonderricht heb gegeven. Ook baby’s genieten voor de geboorte van de zachte frequenties van het hart, 432 Hz, ik vraag me af of onze kinderen nog ingewijd worden in frequenties van het hart via muziek, via klanken, via meditatie, via zoveel creatieve manieren. jawel in het Steineronderwijs.

Geniet maar van dit prachtige stukje piano in 432 Hz.