Categorie: blogs

Deze morgen kwam een mail binnen rond een evenement op 13 november ‘Dag van de coach’ met als thema ‘ Visie op leiderschap’.

Wat betekent leiderschap in een wereld die voortdurend verandert? Hoe verhouden leiders zich tot hun volgers en hoe geven zij vorm aan de toekomst? Laat je inspireren, verrassen en uitdagen tijdens de 20e editie van de Dag van de Coach!

Datum: Donderdag 13 november 2025

Plaats: Congrescentrum de Reehorst, Ede

********************************************************************

In een wereld vol prikkels, systemen en onzekerheid is het verleidelijk om de leiding buiten onszelf te (blijven) zoeken. We volgen experts, coaches, politici, goeroes — vaak met de hoop dat zij de antwoorden hebben die wij denken te missen. Maar deze neiging om een externe leider te volgen, hoe begrijpelijk ook, houdt ons weg van het diepste potentieel: ons eigen innerlijk meesterschap.

Leiderschap en innerlijk meesterschap houdt verantwoordelijkheid nemen in. Het is ook wel eens mijn ervaring dat mensen al te graag een strak afgelijnd toekomstbeeld willen zien, een beeld dat ik dan voorspel.

Het idee dat ik het beter moet weten of zien, klopt voor een deel omdat ik neutraal waarneem, de onderliggende dynamieken verhelder, maar wat iemand daar uiteindelijk mee doet, is niet mijn verantwoordelijkheid.

Bovendien zou ik iemand de kans ontnemen om vanuit een groeiend zelfvertrouwen te handelen, want daar leert ieder mens uiteindelijk van. Ervaringen zijn de beste leerscholen, want je onthoudt voor de volgende keer hoe je het anders kunt aanpakken. Bewuster en meer verbonden met je innerlijk kompas en een heldere kijk.

De tijd van ‘Zeg me wat ik moet dan, dan weet ik dat het goed komt’ (en als het niet goedkomt, ligt dat niet aan mij want JIJ hebt gezegd wat ik moest doen’) is toch al langer voorbij, dacht ik en toch hangen nog teveel mensen vast aan dit gedachtengoed. Het is niet zo aardig en lief om dan iemand die zo wanhopig verlangt naar een strak antwoord, te vertellen dat dit niet op die manier werkt. Soms leidt dit tot een reactie vanuit ontgoocheling. Heel begrijpelijk.

En soms komt er dan toch een stukje inzicht dat het gaat over verantwoordelijkheid nemen over keuzes nemen en de consequenties ervan op een volwassen manier weten te dragen. Dat is groei, dat is groeien in eigen leiderschap en eigen meesterschap. Met vallen en opstaan. Met blutsen en builen.

Maar je bent wel gegroeid. Je bent wel bewuster geworden. Je laat je niet meer zo hard leiden door alle tips en adviezen die je in het verleden wel wat hebben gebracht, maar niet echt gegroeid bent op het vlak van zelfvertrouwen, zelf-empowerment.

Dat er heden nog mensen zijn die zich liever laten leiden, dan de leiding te nemen heeft met het volgende te maken. De wortel ligt vaak in een oud paradigma: leiderschap als macht, als controle, als weten. In dat beeld is de leider degene die beslist, en de volger degene die gehoorzaamt. Dit model is diep verankerd in opvoeding, onderwijs en religie. Het heeft generaties gevormd in het idee dat autoriteit buiten ons ligt — en dat veiligheid ontstaat door volgen.

Maar in werkelijkheid vraagt waarachtig leiderschap iets heel anders: het vraagt om innerlijke afstemming, om zelfreflectie, om moed om te voelen wat klopt. En dat is spannend. Want zodra we zelf gaan leiden, kunnen we ons niet meer verschuilen. We worden zichtbaar. We worden verantwoordelijk.

Zelfleiderschap vraagt om de verbinding te herstellen tussen onze innerlijke polariteiten. Of je nu een vrouw of een man bent, ieder mens heeft de beide polariteiten in zich. Ook als ik dit uitleg aan een vrouw, is vaak het antwoord: ‘Ja maar, hij is een man, ik wil een man, een sterke stoere man, hij is toch zeker geen homo?’

Het valt me vaker op bij vrouwen die ontdekken dat hun mannelijke partner gevoeliger en kwetsbaarder wordt, de paniek wel eens toeslaat. Of ze vinden het ronduit ‘schattig, aandoenlijk.’

Omgekeerd is het ook nodig om te vermelden dat het beeld dat een man heeft over een vrouw ook aan het veranderen is. En veranderingsprocessen gaan niet zo snel dan gedacht of gehoopt. Het hoofd kan veel willen vanuit pure wilskracht, echter zijn dat toch processen die heel diep inwerken en doorwerken in ons hele wezen als aards, spiritueel en kosmisch mens.

Het lineaire strakke denken is al zolang heel gevormd en niet iedereen staat er bij stil of heeft daar geen zin in.

Sommigen zullen daar niet verder over nadenken, laat staan zich indenken, want dat beeld is vast gebeiteld en actief als een ‘computerprogramma’ waarvan de harde schijf op volle toeren draait. Een programma dat zekerheid en veiligheid geeft, het houdt mensen echter in een soort van ‘slaap.’

Wat is dat nu met onze vrouwelijke en mannelijke energie in ons? En wat is dat nu met die vrouwelijke energie bij een man? En hola, wat moet ik met die mannelijke energie in mezelf als vrouw?

De vrouwelijke energie nodigt uit tot vertraging, voelen, ontvangen. Zij luistert naar het veld, naar het lichaam, naar de ziel. De mannelijke energie brengt richting, daadkracht, manifestatie. Hij durft te kiezen, te spreken, te handelen.

Wanneer we de verbinding tussen de beide in harmonie brengen, als een éénheid in onszelf, slaan we niet over van het ene naar het ander uiterste. Je voelt je dan in je ‘midden’ geworteld/geaard. Het is als het ware een dans van verbinding in jezelf.

Wanneer deze krachten innerlijk bij zowel de vrouw als de man in balans zijn, ontstaat een leiderschap dat niet duwt of trekt, maar uitnodigt. Een leiderschap dat niet beheerst, maar begeleidt. Een leiderschap dat niet alleen resultaten nastreeft, maar betekenis weeft. Dit toch even bondig onder de aandacht gebracht, om over het onderwerp Leiderschap, wat veel meer is dan wat het ooit is geweest, verder te schrijven.

Waarom is het zo lastig en moeilijk om in een groeiend leiderschap verantwoordelijkheid te dragen, onvermijdelijk verbonden met elkaar?

Omdat het ego veiligheid zoekt. Omdat het onbekende eng is. Omdat we geleerd hebben dat fouten vermijden belangrijker is dan voelen wat klopt. En omdat we vaak niet geleerd hebben hoe we onze innerlijke stem kunnen vertrouwen.

Maar ook omdat zelfleiderschap vraagt om innerlijk werk. En innerlijk werk is een weg, een traject een reis die niet lineair verloopt. In je reis komen hindernissen op je weg, momenten dat je even zal rust nemen om de ervaringen onderweg te integreren, je staat niet altijd meer ‘aan’.

Het vraagt om het loslaten van slachtofferschap, van afhankelijkheid, van de illusie dat iemand anders ons kan redden. Dat is geen makkelijke weg — maar het is wel de weg naar emotioneel volwassen worden.

Hoe leiderschap en meesterschap in bedrijven werkt is heel erg divers. Ik herinner me heel veel jaren terug, dat ik communicatietrainster was in een diversiteit van bedrijven en organisaties en als voorbeeld Jef Colruyt nam. Het was werkelijk een verrassing, een unicum in die tijd, dat een Jef Colruyt

heel innovatief en inspirerend samenwerkte met zijn werknemers, van de top tot het onderhoudsmedewerkers namen deel aan werkgroepen, ontspanning, lichaamswerk et cetera.

Iedere werknemer was veelbetekenend een schakel van het geheel. Waar ik ook landde in bedrijven, nam ik als voorbeeld Jef Colruyt. En de tijd waarover ik even schrijf is ruim tien jaar geleden en wel met die levende herinneringen eraan. Zo blij voelde ik me, want er was iemand die in het openbaar zijn visie en werking deelde, en er net zo in stond als ik.

Zoveel jaren later zie ik dat hier en daar oude systemen kraken en daveren op hun grondvesten, echter… het overschrijven van het ‘oude’ met zogenaamde ‘nieuwe innovatieve voorstellen’, dat is ook iets wat ik aankijk.

Het nieuwe is niet altijd echt vernieuwend vanuit een voller groeiend meesterschap en leiderschapsbewustzijn, maar een terugkeer naar controle en controle-mechanismen in samenhang met allerlei instanties.

Het is maar hoe je er zelf naar kijkt en aankijkt. Zelf bekruipt me het beeld van ‘straffen’ en ‘belonen’, een ‘vingertje’ dat zegt: ‘pas op, als je niet luistert, niet gehoorzaamt, dan zwaait er wat.’ En dat wordt gedaan in de vorm van geld. Want iedereen heeft geld nodig om te bestaan in onze wereld. En hoe kun je mensen in de greep houden? Door hen te ontnemen wat hen dwingt op de knieën te vallen. En dat is angst-inductie, met verregaande gevolgen.

Kiezen we hiervoor in ons groeiend voller leiderschap en meesterschap? Ik denk van niet. Althans….ik mag daar niet zomaar vanuit gaan.

Enkele Organisaties die duidelijk voeling hebben met zichzelf als leider, voelen dat het niet langer volstaat om te sturen op cijfers, controle en efficiëntie. Er groeit een nieuw besef: dat de mens geen middel is, maar het hart van elke onderneming.

Dat leiderschap niet langer gaat over macht, maar over verbinding. En dat samenwerking pas echt vruchtbaar wordt wanneer ieder mens ertoe doet. Het ‘oude’ verticale model ( en hiërarchie’) verkrampt. Met verticale hiërarchie bedoel ik dat de top beslist, macht stroomt van boven naar beneden. Mensen worden beoordeeld op targets, meetbare output en prestaties. In dit systeem is er weinig ruimte voor creativiteit, kwetsbaarheid, intuïtie. Het leidt steeds vaker tot afstand, verlies van bezieling en burn out.

Het leiderschap van de toekomst is horizontaal georiënteerd. Niet in de zin van structuurloosheid, maar in de zin van gelijkwaardigheid en complementair. Iedereen draagt bij vanuit zijn of haar unieke kracht en kwaliteiten. De leider is geen bevelvoerder, maar een ruimtehouder — iemand die afstemt, uitnodigt, en het potentieel van anderen tot bloei brengt.

Deze transformatie vraagt om een innerlijke verschuiving bij leiders zelf. Van controle naar vertrouwen. Van sturen naar begeleiden. Van weten naar voelen. Het vraagt om het integreren van vrouwelijke energie (ontvankelijkheid, intuïtie, zorg) en mannelijke energie (helderheid, daadkracht, richting) — niet als tegenpolen, maar als complementaire krachten in dienst van het geheel.

Leiderschap wordt dan een dans van wederkerigheid: een dynamisch samenspel waarin leiden en volgen elkaar afwisselen, afhankelijk van wat het moment vraagt.

Bedrijven die deze beweging omarmen, worden levende weefsels. Geen machines, maar ecosystemen. Geen silo’s, maar cirkels. In zulke organisaties is er ruimte voor stilte, reflectie en zingeving, wordt leiderschap gedeeld, gedragen en staat ieder mens als werknemer centraal.

De toekomst van leiderschap ligt niet in het perfectioneren van het oude, maar in het durven belichamen van het nieuwe. In het erkennen dat ieder mens ertoe doet. In het weven van samenwerking als een dans — met ritme, resonantie en wederkerigheid.

Wanneer leiders deze weg gaan, ontstaat een werkcultuur waarin mensen niet alleen werken, maar leven. Niet alleen presteren, maar betekenen. En niet alleen volgen, maar meeschrijven aan het verhaal van het geheel.

Vrouwen en mannen kunnen elkaar inspireren en faciliteren, niet door het overroepen van de een of de ander, maar elkaar werkelijk opnieuw met andere ogen en een bewustere kijk vanwaar we allemaal komen, te ontsluieren.

Zelf heb ik het idee dat indien, wat organisaties betreft en ook in het politieke wezen, er een groeiend en veranderend bewustzijn ontstaat, in het integreren van de vrouwelijke en mannelijke polariteit, een groter Veld wordt geopend waar de Watermanwaarden verbonden met het innerlijk leiderschap en meesterschap als gelijkwaardige evenknieën ons naar een heel nieuwe richting brengen, van 3D bewustzijn naar 5D bewustzijn. Laat het ons daarop houden. Want we zijn in wezen multidimensionaal.

Liefs Mieke

9 tot 29 november 2025

Terwijl Mercurius retrograde door Boogschutter danst, wordt je opgeroepen om de schaduwen van je overtuigingen en de verhalen die je realiteit vormen onder ogen te zien. Deze hemelse gebeurtenis wakkert een innerlijke storm aan en dwingt je om de waarheden die je dierbaar zijn, te onderzoeken.

In een wereld die vaak vertroebeld wordt door externe chaos, word je opgeroepen om innerlijke helderheid te zoeken, door de ruis heen te spitten en de pareltjes van wijsheid te ontdekken die verborgen liggen onder lagen van gewoontedenken.

Beschouw deze periode als een uitnodiging om je aannames te bevragen en je horizon te verbreden; welke waarheden vragen om je aandacht en hoe kunnen ze je pad veranderen?

Reflecteren op je reis is niet slechts een oefening in contemplatie, maar een cruciale stap in het creëren van een authentiekere versie van jezelf.

Praktisch gezien nodigt deze retrograde je uit om je communicatiestijl en de verhalen die je vertelt te herevalueren – niet alleen aan anderen, maar ook aan jezelf. Het is een tijd om het vuur van Boogschutter te benutten, passie en doelgerichtheid te ontsteken en er tegelijkertijd voor te zorgen dat je intenties in lijn zijn met je kernwaarden.

Misschien vind je het nuttig om je gedachten in een dagboek te schrijven en een toevluchtsoord te creëren voor je inzichten te midden van de wervelende energieën.

Ga eerlijke dialogen aan met de mensen om je heen en wees waakzaam met de woorden die je kiest; ze hebben de kracht om je realiteit vorm te geven. Door het ongemak te omarmen dat vaak met groei gepaard gaat, kun je uit deze periode tevoorschijn komen met niet alleen een hernieuwde richting, maar ook een diepere verbinding met je authentieke stem en visie.

Wanneer Venus door Schorpioen beweegt, word je uitgenodigd om je in de diepten van je emotionele landschap te verdiepen en je verlangens en angsten met pure eerlijkheid te confronteren. Deze hemelse uitlijning spoort je aan om de complexiteit van intimiteit en vertrouwen te verkennen en daagt je uit om kwetsbaarheid om te zetten in een diepe verbinding.

Beschouw deze tijd als een kans om de lagen af ​​te pellen en de verborgen waarheden te onthullen die je relaties beïnvloeden. Voel de intensiteit door je aderen stromen terwijl je je passies eert en de donkere wateren van Schorpioen je begrip van liefde en verbondenheid laat reinigen en vernieuwen.

Overweeg in deze krachtige fase de kracht van je keuzes en het transformerende potentieel dat ze bieden.

Denk na over wat je echt waardeert en vraag jezelf af: ga je verbindingen aan die aansluiten bij je authentieke zelf?

Gebruik deze energie om grenzen te stellen die je geest voeden in plaats van uitputten. Door de diepte van je emotionele waarheden te omarmen, maak je de weg vrij voor helderheid en richting in je interacties. Dit is een oproep tot actie: duik de diepte in, ontdek je verlangens en kom er krachtig uit, klaar om relaties te smeden die resoneren met integriteit en doelgerichtheid.

De Volle Maan van 5 november is sappig.
Met de maan in Stier en de heerser van Venus, in haar thuisteken Weegschaal, zijn de gegenereerde energieën zoet, romantisch, sensueel en liefdevol. Het is een Maan vol liefde, toewijding en verbondenheid. Het laat ons duidelijk zien op welke relaties we onze energie moeten richten. Het werpt een licht op alles waar we van houden, alle mensen die we aanbidden.
Het is ook een uitnodiging om vrede en passie in evenwicht te brengen.

Stier, waar de Maan staat, is de harmoniserende kracht, de troostzoeker. Stabiliteit zorgt ervoor dat dit teken zich het veiligst voelt. Direct tegenover staat de Zon in Schorpioen, het teken dat heerst over crisis en transformatie. Schorpioen voelt zich vervuld wanneer er een kans is om het oude af te werpen en herboren te worden.
Dit lijkt dus misschien een onwaarschijnlijk paar.

Toch hebben Stier en Schorpioen elkaar echt nodig. Sommige statistieken tonen aan dat romantische relaties met deze dierenriempolariteit vaak het langst duren, wat bewijst dat deze twee goed kunnen samenwerken. Natuurlijk vereist het enorm veel bewustzijn, een sterk innerlijk bewustzijn, hard werken, begrip, loyaliteit en een gezonde dosis toewijding door dik en dun om de hoogste expressie van dit paar te bereiken.

Collectief gezien werpt deze Volle Maan een licht op de gebieden die moeten evolueren versus de gebieden die geaard moeten worden. Waar kunnen we onze huid afwerpen en waar kunnen we ons tegelijkertijd aan vasthouden?
Sterke pijlers zijn nodig om dit proces te laten slagen. Familie is er één van. Relaties zijn er een. Onze carrière is er één van. Financiële zekerheid biedt ook de basis die we nodig hebben, net als ons thuis – allemaal Stier-onderwerpen, en zeer relevant.

Met Venus in Weegschaal wordt deze roep om evenwicht nog meer benadrukt. Haar vierkant met Jupiter duidt op de neiging om uit balans te raken: te veel geven of te nemen wanneer we eigenlijk moeten delen. Waar op de weegschaal staan ​​we en wat moet er weer in balans worden gebracht? Er is meer: ​​Mars en Uranus vormen een directe oppositie ten opzichte van elkaar, en hoewel deze planeten niet per se verbonden zijn met de Maan, is hun energie nog steeds elektrisch en onvoorspelbaar. Dit speelt een belangrijke rol.

We kunnen, heel plotseling of schokkend, ons anders gedragen dan we gewend zijn. We kunnen abrupt van koers veranderen zonder waarschuwing. Risico’s lijken aantrekkelijker. Dit kan de fundamenten van de veiligheidsbewuste Stier-Maan doen wankelen, wat angst en een verlangen om de controle over het onbekende terug te krijgen weerspiegelt.
Niettemin, wanneer we ons richten op de Schorpioenzon, wanneer we onzekerheid omarmen, zullen we onze kracht vinden.

Nogmaals, het opnieuw verbinden met wat veilig is – of dat nu innerlijk of uiterlijk is – zal ons helpen die balans te vinden tussen rust en chaos. Er valt een transformatie te ervaren wanneer we volledig het onbekende instappen, wetende dat we onszelf steunen en dat de innerlijke (en uiterlijke) veiligheid die we hebben gecreëerd juist datgene is wat ons naar het volgende hoofdstuk zal dragen en ons zal ondersteunen bij het sluiten van deuren die niet langer resoneren.

Wanneer Mars door Boogschutter galoppeert, sta je op de rand van mogelijkheden, waar ambitie botst met de uitgestrektheid van je dromen. Deze energie nodigt je uit om onontgonnen terrein in jezelf te verkennen en spoort je aan om los te breken van de beperkingen van vertrouwdheid.

Hier trekt de boogschutter in jou de boog terug, niet alleen gericht op verre doelen, maar op diepe waarheden die diep in je ziel resoneren. Het is een tijd om je rusteloze verlangens te benutten en ze om te zetten in uitvoerbare doelen, zodat het vuur van je passie het pad voorwaarts verlicht. Omarm deze levendige energie en laat het een toewijding aan authenticiteit en avontuur aanwakkeren.

Erken, terwijl je door deze dynamische fase navigeert, de dualiteit van je reis – zowel de wildheid als de wijsheid die gepaard gaan met groei. De oproep tot actie gaat niet alleen over het zoeken naar nieuwe horizonten; Het gaat erom je visie te verfijnen en je inspanningen af ​​te stemmen op je kernwaarden.

Creëer ruimte in je leven voor verkenning, of het nu gaat om reizen, leren of diepe introspectie. In deze zoektocht zal helderheid je kompas zijn en je vol vertrouwen door onzekerheid leiden. Onthoud: terwijl je naar de sterren streeft, zijn het de stappen die je zet, gegrond in intentie, die je naar de meest vervullende bestemmingen zullen leiden.

Alies was als kind gefascineerd door de mysteries van het universum, de diepere betekenis van het leven. De vele vragen die ze stelde en waarop ze niet echt een antwoord kreeg, riepen nog meer vragen op. In haar nabije omgeving werd ze vaak als een vreemd kind gezien en werd vergeleken met andere kinderen. ‘Doe toch eens normaal’, ‘stel niet zo’n idiote vragen’, zorgden ervoor dat ze zich steeds meer terugtrok. Ze dacht zelfs dat ze toevallig bij die mensen in die omgeving terechtgekomen was. Echter was Alies een kind dat gedreven nieuwsgierig verder op zoek ging naar de antwoorden die ze zocht. ‘Waar kom ik vandaan, wie ben ik, wie zijn die mensen bij wie ik toevallig terechtgekomen ben’, al die vragen lieten haar niet los.

Op een dag hoorde ze over de Akasha kronieken, een kosmische bibliotheek die de wijsheid en ervaringen van elke ziel bevatte die ooit had bestaan.

Vastbesloten om deze kronieken te verkennen, begon Alies dapper en met optimisme aan haar spirituele reis. Ze mediteerde dagelijks, las oude teksten en zocht begeleiding van wijze mentoren. Na jaren van toewijding voelde ze eindelijk een diepe verbinding met het universum. Op een heldere nacht, terwijl ze onder de sterrenhemel zat, voelde ze een zachte energie om zich heen wervelen.

Plotseling bevond Alies zich in een prachtige, etherische bibliotheek. De muren waren gemaakt van helder licht en de boeken leken te zweven in de lucht.

Een vriendelijke gids, begroette haar. ‘Welkom, Alies’, zei de Gids met een warme glimlach. ‘Je bent al een hele tijd op zoek naar antwoorden en nu is het moment dat je klaar bent om de antwoorden te ontvangen en te begrijpen.

Dit zijn de Akasha Kronieken, het archief van de ziel. Niets gaat verloren, en iedereen die zich klaar voelt om de diepere essentie van het leven te begrijpen, vindt hier het antwoord.’

‘Dus’, vroeg Alies, ‘ is dit een soort van bibliotheek, waar iedereen die dieper zoekt naar antwoorden, toegang tot heeft?’

Inderdaad, Alies, hier kun je de reis van je ziel ontdekken, de lessen uit je vorige levens begrijpen en inzichten krijgen die je huidige pad verlichten’, antwoordde de Gids.

Elk boek hier bevat de essentie van een ziel, inclusief jouw eigen verhaal.’ Het zijn de Heren van de Kronieken die jou die informatie laten zien, en met die informatie kun je de puzzelstukjes van jouw vragen tot een geheel vormen.

Soms is die informatie heel bondig en soms uitgebreid. Het zijn geen voorspellingen die worden gedaan, de informatie overstijgt alles wat veel mensen denken over spiritualiteit en spiritueel leven.

Alies liet de woorden bezinken, want ze had al zoveel geleerd en zoveel gelezen, heel wat wijze mentoren ontmoet en voelde wel enige verwarring.

‘ Neem je tijd, Alies, laat even alles los wat je tot nu toe hebt geleerd, zodat je de poort van je Hart open kunt zetten, want in je Hart voel je jouw waarheid stromen. Je hart heeft een brein, waar alle geleefde levens opgeslagen zijn. Zodra je er klaar voor bent, word je geleid naar een boek, van de vele boeken die er zijn, waar je naam op staat.’

‘Wat een heerlijk serene energie heerst hier’, dacht Alies bij zichzelf. ‘Hier zou ik wel voor altijd willen blijven.’

Met rustige langzame stappen wandelde Alies door de ontelbare grote gangen, waar gigantisch veel boeken stonden tot ze plots stilstond en een boek dat haar naam droeg zag. Met een diep ontzag en enige spanning en nervositeit opende ze voorzichtig het boek.

Terwijl ze door de talrijke pagina’s bladerde, zag ze beelden van enkele vorige levens die de antwoorden in haar huidige leven verhelderden, de uitdagingen die ze had doorleefd overwonnen en de wijsheid die ze had verinnerlijkt. Ze voelde een diepe verbondenheid met haar verleden en een helderheid over haar toekomst.

Alies begreep nu dat elke ervaring, hoe moeilijk ook, deel is van haar groei en evolutie.

De Gids knikte begripvol. ‘Onthoud, Alies, dat de Akasha Kronieken altijd toegankelijk zijn voor diegenen die oprecht zoeken. Gebruik deze wijsheid om anderen te helpen en je eigen pad met liefde en compassie te bewandelen.’

Terstond was Alies terug in het hier en nu, dankbaar, met een lichter gevoel, meer in harmonie met zichzelf, met het universum en alles wat haar leven een diepere zin gaf.

Alies werd een voorbeeld voor velen, een voorbeeld van moed en levenskracht, en deelde haar inzichten met anderen, hielp hen hun eigen spirituele reis te begrijpen en bracht op haar unieke manier licht in de levens van anderen. Een levenslange ontdekkingsreis, waar het licht op het donker schijnt, tot alles samen heel en licht wordt.

© Mieke

Akasha Reader ® opgeleid door Deborah King

Terwijl Neptunus door de etherische wateren van Vissen danst, word je uitgenodigd om diep in de oceaan van je intuïtie te duiken en de schaduwen en dromen te omarmen die onder de oppervlakte kabbelen. Deze transit wenkt je om contact te maken met je innerlijke muze, een gids die je naar helderheid leidt te midden van de chaos.

Het spoort je aan om na te denken over de verborgen aspecten van je psyche – de angsten, hoop en onuitgesproken verlangens die je realiteit vormgeven. Je zult merken dat je intuïtie nu luider spreekt en fluisteringen van inspiratie biedt die zowel als kompas als anker kunnen dienen. Omarm de vloeiende aard van deze energie; geef jezelf over aan de stromen van creativiteit en compassie, en voed je reis met authentieke expressie.

Maar met deze droomachtige staat komt de roep om onderscheidingsvermogen. Terwijl je door dit mystieke landschap navigeert, stel je de illusies ter discussie die je visie kunnen vertroebelen. Zie je je ware zelf, of slechts een weerspiegeling die vervormd is door angst en verwachting?

Grond jezelf in oefeningen die helderheid bevorderen – meditatie, dagboekschrijven of verbinding maken met de natuur kan het pad voor je verlichten. Dit is een krachtige tijd om intenties te zetten die aansluiten bij je diepste aspiraties. Benut de kracht van Neptunus in Vissen om niet alleen te dromen, maar ook te handelen, en zo vage visioenen om te zetten in tastbare realiteiten. Je hart heeft de sleutel; vertrouw op zijn wijsheid om je door de diepten naar het licht te leiden.

Ter informatie :

Neptunus in Vissen: tot maart 2026

• Startdatum: februari 2012
• Einddatum: maart 2026
• Duur: ongeveer 14 jaar
• Laatste graden: vanaf eind 2024 tot begin 2026 beweegt Neptunus door de laatste graden van Vissen, wat astrologisch gezien een afrondende fase is.

In deze periode worden de thema’s van Neptunus in Vissen nog intenser voelbaar:

• Innerlijke visie en intuïtie
• Spirituele verfijning en mystiek
• Loslaten van illusies en versmelten met het hogere zelf

Deze laatste maanden zijn als een zachte echo van een lange cyclus. Ze nodigen uit tot:

• Integratie van spirituele inzichten die je sinds 2012 hebt opgedaan.
• Zuivering van oude patronen, vooral rond illusie, versmelting en grensloosheid.
• Voorbereiding op Neptunus in Ram (vanaf maart 2026), waar de energie actiever en initiatiever wordt.

We dromen elke nacht, daar is geen twijfel over, alleen herinneren we ons onze dromen niet altijd, en ook zijn er mensen zijn zeggen dat ze helemaal niet dromen of zich daar totaal niets van herinneren.

Ik droom elke dag, soms herinner ik bij het ontwaken mijn dromen en inhouden heel helder, soms druppelen de dromen in de loop van de dag binnen, en soms heel soms gebeurt het dat ik het niet meer weet of me herinner. Soms is dat dan een ‘gevoel’ dat is blijven hangen.

Ik ontwaakte deze morgen met een nog niet eerder gedroomde inhoud , misschien heb ik dat wel eens eerder gedroomd, maar heb ik me dat niet herinnerd.

Vaak zijn mijn dromen gericht op verwerking, op het omgaan met de natuurelementen, versla ik grote akelige spinnen, red ik dieren in nood, en af en toe, ja, ook dat, zie ik iemand met een koffertje heel snel ‘zweven’ in een Multidimensionaal Veld, en verneem ik kort daarna dat deze persoon is overgegaan.

Over dromen alleen al, die toch heel persoonlijk en niet te veralgemenen zijn, kunnen we heel wat andere verhalen delen, dan de verhalen die we delen in onze dagelijkse ervaringen.

Natuurlijk vertel ik mijn dromen aan mijn partner, we doen dat elke dag voor we onze werkdag beginnen.

Deze nacht droomde ik het volgende:

Ik stond ergens naar het luchtruim te kijken, de lucht was omgeven met helder blauwe wolken, de sfeer voelde heel sereen, en adembenemend prachtig, heel zuiver, heel helder. Tussen die helderblauwe wolken hingen over een vrij omvangrijk vlak, parelmoerkleurige schijven- heel dun en geruisloos. Die schijven hingen heel stil in het blauwe luchtruim. Ik stond er alleen naar te kijken, er was niemand om me heen.

Met verwondering bleef ik naar boven kijken, er gebeurde niets op het eerste gezicht, maar innerlijk voelde ik me wel geraakt.

Vanochtend vertelde ik mijn droom aan mijn partner. En ja, dan komt daar toch wel een en ander naar voren wat tot indenken stemt en uitnodigt.

De parelmoerkleurige schijven lijken als etherische boodschappen, misschien herinneringen aan een Atlantisch of Lemurisch bewustzijn. Aangezien ik me de laatste tijd terug dieper verbindt met dit bewustzijn, is het dan niet zo vreemd. Hun fijne vormen die bovendien geruisloos zijn, is wellicht een teken van zuivere trillingen, alsof ze zich heel subtiel voortbewegen op lichtgolven en niet op lucht.

Dat ik een prachtig blauwe wolkendek waarnam fungeert als een hemelse kosmische poort, de drempel tussen het aardse en het kosmische. Blauwe is de kleur van communicatie, van creativiteit, van expressie, van waarheid en is verbonden met het keelchakra.

Misschien, en dat laat ik verder inwerken, wil deze droom met iets dieperliggend laten zien of weten, wat voorbij lineaire woorden ligt. Voor ik straks slapen ga, vraag ik mijn hogere zelf, om me daar een vervolg op te laten zien. Ik weet dat je dit aan je hogere zelf of je onderbewustzijn kunt vragen, alleen komt zoiets niet op bevel. Dus ik heb daarin wel geduld. Alles ontvouwt zich op hét goede en juiste moment, niet omdat IK dat wil.

Deze droom voelde als een fluistering van het hogere, gedragen door stilte en licht, ik voelde geen angst, geen paniek, ik keek de parelmoerkleurige schijven in een bedding van helder blauwe wolken als totaalbeeld met verwondering aan.

Als een zachte uitnodiging om me iets te herinneren. Dat deze luchtschepen zichtbaar waren voor mijn ogen, was niet op te imponeren, dat was niet wat ik ervoer.

Nog wat aan toe te voegen rond een bewogen onderwerp als dromen:

Tijdens multidimensionale dromen blijft ons fysieke lichaam rusten, terwijl het etherisch en astraal lichaam zich losmaken en actief worden in subtielere lagen van bewustzijn. Deze droomtoestanden zijn vaak poorten naar heling, herinnering en spirituele verbinding.

Wanneer we slapen, komt ons fysieke lichaam tot rust. Maar ons bewustzijn reist verder. Volgens esoterische en antroposofische tradities bestaat de mens uit meerdere lichamen namelijk ons fysiek lichaam ( verbonden met de aarde), ons etherisch lichaam, dat zorgt voor groei en vitaliteit, ons astraal lichaam of zielelichaam, waarin emoties, dromen en wilsimpulsen leven en ons Ik-wezen of hogere zelf, dat richting en bewustzijn geeft.

Tijdens de slaap blijft het etherisch lichaam verbonden met het fysieke lichaam, als een soort levensmatrix. Het astraal lichaam daarentegen treedt gedeeltelijk uit, en beweegt zich in fijnstoffelijke werelden — ook wel het astrale vlak genoemd.

* Multidimensionale dromen

Multidimensionale dromen zijn dromen waarin je bewustzijn zich beweegt buiten de gewone tijd-ruimtebeleving. Ze kunnen aanvoelen als reizen door andere werelden zoals mijn droom over parelmoeren luchtschepen in een serene hemel, ontmoetingen met gidsen, Archeia of overleden zielen, herinneringen aan vorige levens of Atlantisch bewustzijn, symbolische boodschappen die heling of inzicht brengen.

In deze dromen is het astraal lichaam actief — het ervaart, ontmoet, herinnert. Soms is ook het etherisch lichaam betrokken, vooral bij helende of energetisch geladen dromen.

Ook al beweegt het astraal lichaam zich vrij, het blijft verbonden met het fysieke lichaam via een energetisch koord — vaak het zilveren koord genoemd. Dit koord zorgt ervoor dat je altijd terugkeert naar je lichaam bij het ontwaken.

Het etherisch lichaam blijft als een zachte deken over het fysieke lichaam liggen, en zorgt voor herstel en regeneratie tijdens de slaap. Daarom voelen we ons na een diepe, helende droom vaak verfrist — alsof iets in ons is opgeladen. Rudolf Steiner heeft hierover ook heel wat geschreven vanuit helder-schouwende waarnemingen.

Misschien heb je ook zo’n dromen, waarvan je denkt: ‘ het zal wel, allemaal fantasie…en bij nader inzien zijn het stroomstootjes in het spirituele kosmische gebeuren. Nooit bang zijn om de grond onder je voeten te verliezen, want landen doen we, gelukkig, elke dag opnieuw.

Liefs en een heel fijne Zondag.

Mieke

kijk ik naar buiten ….

zoveel prachtige unieke bomen staan geworteld en krachtig in de aarde, ik zie hoe ze zich soms naar elkaar toe bewegen ‘Gegroet dierbare vriend, wat zie jij er prachtig uit. Heerlijk om een plekje naast jou te hebben. Dat heeft de mens weer goed gedaan.’

De ene boom is wat breder uitgedeind dan de ander, en toch nemen ze niet elkaars ruimte in. Ze bewegen gedreven door de soms felle wind onstuimig mee, crescendo- fortissimo

Zo krachtig het eraan toe gaat, zo zachtjes komen ze terug, rallentando, in hun midden. Bijna roerloos, onbeweeglijk…stil. Pianissimo. Hoor in de stilte hun krachtige hartslag, ongeacht hun postuur. Levenssappen circuleren en stromen en dat heet LEVEN.

Stil Leven. Zo ziet dat eruit, oppervlakkig bekeken. In het Stil Leven stromen de levenssappen, we zien het niet met het blote oog: alles wat zo wonderbaarlijk en magnifiek in het Stil Leven Leven geeft, kunnen we slechts in stil Zijn voelen in de onderstroom.

Ik denk zo bij mezelf: wat heeft de mens nog niet begrepen wat bomen ons laten zien…wat verder gaat dan het fysieke oog, wat kunnen we in het stil Zijn achter het fysieke oog laten inwerken en uitrijpen naar het geestelijke gewaarworden…..het is niet zoals we denken of uitspreken dat het om ‘downloads’ zou gaan; het is een instroom van gewaarwordingen en opstijgen- door actief te worden in het geestelijk gebied- een leven lang, die moed en doorzettingskracht te ontwikkelen, weliswaar gestaag. Het is niet spectaculair, gewaarwordingen roepen niets uit, maar rijpen verder van binnenuit, in het Stil Leven. Ik buig me dankbaar in nederigheid naar de Aarde, ik sta elke dag op, in verwondering en hoe gezegend ik me voel hier te Zijn, geworteld en dieper blijven inzakken in overgave. Wordend in Stil Leven….

Alle bomen hebben een taak, een functie, een missie. Ze hebben een eigen vorm, kleur en zingeving. Ze zorgen voor de aarde, de mens en wat nog meer…ze spannen samen om het ons naar onze zin te maken: je omarmt een boom, je krijgt energie van de boom én je dankt de boom voor de ontvangen energie of je gaat heerlijk tegen een boom aanleunen en leest een boek, of je ligt gewoon wat te dromen of te rusten.

Bomen zijn goddelijke creaties net als wij dat zijn.

Ze geven ons overvloedig, maar dat vinden we normaal en zelfs daar staan we overwegend niet echt bij stil. Het is toch maar een boom…

Hoelang nog voor mensen elkaar ook kunnen zien als een goddelijk wezen, best dankbaarheid mogen ontwikkelen om deel uit te maken van dit scheppende leven versus het elkaar bestrijden in wie meer of minder plek mag krijgen in het hele scheppingsplan.

Hoe pretentieus om te stellen te werken voor het hoogste goed voor iedereen…terwijl de strijd doorgaat.

Ik kijk naar buiten…ik voel me ontroerd bij het zien hoe alle bomen zachtjes meebewegen met elkaar…ik heb geen voorkeur of afkeur, ik zie elke boom in zijn geheel, prachtig, uniek. De bomen die ik zie en voel, dat ben ik. Ik ben alles in alles wat ik voel en zie. In alle bomen zie ik mezelf. Eén met de onuitputtelijke bron van overvloed, dat LEVEN heet. Stil Leven.

Mieke

Terwijl de frisse herfstlucht over een oud Keltische dorp dwarrelde, bereidden de inwoners zich voor op Samhain, het heilige festival dat het einde van de oogst en het begin van de donkerste helft van het jaar markeert. De dorpelingen geloofden dat op deze nacht de sluier tussen de levenden en de geestenwereld het dunst was, waardoor voorouders, mystieke en buitenaardse wezens op bezoek konden komen.

Calina , een jonge vrouw met een hart vol nieuwsgierigheid en eerbied voor de oude gebruiken, sloot zich gretig aan bij de voorbereidingen. Ze verzamelde zich met haar familie rond de haard, waar ze het vuur doofden, wat het einde van het oude jaar symboliseerde. Samen liepen ze naar de heuveltop waar de druïden het gemeenschappelijke vreugdevuur zouden aansteken, een baken van licht en warmte om de geesten te begeleiden.

Terwijl de vlammen tot leven kwamen, voelde ze een zachte rilling door haar lichaam stromen. Ze was altijd gefascineerd geweest door de verhalen van haar voorouders en de mystieke wezens die op deze nacht over de aarde zwierven. De druïden zongen oude gebeden en de dorpelingen offerden het beste van hun oogst om de geesten te eren en hun zegeningen voor het komende jaar te zoeken.

Onopvallend dwaalde ze weg van de menigte, aangetrokken door een gevoel van verwondering. Ze bevond zich aan de rand van het bos, waar de schaduwen dansten in het flikkerende licht van het kampvuur. Daar zag ze een figuur gehuld in mist, een aanwezigheid die zowel bekend als buitenaards was. Het was haar grootmoeder, die vele jaren geleden was overleden.

‘Grootmoeder?’ fluisterde Calina met een zacht-trillende stem.

‘Ja, mijn lieve kind. Vanavond is de sluier dun en ben ik gekomen om je te begeleiden.’

Met een golf van ontroering, diep ontzag, liefde en verbondenheid, liet ze zich door haar grootmoeders’ geest dieper door het bos begeleiden. Er heerste een magische serene rust. Het was alsof Calina een subtiele verschuiving in de sferen voelde; ze had al wel eens gehoord van oude wijzen dat er zoveel dimensies zijn, portalen die op speciale momenten geopend worden. ‘Zou dat het zijn, ‘ dacht Calina in zichzelf.

Ze liet haar denken en gedachten gaan, nam plaats op de plek waar ze naartoe werd geleid en gaf zich over aan wat er zich zou aandienen.

Voor haar geestesoog zag ze haar voorouders en allerlei mystieke wezens. Ieder deelde wijsheid en zegeningen, en vulde haar hart met een diep gevoel van vrede en verbondenheid.

Terwijl de nacht vorderde, keerde ze terug naar het dorp, en aanschouwde op enige afstand het prachtige gebeuren. Het kampvuur brandde nog steeds en de dorpelingen dansten en zongen, en vierden de eenheid van de levenden en de doden. Diep doordrongen van haar ervaring wist Calina dat deze nacht voor altijd bij haar zou blijven, een herinnering aan de eeuwige band tussen de werelden.

Toen het eerste licht van de dageraad aanbrak, begonnen de geesten te vervagen, voelde energetisch de zachte omhelzing van haar grootmoeder voor een laatste keer.

‘Onthoud, mijn lieve kind, dat we altijd bij je zijn, zelfs als de sluier dik is. Weet dat de sluier steeds dunner en dunner wordt.

Met een dankbaar gevoel zag het meisje met verwondering hoe de geest van haar grootmoeder vervaagde en oploste in de ochtendmist en met de wijsheid van haar voorouders, haar grootmoeder en de vele mystieke wezens, keerde ze ingetogen terug naar haar familie. Klaar om met nieuwe moed en hoop het nieuwe jaar tegemoet te treden.

© Mieke

Op deze magische nacht, wanneer de sluier tussen de werelden dun is, wens ik iedereen een diepe verbinding met jullie voorouders en de wijsheid van het verleden. Moge de geesten van jullie geliefden je omringen met liefde en bescherming. Laat de vlammen van de Samhain-vuren je hart verwarmen en je pad verlichten in de donkere dagen die komen.

Moge je angsten transformeren in kracht en je dromen in werkelijkheid. Eer de cyclus van leven en dood, en omarm de rust en introspectie van deze tijd. Moge je ziel rust vinden en je geest vernieuwd worden voor het nieuwe jaar.

Gezegende Samhain!