Categorie: blogs

We dromen elke nacht, daar is geen twijfel over, alleen herinneren we ons onze dromen niet altijd, en ook zijn er mensen zijn zeggen dat ze helemaal niet dromen of zich daar totaal niets van herinneren.

Ik droom elke dag, soms herinner ik bij het ontwaken mijn dromen en inhouden heel helder, soms druppelen de dromen in de loop van de dag binnen, en soms heel soms gebeurt het dat ik het niet meer weet of me herinner. Soms is dat dan een ‘gevoel’ dat is blijven hangen.

Ik ontwaakte deze morgen met een nog niet eerder gedroomde inhoud , misschien heb ik dat wel eens eerder gedroomd, maar heb ik me dat niet herinnerd.

Vaak zijn mijn dromen gericht op verwerking, op het omgaan met de natuurelementen, versla ik grote akelige spinnen, red ik dieren in nood, en af en toe, ja, ook dat, zie ik iemand met een koffertje heel snel ‘zweven’ in een Multidimensionaal Veld, en verneem ik kort daarna dat deze persoon is overgegaan.

Over dromen alleen al, die toch heel persoonlijk en niet te veralgemenen zijn, kunnen we heel wat andere verhalen delen, dan de verhalen die we delen in onze dagelijkse ervaringen.

Natuurlijk vertel ik mijn dromen aan mijn partner, we doen dat elke dag voor we onze werkdag beginnen.

Deze nacht droomde ik het volgende:

Ik stond ergens naar het luchtruim te kijken, de lucht was omgeven met helder blauwe wolken, de sfeer voelde heel sereen, en adembenemend prachtig, heel zuiver, heel helder. Tussen die helderblauwe wolken hingen over een vrij omvangrijk vlak, parelmoerkleurige schijven- heel dun en geruisloos. Die schijven hingen heel stil in het blauwe luchtruim. Ik stond er alleen naar te kijken, er was niemand om me heen.

Met verwondering bleef ik naar boven kijken, er gebeurde niets op het eerste gezicht, maar innerlijk voelde ik me wel geraakt.

Vanochtend vertelde ik mijn droom aan mijn partner. En ja, dan komt daar toch wel een en ander naar voren wat tot indenken stemt en uitnodigt.

De parelmoerkleurige schijven lijken als etherische boodschappen, misschien herinneringen aan een Atlantisch of Lemurisch bewustzijn. Aangezien ik me de laatste tijd terug dieper verbindt met dit bewustzijn, is het dan niet zo vreemd. Hun fijne vormen die bovendien geruisloos zijn, is wellicht een teken van zuivere trillingen, alsof ze zich heel subtiel voortbewegen op lichtgolven en niet op lucht.

Dat ik een prachtig blauwe wolkendek waarnam fungeert als een hemelse kosmische poort, de drempel tussen het aardse en het kosmische. Blauwe is de kleur van communicatie, van creativiteit, van expressie, van waarheid en is verbonden met het keelchakra.

Misschien, en dat laat ik verder inwerken, wil deze droom met iets dieperliggend laten zien of weten, wat voorbij lineaire woorden ligt. Voor ik straks slapen ga, vraag ik mijn hogere zelf, om me daar een vervolg op te laten zien. Ik weet dat je dit aan je hogere zelf of je onderbewustzijn kunt vragen, alleen komt zoiets niet op bevel. Dus ik heb daarin wel geduld. Alles ontvouwt zich op hét goede en juiste moment, niet omdat IK dat wil.

Deze droom voelde als een fluistering van het hogere, gedragen door stilte en licht, ik voelde geen angst, geen paniek, ik keek de parelmoerkleurige schijven in een bedding van helder blauwe wolken als totaalbeeld met verwondering aan.

Als een zachte uitnodiging om me iets te herinneren. Dat deze luchtschepen zichtbaar waren voor mijn ogen, was niet op te imponeren, dat was niet wat ik ervoer.

Nog wat aan toe te voegen rond een bewogen onderwerp als dromen:

Tijdens multidimensionale dromen blijft ons fysieke lichaam rusten, terwijl het etherisch en astraal lichaam zich losmaken en actief worden in subtielere lagen van bewustzijn. Deze droomtoestanden zijn vaak poorten naar heling, herinnering en spirituele verbinding.

Wanneer we slapen, komt ons fysieke lichaam tot rust. Maar ons bewustzijn reist verder. Volgens esoterische en antroposofische tradities bestaat de mens uit meerdere lichamen namelijk ons fysiek lichaam ( verbonden met de aarde), ons etherisch lichaam, dat zorgt voor groei en vitaliteit, ons astraal lichaam of zielelichaam, waarin emoties, dromen en wilsimpulsen leven en ons Ik-wezen of hogere zelf, dat richting en bewustzijn geeft.

Tijdens de slaap blijft het etherisch lichaam verbonden met het fysieke lichaam, als een soort levensmatrix. Het astraal lichaam daarentegen treedt gedeeltelijk uit, en beweegt zich in fijnstoffelijke werelden — ook wel het astrale vlak genoemd.

* Multidimensionale dromen

Multidimensionale dromen zijn dromen waarin je bewustzijn zich beweegt buiten de gewone tijd-ruimtebeleving. Ze kunnen aanvoelen als reizen door andere werelden zoals mijn droom over parelmoeren luchtschepen in een serene hemel, ontmoetingen met gidsen, Archeia of overleden zielen, herinneringen aan vorige levens of Atlantisch bewustzijn, symbolische boodschappen die heling of inzicht brengen.

In deze dromen is het astraal lichaam actief — het ervaart, ontmoet, herinnert. Soms is ook het etherisch lichaam betrokken, vooral bij helende of energetisch geladen dromen.

Ook al beweegt het astraal lichaam zich vrij, het blijft verbonden met het fysieke lichaam via een energetisch koord — vaak het zilveren koord genoemd. Dit koord zorgt ervoor dat je altijd terugkeert naar je lichaam bij het ontwaken.

Het etherisch lichaam blijft als een zachte deken over het fysieke lichaam liggen, en zorgt voor herstel en regeneratie tijdens de slaap. Daarom voelen we ons na een diepe, helende droom vaak verfrist — alsof iets in ons is opgeladen. Rudolf Steiner heeft hierover ook heel wat geschreven vanuit helder-schouwende waarnemingen.

Misschien heb je ook zo’n dromen, waarvan je denkt: ‘ het zal wel, allemaal fantasie…en bij nader inzien zijn het stroomstootjes in het spirituele kosmische gebeuren. Nooit bang zijn om de grond onder je voeten te verliezen, want landen doen we, gelukkig, elke dag opnieuw.

Liefs en een heel fijne Zondag.

Mieke

kijk ik naar buiten ….

zoveel prachtige unieke bomen staan geworteld en krachtig in de aarde, ik zie hoe ze zich soms naar elkaar toe bewegen ‘Gegroet dierbare vriend, wat zie jij er prachtig uit. Heerlijk om een plekje naast jou te hebben. Dat heeft de mens weer goed gedaan.’

De ene boom is wat breder uitgedeind dan de ander, en toch nemen ze niet elkaars ruimte in. Ze bewegen gedreven door de soms felle wind onstuimig mee, crescendo- fortissimo

Zo krachtig het eraan toe gaat, zo zachtjes komen ze terug, rallentando, in hun midden. Bijna roerloos, onbeweeglijk…stil. Pianissimo. Hoor in de stilte hun krachtige hartslag, ongeacht hun postuur. Levenssappen circuleren en stromen en dat heet LEVEN.

Stil Leven. Zo ziet dat eruit, oppervlakkig bekeken. In het Stil Leven stromen de levenssappen, we zien het niet met het blote oog: alles wat zo wonderbaarlijk en magnifiek in het Stil Leven Leven geeft, kunnen we slechts in stil Zijn voelen in de onderstroom.

Ik denk zo bij mezelf: wat heeft de mens nog niet begrepen wat bomen ons laten zien…wat verder gaat dan het fysieke oog, wat kunnen we in het stil Zijn achter het fysieke oog laten inwerken en uitrijpen naar het geestelijke gewaarworden…..het is niet zoals we denken of uitspreken dat het om ‘downloads’ zou gaan; het is een instroom van gewaarwordingen en opstijgen- door actief te worden in het geestelijk gebied- een leven lang, die moed en doorzettingskracht te ontwikkelen, weliswaar gestaag. Het is niet spectaculair, gewaarwordingen roepen niets uit, maar rijpen verder van binnenuit, in het Stil Leven. Ik buig me dankbaar in nederigheid naar de Aarde, ik sta elke dag op, in verwondering en hoe gezegend ik me voel hier te Zijn, geworteld en dieper blijven inzakken in overgave. Wordend in Stil Leven….

Alle bomen hebben een taak, een functie, een missie. Ze hebben een eigen vorm, kleur en zingeving. Ze zorgen voor de aarde, de mens en wat nog meer…ze spannen samen om het ons naar onze zin te maken: je omarmt een boom, je krijgt energie van de boom én je dankt de boom voor de ontvangen energie of je gaat heerlijk tegen een boom aanleunen en leest een boek, of je ligt gewoon wat te dromen of te rusten.

Bomen zijn goddelijke creaties net als wij dat zijn.

Ze geven ons overvloedig, maar dat vinden we normaal en zelfs daar staan we overwegend niet echt bij stil. Het is toch maar een boom…

Hoelang nog voor mensen elkaar ook kunnen zien als een goddelijk wezen, best dankbaarheid mogen ontwikkelen om deel uit te maken van dit scheppende leven versus het elkaar bestrijden in wie meer of minder plek mag krijgen in het hele scheppingsplan.

Hoe pretentieus om te stellen te werken voor het hoogste goed voor iedereen…terwijl de strijd doorgaat.

Ik kijk naar buiten…ik voel me ontroerd bij het zien hoe alle bomen zachtjes meebewegen met elkaar…ik heb geen voorkeur of afkeur, ik zie elke boom in zijn geheel, prachtig, uniek. De bomen die ik zie en voel, dat ben ik. Ik ben alles in alles wat ik voel en zie. In alle bomen zie ik mezelf. Eén met de onuitputtelijke bron van overvloed, dat LEVEN heet. Stil Leven.

Mieke

Terwijl de frisse herfstlucht over een oud Keltische dorp dwarrelde, bereidden de inwoners zich voor op Samhain, het heilige festival dat het einde van de oogst en het begin van de donkerste helft van het jaar markeert. De dorpelingen geloofden dat op deze nacht de sluier tussen de levenden en de geestenwereld het dunst was, waardoor voorouders, mystieke en buitenaardse wezens op bezoek konden komen.

Calina , een jonge vrouw met een hart vol nieuwsgierigheid en eerbied voor de oude gebruiken, sloot zich gretig aan bij de voorbereidingen. Ze verzamelde zich met haar familie rond de haard, waar ze het vuur doofden, wat het einde van het oude jaar symboliseerde. Samen liepen ze naar de heuveltop waar de druïden het gemeenschappelijke vreugdevuur zouden aansteken, een baken van licht en warmte om de geesten te begeleiden.

Terwijl de vlammen tot leven kwamen, voelde ze een zachte rilling door haar lichaam stromen. Ze was altijd gefascineerd geweest door de verhalen van haar voorouders en de mystieke wezens die op deze nacht over de aarde zwierven. De druïden zongen oude gebeden en de dorpelingen offerden het beste van hun oogst om de geesten te eren en hun zegeningen voor het komende jaar te zoeken.

Onopvallend dwaalde ze weg van de menigte, aangetrokken door een gevoel van verwondering. Ze bevond zich aan de rand van het bos, waar de schaduwen dansten in het flikkerende licht van het kampvuur. Daar zag ze een figuur gehuld in mist, een aanwezigheid die zowel bekend als buitenaards was. Het was haar grootmoeder, die vele jaren geleden was overleden.

‘Grootmoeder?’ fluisterde Calina met een zacht-trillende stem.

‘Ja, mijn lieve kind. Vanavond is de sluier dun en ben ik gekomen om je te begeleiden.’

Met een golf van ontroering, diep ontzag, liefde en verbondenheid, liet ze zich door haar grootmoeders’ geest dieper door het bos begeleiden. Er heerste een magische serene rust. Het was alsof Calina een subtiele verschuiving in de sferen voelde; ze had al wel eens gehoord van oude wijzen dat er zoveel dimensies zijn, portalen die op speciale momenten geopend worden. ‘Zou dat het zijn, ‘ dacht Calina in zichzelf.

Ze liet haar denken en gedachten gaan, nam plaats op de plek waar ze naartoe werd geleid en gaf zich over aan wat er zich zou aandienen.

Voor haar geestesoog zag ze haar voorouders en allerlei mystieke wezens. Ieder deelde wijsheid en zegeningen, en vulde haar hart met een diep gevoel van vrede en verbondenheid.

Terwijl de nacht vorderde, keerde ze terug naar het dorp, en aanschouwde op enige afstand het prachtige gebeuren. Het kampvuur brandde nog steeds en de dorpelingen dansten en zongen, en vierden de eenheid van de levenden en de doden. Diep doordrongen van haar ervaring wist Calina dat deze nacht voor altijd bij haar zou blijven, een herinnering aan de eeuwige band tussen de werelden.

Toen het eerste licht van de dageraad aanbrak, begonnen de geesten te vervagen, voelde energetisch de zachte omhelzing van haar grootmoeder voor een laatste keer.

‘Onthoud, mijn lieve kind, dat we altijd bij je zijn, zelfs als de sluier dik is. Weet dat de sluier steeds dunner en dunner wordt.

Met een dankbaar gevoel zag het meisje met verwondering hoe de geest van haar grootmoeder vervaagde en oploste in de ochtendmist en met de wijsheid van haar voorouders, haar grootmoeder en de vele mystieke wezens, keerde ze ingetogen terug naar haar familie. Klaar om met nieuwe moed en hoop het nieuwe jaar tegemoet te treden.

© Mieke

Op deze magische nacht, wanneer de sluier tussen de werelden dun is, wens ik iedereen een diepe verbinding met jullie voorouders en de wijsheid van het verleden. Moge de geesten van jullie geliefden je omringen met liefde en bescherming. Laat de vlammen van de Samhain-vuren je hart verwarmen en je pad verlichten in de donkere dagen die komen.

Moge je angsten transformeren in kracht en je dromen in werkelijkheid. Eer de cyclus van leven en dood, en omarm de rust en introspectie van deze tijd. Moge je ziel rust vinden en je geest vernieuwd worden voor het nieuwe jaar.

Gezegende Samhain!

Hoe ver je ook bent gekomen in je intieme relatie, het cultiveren van liefde, intimiteit en eenheid is een voortdurend proces. Omdat mindfulness het zich steeds ontvouwende medelevende, niet-oordelende bewustzijn van elk moment is, gaan mindfulness-oefeningen en -relaties hand in hand. Naarmate je relatie evolueert, evolueert ook de beoefening van mindfulness, die beide tot bloei komen om je gevoel van geluk, liefde en gelijkmoedigheid te vergroten.

Elke interactie tussen je partner en jou is een groeikans tot wederzijdse waardering en saamhorigheid.

Wanneer de spanningen echter hoog oplopen en/of een van jullie zich niet bewust zijn van dieperliggende emoties, woorden en energie, wordt het tegenovergestelde gecreëerd.

Om relaties op zinvolle en duurzame manieren te versterken, is een zekere mate van mindfulness vereist. Hoe bewuster je bent van jezelf en je partner, hoe beter. Maar toch, hoe bedreven of onervaren je ook bent in de kunst van het bewustzijn van het huidige moment, oprechte inspanningen om het huidige moment te verkennen, kunnen je partner en jou dichter bij elkaar brengen. Ben je hier allebei toe bereid. Dat is de vraag.

Er zijn talloze manieren waarop mindfulness relaties kan verbeteren. Van het verbeteren van emotionele regulatie tot het vergroten van dankbaarheid: de vaardigheid om open en ontvankelijk te blijven voor het huidige moment heeft diepgaande gevolgen voor intieme relaties.

Mindfulness dagelijks cultiveren, beoefenen faciliteert je om bewuster om te gaan met emoties, zowel die van jou als die van je partner.

Wanneer je je meer bewust wordt van jouw emotionele landschap, neemt je zelfbewustzijn toe en ervaar je een toename in het vermogen om je reacties te modereren. Dit betekent niet dat je ontkent wat je voelt. Het betekent eenvoudigweg dat je een getuige wordt van jouw emoties en beter in staat bent reacties te verzachten waar dat passend is.

Een van de voorgestelde mechanismen waardoor dit gebeurt, is het vermogen van mindfulness om uitvoerende controle te bevorderen. Mindfulness vergroot je gevoeligheid voor je ervaring, waardoor je deze op nieuwe manieren kunt begrijpen en erop kunt reageren.

Maar wat heeft dit nu met relaties te maken? Ik begrijp dat. We zijn gewend om vooral sterke analyses te maken, over de ander. Het probleem ligt ogenschijnlijk vaak bij de ander….er worden allerlei manieren bedacht om de ander te veranderen, er wordt volop gemodelleerd en gekneed en vooral dood-geanalyseerd. Voor elk gedrag wat als niet-wenselijk wordt geacht, wordt wel voor een verklaring of uitleg gezocht, liefst een uitleg waar we ons dan voor even gepaaid door kunnen voelen. Weet dat er enorm veel valkuilen zijn in de -tig mogelijke verklaringen, maar gaat het ons daarom? Willen we onze relaties laten uitrijpen en uitgroeien naar een de diepte, dan zullen we ons zeer zeker die vraag dienen te stellen. Of willen we in de vele analyses blijven sputteren als een vis een te klein geworden bokaal….dan is de weg naar de diepte, de hoogte, de breedte, de weg naar een volwassen gelijkwaardig en complementair partnerschap.

Zoals je wellicht kunt begrijpen als jij de ontvanger bent van een emoties van je partner, heeft de manier waarop een emotie wordt uitgedrukt invloed op jouw vermogen om deze met liefde te ontvangen. Blijf er even bij stilstaan. Neem een ervaring voor de geest, een ervaring waar het je lukt en en een ervaring waar je deze niet met liefde kunt ontvangen. Wat gebeurt er in het geval je iets anders voelt dan het liefdevol ruimte geven. Oordeel niet, maar neem waar wat er gebeurde.

Wanneer je partner bijvoorbeeld uithaalt, is de reactie van het lichaam verdedigen terugtrekken ( bevriezen) of vluchten, wat geen van beide de saamhorigheid of genezing bevordert.

Door meer afgestemd te raken op je emoties, begin je jezelf uit te drukken op een manier die zowel rauwe eerlijkheid als mededogen belichaamt. Dit vormt de basis voor hoe moeilijk stroef of openhartig en transparant een gesprek met je partner zal verlopen.

Rauwe eerlijkheid is niet elkaar de huid volschelden, met ‘projectielen’ schieten naar elkaar…

Dus wanneer de emoties hoog oplopen kun je het volgende oefenen:

*Richt je op de emotie.

Het kan zijn dat je instinctief reageert om je af te wenden van uitdagende emoties zodra deze zich voordoen (bij jezelf of bij je partner). Het principe van Gottman* om zich ‘naar je toe te keren in plaats van weg’ is echter een voorbeeld van een bewustere benadering die je kunt volgen als jij of je partner een sterke emotie ervaart.

*John Gottman, een Amerikaanse onderzoeker, heeft gedurende vier decennia echtparen gevolgd om meer inzicht te krijgen in de stabiliteit van huwelijken en om echtscheidingen te voorspellen. Hij heeft honderden stellen geïnterviewd en zelfs hun stressniveaus (hartslag, bloeddruk, etc.) in bepaalde situaties onderzocht. Gottman maakt onderscheid tussen twee soorten huwelijksproblemen:

1. Oplosbare problemen: Deze zijn minder gevoelig en minder belangrijk dan de onoplosbare problemen. Ze variëren afhankelijk van de situatie en er is geen onderliggend conflict.

2. Onoplosbare problemen: Deze zijn complexer en hebben een diepere impact op relaties. Ze kunnen niet eenvoudig worden opgelost. In relaties is het belangrijk een realistische kijk te behouden, het idee dat met liefde alles goedkomt, is helaas een illusie. Maar dat heeft ook weer met nog veel meer te maken….

Gottman’s werk heeft geleid tot methoden die gericht zijn op begrip, gedragsaanpassing en het vervullen van elkaars behoeften om relaties te versterken. Zijn benadering gaat verder dan traditionele therapiesessies en biedt inzichten voor zowel beginnende als langdurige relaties. Dit even terzijde.

Als je een sterke emotie ervaart, kun je je naar deze sterke emotie richten door een paar keer diep adem te halen, de geest te verzachten en aandacht te schenken aan de sensaties en verhalen die door ons heen gaan. Vaak keren mensen zich weg van een sterke emotie alsook als het over een sterke emotie van een partner gaat. En toch….je leest zo dadelijk wat daarvan de meerwaarde is voor jezelf en in je relatie.

Je kunt oefenen om jezelf op een nieuwe manier uit te drukken. Elk begin is moeilijk doordat het nieuw voor je is ( alsook voor je partner). Het is heel zinvol om je te concentreren op je eigen behoeften, hoop en verlangens, in plaats van de ‘tekortkomingen’ van je partner onder de loep te nemen.

Als je partner degene is die een sterke emotie ervaart, kun je je bewust worden van je eigen instincten om je te verdedigen, je van de emotie van je partner af te wenden of te ontkrachten. In plaats daarvan kun je een paar keer diep ademhalen door het hart en een wederzijdse, doordachte verkenning van wat aanwezig is aanmoedigen.

Creëer ruimte tussen jezelf en deze golf van energie.

Als er een emotie aanwezig is, kun je een beetje afstand creëren tussen de emotie en jezelf. Als jij degene bent die zich emotioneel voelt, kun je de gevoelens die aanwezig zijn bewust erkennen en het gevoel van ‘ik’ uit je observaties verwijderen.

Dus in plaats van ‘ik ben woedend’ op te merken, zou je eenvoudigweg ‘woede’ kunnen noteren, waarbij je ook afstemt op de fysiologische uitingen van deze emotie.

Als je partner degene is die de sterke emotie ervaart, kun je er je medelevend aan herinneren dat je niet in hetzelfde water hoeft te zwemmen. Je kunt meer als de vaste rots onder de bewegende golven zijn en je partner helpen om aandachtig te onderzoeken en uit te drukken wat er is.

Mindfulness-oefeningen helpen onbewust gedrag te veranderen dat van invloed is op je relatie.

Omdat veel van onze gedragingen en reacties in relaties geconditioneerd en gewoontegetrouw zijn, vergt het veranderen ervan op een positieve manier meer dan bewuste inspanning. Mindfulnessoefeningen helpen deze verschuivingen te bewerkstelligen.

Ten eerste vergroot mindfulness je bewustzijn van je gebruikelijke gedrag. Door middel van mindfulness-oefeningen begin je te beseffen dat je gedachten en gevoelens niet echt van jou zijn. In plaats daarvan zijn het golven van energie die om allerlei redenen op de een of andere manier door je heen bewegen. Je geconditioneerde overtuigingen en persoonlijke geschiedenis bepalen grotendeels hoe je onder verschillende omstandigheden reageert. Naarmate je je hiervan meer bewust wordt, krijg je de kracht om je reacties te veranderen – of om ze op zijn minst op te vangen nadat ze zijn opgekomen.

Ten tweede toont onderzoek aan dat mindfulnesstraining neurale circuits zowel op structurele als functionele manieren verschuift. Deze verschuivingen veranderen de automatische reacties van je hersenen op gebeurtenissen. Met andere woorden, je hersenen worden letterlijk opnieuw bedraad om nieuwe manieren van reageren aan te nemen.

Deze aanpassing in je automatische reacties heeft invloed op je vermogen om op te letten, je emoties en fysiologie te reguleren, en verandert je vermogen tot empathie. En, zoals Gottman opmerkt, het vermogen om je emoties te reguleren (zowel tijdens als na conflicten) hangt grotendeels samen met de stabiliteit en voldoening die je ervaart in je intieme relaties.

Talloze mindfulness-oefeningen zullen je helpen deze voordelen te behalen op het onderbewuste gedrag van je hersenen. Enkele specifieke praktijken die je misschien zou willen overwegen in de context van relaties zijn:

Meditaties die emoties aankaarten

Praktijken van liefdevolle vriendelijkheid

Meditaties om stress te verminderen

Mindfulnessoefeningen voeden het gevoel van waardering en dankbaarheid voor je partner en daarin neem jij je partner op een liefdevolle manier in mee.

Mindfulnessoefeningen vergroten niet alleen je gevoel van innerlijk bewustzijn. Het helpt ook om je bewustzijn van de schoonheid en zegeningen in je leven te vergroten. Het verkennen van mindfulness-oefeningen voor dankbaarheid kan je helpen je geest te trainen om te zien wat goed is in plaats van wat fout is – om kansen of uitdagingen te zien in plaats van tekenen van een nederlaag.

Onderzoek ondersteunt dit en toont aan dat dankbaarheid die in intieme relaties wordt beoefend, de relatieverbinding en de tevredenheid de dag erna vergroot – zowel voor de gever als voor de ontvanger. Dankbaarheid is dus geen eenzijdig aanbod; het is voor beide partijen voordelig.

Er zijn verschillende manieren om dankbaarheid te oefenen. Sommige kunnen rechtstreeks verband houden met een intieme relatie, hoewel dit niet de enige manier is om je vermogen tot dankbaarheid te vergroten. Enkele technieken die het ontdekken waard zijn, zijn onder meer:

Brief van waardering – Het onder woorden brengen van alles wat je leuk vindt en waardeert aan je partner in de vorm van een oprechte brief.

Dagelijkse uitingen van dankbaarheid – Zorg ervoor dat je je gedachten van waardering met je partner deelt, zoals het bedanken voor het op zich nemen van een extra huishoudelijk karwei of voor het bereiden van een heerlijke maaltijd

Dankbaarheidsoefening tijdens het eten – Een stil moment nemen voor het avondeten om mentaal door te nemen wat geweldig was aan je dag – inclusief de partner.

Mindfulness verlaagt de stressreactie, waardoor je meer openstaat voor je partner.

Last but zeker not least!!!! vloeien de voordelen van mindfulness voor je relatie ( en elke relatie) grotendeels voort uit het vermogen om stressniveaus te verlagen. Het is wetenschappelijk bewezen dat op mindfulness gebaseerde stressreductie (MBSR) en vele andere mindfulness-oefeningen de manier waarop je op stress reageert, helpen verbeteren.

Wanneer je met je partner communiceert, zal je gesprek ongetwijfeld het meest vruchtbaar, het meest betekenisvol en het meest intiem zijn als het stressniveau laag is. Als je fysiologisch of psychologisch in een staat van stress verkeert, ben je minder aanwezig bij wat er voor je ligt. Dus zelfs bij neutrale interacties zullen lage stressniveaus je helpen meer contact te houden met je partner.

Om te oefenen met het verlichten van de stressreactie, kun je de eenvoudige buikademhalingstechniek verkennen. Dit kan zowel zittend als liggend worden beoefend.

Zoek een comfortabele houding en neem even de tijd om jezelf te aarden door middel van langzame, natuurlijke ademhalingen gedurende één tot twee minuten.

Eenmaal gesetteld, plaats je één hand op de buik en één hand op de borst. Voel nu, terwijl je ademhaalt, of je de binnenkomende lucht je maag kunt laten vullen in plaats van een stijging van de borstkas te veroorzaken.

Merk op welke handen bewegen bij zowel in- als uitademing. De bovenhand kan iets verschuiven, maar de meeste ‘stijging’ moet plaatsvinden in de hand die op je buik ligt. Het is het gemakkelijkst om dit te observeren terwijl je ligt, dus beginners kunnen dit in die positie beginnen te oefenen.

Oefen dagelijks 5 minuten buikademhaling om de stressreactie van het lichaam te helpen verminderen.

Ongeacht door welke lens je hiernaar kijkt, zowel de wetenschap als de ervaring laten zien dat mindfulness-oefeningen helpen om gezonde en gelukkige relaties te bevorderen.

Hoe meer je oefent, hoe gemakkelijker het wordt om de wijsheid, liefde en geduld te belichamen die inherent zijn aan deze oefeningen. Wanneer je jouw relatie met aandacht onderzoekt, vergeet dan niet om compassie voor jezelf en je partner te benutten terwijl je leert op nieuwe manieren door jouw verbintenis te navigeren. Het kan enige tijd duren voordat oude gewoonten veranderen, maar als beide harten open zijn, wordt zelfs de overgangsfase gezien als een mooi en noodzakelijk onderdeel van de reis.

Adem in en glimlach

Adem uit en glimlach

in dankbaar verbonden aanwezig Zijn.

Liefs Mieke

Gediplomeerd Mindfulnesstrainer, MBCT

www.miekecoigne.com

Het was al een tijdje aan het ‘broeden’ op mijn ‘ei’. Ik wist nog niet hoe en wat, want ik weet dat het ei toch op een bepaald moment klaar is, uitgerijpt en dus klaar om te delen. Zo ook is dat met de prachtige workshop die ik in 2022 heb gevolgd. Ik ken mezelf, niets overhaasten, ik heb geen spoed of haast om meteen na een training of opleiding meteen van wal te steken. Ik doe dat pas als ik helemaal voel dat het moment hét moment is: dan voel ik een JA, een diepe grote JA; ik weet inmiddels na ruim 40 jaar werken met mensen, die mensen mijn weg kruisen die daar iets in herkennen vanuit een JA, daar wil ik ook voor gaan. Het is niet vanuit een ‘ego’ denken, maar vanuit een diepe bezielde passie, verlangen en herkenning.

Wat ik dus echt nooit maar dan ook nooit doe en gedaan heb ik mijn spiritueel werk is mensen ‘binden’ aan mij. Dat schept te vaak, heb ik gemerkt, ongezonde afhankelijkheid en houdt vaak mensen ‘klein’. Iedereen heeft ‘vleugels’, groot en klein en het is net datgene waar ik mensen in inspireer, al loop ik een tijdje met hen mee, en verbindt inzichten en uitzichten vanuit kennis en invoelend waarnemen, met een harmonische dynamiek, ieder mens is een expert en dat is mijn basisgedachte. Het is vooral de kinderlijke dynamieken vanuit de Ouder- het Kind- de Volwassene dat vraagt om aandacht. Volwassen gelijkwaardig worden is mijn streven, dan schep je gezonde contacten en verbindingen.

Deze unieke workshop is een weg naar het ontdekken van je ware Ik, de IK BEN en daarin gaan wortelen, in jezelf, in jouw aarde en aarden, verbonden met je Spirituele Zijn. Zo boven, zo beneden. Zo buiten, zo binnen.

• Deze workshop is gebaseerd op ‘ Die Halle der Säulen’ van Michaele Theis. Tijdens deze online workshop gaan we ons verbinden met de Priesteressen van Isis- de Hal der Zuilen.  We doorlopen rustig de Hal der Zuilen, die uit 7 verdiepingen- 7 bewustzijnslagen bestaat. In de Hal der Zuilen bevindt zich een bibliotheek, de Akasha Kronieken, waar alle levens van de mensheid worden bewaard.

Het is een krachtig helende inwijding, waarbij  diepgaande heling zal plaatsvinden. Het zorgt voor een diepte ontspanning waardoor de kracht van de heling enorm versterkt en daarmee ook het contact met je Oorspronkelijke Ware Zelf: IK BEN

• Duur van de workshop is ongeveer 2 uur.
• Je ontvangt een uitgewerkte werkmap, een Certificaat en bent daarna in de mogelijkheid om de workshop en initiatie door te geven.
• De workshop is volledig ingesproken, met  Crystalline sound (Atlantis)  achtergrondsmuziek op 432 Hz.
• Je ontvangt je persoonlijke Godinnenkaart met boodschap.
• Er is de mogelijkheid om na de workshop ervaringen te delen.

Ik houd me ook aan de tarieven die vooropgesteld worden bij collega’s, zo blijft de dynamiek en verstandhouding zuiver.

Online Workshop : Priesteressen van Isis- Hal der Zuilen – Mieke Coigné

In een wereld waar licht en duisternis in perfecte harmonie bestaan, leefden twee schaduwen. De ene schaduw, Luna, was zacht en sereen, altijd dansend in het maanlicht. De andere schaduw, Sol, was krachtig en levendig, altijd aanwezig in het zonlicht. Hoewel ze in dezelfde wereld leefden, hadden ze elkaar nog niet eerder ontmoet, omdat hun paden nooit kruisten.

Op een dag, tijdens een zeldzame zonsverduistering, kwamen Luna en Sol eindelijk samen. Het leek erop dat ze naar elkaar werden gedreven. De lucht werd beangstigend donker en de wereld leek stil te staan.

In een onverwachts moment, waar ze elkaar ontmoetten, keken ze elkaar nieuwsgierig onderzoekend aan. Verbaasd over hoe verschillend en toch zo gelijk ze waren.

Wat aarzelend en voorzichtig aftastend bewogen ze naar elkaar Zoals het te verwachten was stak Luna van wal, het ijs was gebroken, en al snel begonnen ze ervaringen te delen en ontdekten dat ze veel gemeen hadden. Beiden lieten ook wat anders zien! Zelfs de zelfverzekerde Luna!

Beide schaduwen hadden hun eigen angsten en onzekerheden, maar ook hun eigen krachten en wijsheden. Ze realiseerden zich dat ze elkaar konden aanvullen en versterken.

Samen begonnen Luna en Sol een reis van zelfontdekking. Ze leerden van elkaar en hielpen elkaar om hun innerlijke balans te vinden. Luna leerde Sol om rust en kalmte te omarmen, terwijl Sol Luna leerde om kracht en moed te vinden. Ze ontdekten dat hun verschillen hen juist sterker maakten.

Na de zonsverduistering gingen Luna en Sol hun eigen weg, maar ze wisten dat ze altijd verbonden zouden blijven. Ze hadden geleerd dat licht en duisternis, hoewel verschillend, samen een prachtige harmonie kunnen vormen.

Luna en Sol leefden verder, elk in hun eigen licht, maar altijd met een deel van de ander in hun hart. Ze beseften dat ze in werkelijkheid onafscheidelijk waren, eeuwig verbonden met elkaar.

© Mieke

Jungiaans Coach, geschreven 28 oktober 2024

Maandhoroscoop november
1 november 2025 Veerkracht – Draagkracht- Vertragen en diep voelen, waarnemen.

Dit is geen maand van vonken. Het is een maand van smeulen. November begint niet met antwoorden, maar met een langzame, aanhoudende naar binnen keren. Er wordt niet van je verwacht dat je snel handelt. Er wordt van je verwacht dat je lang genoeg bij het ongemak blijft om het te begrijpen.

Naarmate de vaste tekens centraal komen te staan, komt wat begraven is naar boven om je te ontmoeten. De spanning tussen Schorpioen en Stier bouwt zich op, de een vraagt ​​om overgave, de ander om veiligheid.

Je voelt je misschien verscheurd tussen het loslaten van wat je bent ontgroeid en het vasthouden aan wat je ooit grond gaf. Deze spanning is niet iets om op te lossen. Het is iets om te voelen.

Er vindt een diepere herbedrading plaats. Mercurius, Venus en Mars dragen ons door terrein dat weigert te worden overhaast. Meerdere retrogrades trekken energie naar binnen. Stabiliteit wordt in twijfel getrokken. Macht wordt onderzocht. Vertrouwen wordt de valuta. Dit zijn geen subtiele thema’s.

Ze manifesteren zich in het lichaam. Op de bankrekening. In je meest intieme relaties. Je wilt misschien een sprong voorwaarts maken, verdergaan, het verhaal herschrijven. Maar deze maand vraagt ​​om iets anders. Stilte. Eerlijkheid. Aanwezigheid. Niet alles wat eindigt, valt uit elkaar. Sommige dingen eindigen omdat je eindelijk klaar bent om opnieuw te beginnen.

Op 4 november komt Mars in Boogschutter, wat een vuur onder je toekomst aanwakkert.
Er is hier beweging. Een honger naar expansie. Mars in Boogschutter hunkert naar waarheid en vrijheid, maar zonder richting kan dat vuur je energie verbranden zonder je warmte te geven. Dit is geen oproep om te rennen. Het is een oproep om doelgericht te handelen. Als je je waarheid hebt achtergehouden, is dit het moment om die te spreken. Maar spreek vanuit je lichaam, niet vanuit je ego. Laat je daden overeenkomen met je overtuigingen.

Op 5 november komt de Volle Maan op in Stier, waardoor je bewustzijn terug in je lichaam wordt getrokken.

Deze maansverduistering vertraagt ​​alles. Stier trekt zich niets aan van wat de tijdlijn zegt. Het trekt zich wel aan wat het zenuwstelsel zegt. Onder deze Maan voel je misschien het gewicht van alles wat je hebt meegedragen. Verdriet. Spanning. Verlangen. Je verstand probeert het misschien weg te redeneren, maar Stier brengt je in de aarde. In waarheid zonder woorden. Dit is een Maan van bevrijding, maar niet dramatisch, niet luid, maar noodzakelijk. Laat het je laten zien wat je niet langer voedt. Laat het je terugbrengen naar je eigen ritme. Stabiliteit vind je niet in wat je beheers, in wat je vertrouwt vast te houden.

Op 6 november komt Venus in Schorpioen, waardoor relaties en verlangens dieper en kwetsbaarder worden.
Dit is geen oppervlakkige verbinding. Dit is het deel van liefde dat eerlijkheid vereist. Venus in Schorpioen wil intimiteit die complexiteit bevat. De schaduw. De angst. De behoefte om gezien te worden zonder uitleg. Je merkt misschien dat je verdedigingsmechanismen toenemen. Of dat je honger naar diepte luider wordt. Deze transit herinnert je eraan dat echte liefde niet altijd zuiver is. Maar wel eerlijk. Laat jezelf kennen. Laat jezelf zien.

Op 7 november zet Uranus zijn retrograde in Stier voort, waarbij hij de breuklijnen van je veiligheid aantast.
Je voelt misschien het stille gerommel van verandering waar je dacht dat alles vaststond. Uranus vernietigt niet omwille van de vernietiging zelf. Hij onthult wat nooit stabiel was. Het is nu niet de bedoeling om ineenstorting te voorkomen, maar om te erkennen waar je je identiteit hebt opgebouwd op onhoudbare grond. Dit is een langere boog, maar hij beweegt zich door je relatie met geld, het lichaam en de veiligheid zelf.

Op 9 november staat Mercurius retrograde, waarmee een cyclus van reflectie en herijking begint.
Dit is geen fout in het systeem. Het is een noodzakelijke pauze. Wanneer Mercurius retrograde gaat, valt de wereld niet uit elkaar. Hij vertraagt ​​gewoon genoeg om te zien waar je helderheid hebt vermeden. Laat dit een moment zijn om te luisteren. Niet alleen naar anderen, maar ook naar jezelf. Welk verhaal herhaal je nog steeds dat niet langer bij je hoort? Voor welke waarheid heb je nog geen ruimte gemaakt?

Op 11 november zet Jupiter zijn retrograde door Stier voort, wat uitnodigt tot innerlijke expansie en een terugkeer naar innerlijke waarde.
Groei wordt nu rustiger. Je begint je misschien af ​​te vragen hoe succes echt voelt in je lichaam. Jupiter wil betekenis. En in retrograde jaagt hij daar niet naar. Hij herinnert het zich. Je wordt teruggeleid naar wat er al toe doet. Niet omdat het nieuw is. Maar omdat je er eindelijk klaar voor bent om het te waarderen.

Op 18 november beweegt Mercurius retrograde naar Schorpioen, waardoor de perceptie wordt aangescherpt en je gedachten in de schaduw worden geplaatst.
Dit is een tijd om te volgen wat er achter je woorden schuilgaat.

Op 20 november staat de Nieuwe Maan in Schorpioen en biedt een volledige emotionele reset.
Deze maan vraagt ​​je niet om te manifesteren. Het vraagt ​​je om je over te geven. Schorpioen heerst over dood en wedergeboorte, niet als metafoor, maar als proces.

Deze Maan nodigt je uit om het oude verhaal af te werpen. Om iets los te laten, of het nu een coping-mechanisme is, een contract, een deel van jezelf dat niet meer past. De energie is heilig en stil. Dit is het soort begin dat in het donker begint. Zet intenties die geworteld zijn in wat je klaar bent om te voelen, niet alleen in wat je wilt aantrekken. Vertrouw erop dat wat er weggaat, ruimte maakt voor iets eerlijkers.

Op 21 november beweegt de Zon zich in Boogschutter, waardoor de mist optrekt en je blikveld wordt verruimd.
Na weken van schaduwwerk keert de wens om vooruit te kijken terug. Boogschutter wist het verleden niet uit. Het integreert het. Dit seizoen nodigt je uit om je weer te verbinden met je nieuwsgierigheid. Met je overtuigingen. Met je behoefte om te groeien. Laat jezelf bewegen, maar haast je niet. De wijsheid zit niet alleen in de sprong. Het zit in de landing.

Op 27 november staat Saturnus in een stationaire richting, waarmee de lessen van de afgelopen maanden worden verankerd in een bruikbare structuur.
Als je je vertraagd, geblokkeerd of op de proef gesteld hebt gevoeld, is dit het moment om weer te beginnen met opbouwen. Saturnus beloont geen snelheid. Hij beloont integriteit. Waar je je nu aan verbindt, moet geworteld zijn in wat je hebt geleerd. Je hoeft niet te over-presteren. Wees er gewoon. Consistent. Gelijkmatig. Geduldig. Eerlijk.

Op 29 november staat Mercurius in een stationaire richting, waarmee de mentale lussen en miscommunicaties van de afgelopen weken worden opgelost.
Nu is het tijd om duidelijk te spreken. Om te integreren wat je hebt besproken. Om je waarheid verder te dragen zonder de last van verwarring. Zeg wat je bedoelt. Eer wat je hebt ontdekt. ​​De mist trekt op. Het pad openbaart zich. Begin met lopen.

Het is duidelijk dat november geen maand is om te haasten. Het krachtigste wat je nu kunt doen, is vertragen en aanwezig blijven bij het ongemak. Laat elke retrograde je laten zien wat je hebt gemist omdat je te snel ging. Laat elke emotionele golf je eraan herinneren dat gevoel geen zwakte is. Schorpioen en Stier leren je door contrast, door vasthouden en loslaten, door verlangen en overgave. Laat beide bestaan. Wat er nu toe doet, is niet hoe snel je beweegt, maar hoe duidelijk je luistert. Luister naar je lichaam. Luister naar de stiltes. Luister naar wat zich blijft herhalen.

Gebruik de Volle Maan in Stier om je weer te verbinden met de aarde onder je voeten. Rust diep uit. Voed jezelf op manieren die verder gaan dan prestaties. Gebruik de Nieuwe Maan in Schorpioen om af te werpen wat niet langer eerlijk voelt, zelfs als het je ooit veilig hield. Dit zijn niet zomaar emotionele poorten.

Het zijn uitnodigingen om je fundament te herbouwen. Vertrouw erop dat de helderheid zal komen. Vertrouw erop dat de heroriëntatie al gaande is. Jouw taak is om open te blijven, geworteld te blijven en de waarheid je te laten vormen, zelfs als dat betekent dat je iets wordt wat je niet verwachtte.

Liefs, heb het goed

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Tanka in vrije compositie uit ‘Pareltjes in de Oceaan’ uitgegeven door Boekscout.nl 2024 Meditatieve haiku’s in woord en beeld

Levensaderen

Diep onder de grond
murmelen klanken
zoekend een weg door

met bloed doordrongen
levensaderen tot
een vruchtbaar leven.

Woord-en Beeldcreatie © Mieke

We kunnen er niet naast kijken of blijven kijken, het leven is op elk vlak voortdurend in beweging, echter lijkt het paradoxaal dat we zo vaak vasthouden aan het bekende.

We klampen ons vast aan structuren, overtuigingen, rollen, zelfs aan emoties — alsof ze ons kunnen beschermen tegen de onvermijdelijke stroom van verandering. Maar niets is blijvend. Alles verandert. En juist in die beweging schuilt een diepe wijsheid.

Ergens ‘weten’ we dit, het zijn ook de emoties, gevoelens eromheen die ruimte vragen om te belichamen.

Iedere mens draagt een innerlijke stroom — soms heel subtiel en veranderlijk krachtig. Soms is ze wild en bruisend, soms stil als een herfstblad dat dwarrelt. Meebewegen met deze stroom betekent luisteren naar wat in jou leeft, zelfs als het schuurt met wat buiten jou verwacht wordt. Het is een daad van vertrouwen: dat jouw innerlijke ritme klopt, zelfs als de buitenwereld een ander tempo hanteert.

Wanneer we deze stroom negeren, ontstaat stagnatie. We voelen ons uitgeput, vervreemd, verhard. Maar als we durven mee te bewegen, ontstaat ruimte. Ruimte voor groei, voor heling, voor authenticiteit.

De herfstseizoen toont ons dat loslaten een vorm van schoonheid is. Bladeren vallen niet uit zwakte, maar uit wijsheid. Ze maken plaats voor rust, voor reflectie, voor het nieuwe dat komt. Zo is het ook met onze innerlijke processen. Oude overtuigingen, relaties, rollen — ze mogen vallen als ze hun tijd hebben gehad.

Vergankelijkheid is geen verlies, maar een uitnodiging tot transformatie, transmutatie en hercreatie. Als we durven te rouwen om verlies, dankbaar zijn om wat ons gegund werd aan doorleefde ervaringen, om wat was en is geweest, kunnen we ook met verwondering toelaten, omarmen en vieren voor wat in Wording is. Ook al zien we niet meteen wat het leven in petto heeft. Het gaat over een heel diep vertrouwen, net zoals de natuur en de dieren ons laten Zien. Diep inzakken en verbinding maken vraagt dat we vertragen, bewust de lat lager leggen om alsmaar te doen en te streven naar….succes, naar….meer, naar….perfectie, naar….kant en klaar.

De alchemistische wijsheid ‘Zo boven, zo beneden; Zo binnen, zo buiten’ herinnert ons eraan dat alles met elkaar verbonden is. Onze innerlijke wereld weerspiegelt zich in onze omgeving — en omgekeerd. Een chaotische buitenwereld kan een spiegel zijn van innerlijke onrust.

Door bewust in aandacht te leven als een groeiende levenshouding — met aandacht voor onze emoties, gedachten, rituelen — weten en accepteren we dat we de buitenwereld niet kunnen en hoeven te controleren. Wat we van binnenuit uitdragen is wat voor de subtiele veranderingen zorgt en dat begint met het zorgen voor onze eigen tuin.

De Wet van de Metabletica, verandering als Wetmatigheid, een boek dat ik heel veel jaren geleden gelezen heb,

De metabletica, ontwikkeld door J.H. van den Berg, stelt dat veranderingen in de menselijke geest en cultuur niet willekeurig zijn, maar samenhangen met bredere maatschappelijke en historische bewegingen. Als de wereld verandert, verandert de mens — en andersom. Of we dat nu willen of niet. Of we protesteren of niet. Bundel je energie en je krachten in een opbouwend Veld en neem waar.

Waarnemen is een kunst die we ook gaandeweg ontwikkelen, tenminste als we ook onze tred kunnen vertragen, ruimte ervoor nemen. Tijd is er genoeg. Het idee dat er niet voldoende tijd zou zijn, kan een excuus zijn, een teken dat je levensprogramma overladen is met zaken die je jezelf oplegt of verplicht. Voor wie, vanuit welke overtuiging ‘moet’ je zoveel van jezelf?

Deze wet nodigt ons uit om onszelf niet als geïsoleerd individu te zien, maar als deel van een groter geheel. Onze innerlijke stroom beweegt mee met de tijdgeest, met collectieve transities, met de cycli van de aarde. Door ons bewust te zijn van deze samenhang, kunnen we ons leven afstemmen op de grotere symfonie van het bestaan.

Meebewegen is geen passiviteit. Het is een actieve keuze om te luisteren, te voelen, te vertrouwen. Het is de kunst van resonantie: afstemmen op wat klopt, zelfs als het onbekend is. Het is de moed om te veranderen, niet omdat je faalt, maar omdat je groeit.

Wanneer we meebewegen met onze innerlijke stroom, worden we geen speelbal van omstandigheden, maar een dansende deelnemer aan het leven. We worden fluïde, creatief, levendig. We worden wie we werkelijk zijn — steeds opnieuw.

.

Verandering is de natuurlijke ademhaling van het leven. Toch ervaren we haar vaak als bedreiging. Niet omdat ze ons werkelijk schaadt, maar omdat ze ons uit onze comfortzone haalt — uit het bekende, het vertrouwde, het ogenschijnlijk veilige.

Wat we kennen, voelt als een anker. Zelfs als het ons belemmert, biedt het houvast. Oude patronen, rollen, relaties, overtuigingen — ze vormen een cocon waarin we onszelf herkennen. Verandering vraagt dat we die cocon openbreken. Dat we het onbekende toelaten. En dat is kwetsbaar.

We houden vast omdat we denken dat stabiliteit gelijkstaat aan veiligheid. Maar ware veiligheid komt niet uit controle, maar uit vertrouwen — in onszelf, in het leven, in de stroom die ons draagt.

Angst voor verandering wortelt vaak in wantrouwen. Wantrouwen in ons vermogen om met het nieuwe om te gaan. Wantrouwen in de intenties van anderen. Wantrouwen in het leven zelf.

Dit wantrouwen is niet fout — het is een beschermingsmechanisme. Vaak ontstaan uit ervaringen van verlies, afwijzing, of plotselinge omwentelingen. Maar als we blijven leven vanuit wantrouwen, sluiten we ons af voor groei. We bouwen muren waar bruggen nodig zijn.

Vertrouwen is geen naïviteit. Het is een innerlijk kompas dat zegt: ‘ Ik weet niet wat komt, maar ik weet dat ik het aankan en kan dragen.’ Het is de bereidheid om mee te bewegen, ook als de richting nog niet helder is. Het is het fluisteren van je Ziel: ‘Je mag loslaten. Je mag meebewegen in de verandergen.’ ‘Je hebt de goedkeuring niet nodig van buitenaf.’

Vertrouwen groeit als we onszelf toestaan te ontdekken , te leren, te helen. Als we onszelf zien als deel van een groter geheel — gedragen door de wetmatigheden van de metabletica, door de ritmes van de natuur, door de symfonie van het leven.

Een Innerlijke Oefening: van Angst naar Stroming

* Wanneer je merkt dat je weerstand voelt tegen verandering, kun je jezelf zachtjes vragen:

* Wat houd ik vast? En waarom?

* Wat zou er gebeuren als ik dit loslaat?

* Wat in mij verlangt eigenlijk al naar beweging?

* Kan ik vertrouwen op mijn innerlijke stroom, zelfs als het onbekend voelt?

Deze vragen zijn geen opdrachten, maar uitnodigingen. Ze openen een innerlijke ruimte waarin angst mag bestaan — maar niet hoeft te regeren.

Verandering is geen vijand. Ze is een danspartner. Soms leidt ze, soms volgen wij. Soms struikelen we, soms zweven we. Maar als we durven mee te bewegen — met onze innerlijke stroom, met de seizoenen van ons leven, met de metabletische beweging van de wereld — dan worden we deel van een groter ritme.

Een ritme waarin niets blijvend is, maar alles betekenisvol. Waarin wantrouwen mag smelten tot vertrouwen. Waarin het bekende plaatsmaakt voor het ware. Waarin jij, als mens, als maker, als gids, steeds opnieuw mag ontstaan.

De herfst is geen einde, maar een overgang. Ze fluistert ons toe dat het tijd is om terug te keren naar binnen, om te vertragen, om te reflecteren. In haar gouden gloed en vallende bladeren schuilt een diepe symboliek: wat zijn functie heeft vervuld, mag zachtjes worden losgelaten.

* De Herfst als spiegel van de Ziel

In de natuur zien we hoe bomen hun bladeren laten vallen zonder weerstand. Niet uit verlies, maar uit vertrouwen: dat de cyclus doorgaat, dat het nieuwe zal komen. Zo kunnen ook wij onszelf afvragen:

* Wat in mij is rijp om los te laten?

* Welke overtuiging, rol, of relatie heeft zijn seizoen gehad?

* Waar mag ik verstillen, vertragen, verzachten?

De herfst nodigt uit tot innerlijke opruiming. Niet als een harde schoonmaak, maar als een zachte afstemming. Ze vraagt ons om ruimte te maken — voor rust, voor heling, voor het nieuwe dat nog in kiem ligt.

* Rituelen van Vertraging

Om de herfstenergie bewust te laten inwerken, kunnen we kleine rituelen integreren:

° Dagelijkse reflectie: schrijf elke avond één ding op dat je mag loslaten.

° Symbolisch opruimen: verwijder iets uit je huis dat je niet meer dient — een object, een kledingstuk, een papieren herinnering.

° Herfstwandeling: laat de kleuren, geuren en stilte van het seizoen je begeleiden in innerlijke afstemming.

° Creatieve expressie: schilder, schrijf of kalligrafeer wat in jou wil vallen, wat zijn blad mag laten gaan.

Deze rituelen zijn geen verplichtingen, maar uitnodigingen. Ze helpen je om de metabletische beweging van binnen en buiten te synchroniseren — zodat jouw innerlijke stroom mee mag bewegen met het ritme van de aarde.

De herfst is liminale zone waarin alles mag vertragen. een poëtische tussenruimte waarin alles mag vertragen. Hier ontstaat ruimte voor filosofische reflectie, voor innerlijke dialoog, voor het luisteren naar wat zacht is.

In deze tussenruimte kunnen we onszelf opnieuw ontmoeten. Zonder maskers, zonder haast. Alleen met wat werkelijk klopt.

Liefs Mieke

Ontdek waarom het onmogelijk is om de liefde te voorspellen. Vanuit spiritueel perspectief gaat ware verbinding over vertrouwen, heling en openheid – niet over tijd, maar over energie.

We verlangen allemaal naar liefde. We vragen ons af wanneer de juiste persoon verschijnt, wanneer het universum eindelijk ‘ja’ zegt. Echter is het ook zo dat ieder mens een innerlijk Universum in zich draagt, en daar zijn heel veel ervaringslijnen in de onderstroom in waar te nemen. Het Universum is in werkelijkheid ‘neutraal’, kent geen sympathie of antipathie, geen voorkeur. Het Universum buiten en binnen jou responderen en werken in en door met elkaar en worden Goddelijk geleid. Mochten we daar opnieuw in gaan vertrouwen en inzien hoe natuurwetten door ons heen in-en doorwerken, er zouden minder vragen worden gesteld over de tijd. Wel een diep vertrouwen dat ieders weg en route naar liefde een unieke weg is.

Liefde laat zich niet plannen. Ze volgt geen klok, geen kalender, geen voorspelling. Spiritueel gezien komt liefde precies op het moment dat jouw ziel er klaar voor is.

De ziel kent geen klok

In onze menselijke wereld meten we tijd in dagen en weken. Maar op ziels- en energieniveau bestaat tijd niet op dezelfde manier. Daarom kun je geen exacte datum voorspellen voor de liefde — het universum reageert niet op agenda’s, maar op vibraties.

Liefde verschijnt wanneer jouw energie afgestemd raakt op de frequentie van vertrouwen, zelfliefde en openheid. Zolang oude pijn of angst nog trilt in je veld, kan de liefde nog niet volledig binnenkomen.
Vertrouwen is het fundament van elke relaties. Zolang je probeert te controleren wanneer iets zal gebeuren, geef je onbewust een signaal van angst. Maar wanneer je vertrouwt, zeg je tegen het universum: ‘Ik weet dat het juiste op het juiste moment komt.’ In die ruimte van overgave kan liefde vrij bewegen.

Veel mensen verlangen naar die ene ware partner, naar een zielsverwant, naar diegene die het leven opfleurt, naar iemand die ook de leegte opvult….maar zijn vaak bang om zich echt te openen. Ik luister vooral voorbij de woorden, maar voel of die woorden die worden gezegd, gedragen worden in iemands ‘Veld’, wat daarin nog verder kan uitrijpen om samen te vallen met de woorden en het diep voelen ervan. Natuurlijk staat niet ieder hiervoor open, is daar niet of nog niet ontvankelijk voor. Net omdat de focus strak lineair gericht is op het resultaat: ik wil een partner, ik wil liefde, ik wil….vanuit wederkerigheid is het dan ook de vraag wat jij als wilswezen te bieden, te geven hebt, vanuit wederkerigheid en niet vanuit afhankelijkheid, vanuit bevestiging. Zou je, als je daar eventjes bij stilstaat, jezelf als een partner kunnen zien, die een liefdevolle emotionele relatie met zichzelf heeft? Neem daar nu even een moment van invoelen. Jij bent de Liefde waar je op zoek naar bent. Jij bent compleet Liefde. Jij bent HEEL.

Kun je je dan voorstellen dat het openstaan voor een partner die zoals jij dat ervaart iemand is die zich ook als Heel voelt, zich compleet Liefde voelt, de geliefde (innerlijke) in zichzelf heeft verankerd en heel graag samen stroomt vanuit HEELheid, waar de liefde vanuit ieders Heel Zijn kan bloeien en groeien en schitteren, als gelijkwaardige partners, emotioneel, spiritueel verbonden. Binding overstijgt, maar werkelijk in verbinding Zijn? Groeien in en naar Liefde is een vaak een hobbelige weg. Seriële monogamie

Wat is dus die angst, wat vertelt angst, met wie is die angst nog verbonden eventueel, waar zijn de wonden die nog mogelijks om heling, verwerking/vertering vragen?

Openheid betekent dat je je ziel toont — ook met je onzekerheden en littekens. Wanneer twee mensen zich op dat niveau durven te laten zien, ontstaat er een verbinding die dieper gaat dan woorden. En dat is, zoals ik een van de vorige blogs heb geschreven, de weg van ‘ont-sluieren’.

Inspirerend werk onder de aandacht : De zeven sluiers ontsluieren in liefde en relaties – Mieke Coigné

Oude wonden vormen vaak de muur tussen jou en nieuwe liefde. Door te helen, te vergeven en los te laten, maak je energetische ruimte voor iets nieuws. Heling is geen eindpunt, maar een voortdurende reis waarin je leert zacht te blijven, ook na pijn.

Soms is er de vraag: ‘Is het dit keer de moeite waard, als ik niet snel zie dat het een relatie wordt, dan zoek ik verder.’
Elke ontmoeting heeft betekenis. Sommige zielen blijven, anderen komen slechts om te spiegelen of te helen. Maar allemaal dienen ze jouw groei. De juiste persoon komt niet wanneer jij het wilt, maar wanneer jij er innerlijk klaar voor bent. En zeer zeker is het ook wel zo dat er iemand op iemands weg komt, die wel klaar is voor jou, die echt ook voelt dat daar groeipotentieel is, maar je handelt vanuit angst en laat die persoon voorbijgaan. Je zou kunnen zeggen: ‘gemiste kans, wat jammer nou’. Ook dat ligt niet zo strak vast. Soms worden twee mensen terug op elkaars weg gebracht, door zogenaamde toevalligheden.

Liefde is geen afspraak op de kalender, maar een frequentie waarin je leeft. Wanneer je vertrouwt, je hart opent en het verleden heelt, trek je vanzelf aan wat resoneert met wie je werkelijk bent. En dan, vaak onverwacht, staat daar iemand — precies op tijd. Divine Timing.

De liefde is niet te laat. Jij was gewoon nog aan het groeien. Om die en nog veel meer redenen voorspel ik geen lineaire tijd in partnerschappen en doe geen uitspraken die mensen eerder verblinden, dan verrijkt in wijsheid en groei. In het volste vertrouwen dat Liefde begint in en met onszelf. De relatie met onszelf.

Mieke

Terwijl de Zon de diepten van Schorpioen doorkruist, word je uitgenodigd om de schaduwen die daarbinnen huizen te omarmen. Dit is niet alleen een tijd voor introspectie; het is een uitnodiging om de waarheden onder ogen te zien die onder de oppervlakte sluimeren en wachten op jouw erkenning.

In deze transformatieve fase word je opgeroepen om je kwetsbaarheden op te graven en ze om te zetten in bronnen van kracht. Net als de feniks die uit zijn as herrijst, heb je de kracht om oude huid af te werpen en herboren tevoorschijn te komen, uitgerust met diepe helderheid over je verlangens en angsten. De wateren van Schorpioen zijn diep, maar ook rijk aan het potentieel voor diepgaande genezing en wedergeboorte.

Gebruik deze krachtige energie om met intentie en authenticiteit een pad voorwaarts te banen. Denk na over wat je echt wilt en wat losgelaten moet worden. Dit is het perfecte moment om je bezig te houden met oefeningen die emotionele eerlijkheid en verbinding bevorderen, of het nu gaat om dagboekschrijven, diepgaande gesprekken of creatieve manieren om je uit te drukken.

Terwijl je door dit intense terrein navigeert, concentreer je je op het stellen van duidelijke grenzen die aansluiten bij je behoeften en je reis naar persoonlijke transformatie voeden. Onthoud dat je niet bang hoeft te zijn voor de schaduwen; ze zijn je gidsen die de weg verlichten naar een authentiekere versie van jezelf. Omarm deze kans om in je kracht te staan ​​en een toekomst te creëren die resoneert met je ware essentie.