Blog van 8-08-2020 op www.miekecoigne/blogspot.com
Ik lees vaker de diepe ontgoochelingen dat alweer iets niet is gelukt, nu, tussen de ‘wenselijkheid’ en de ‘werkelijkheid’ ligt een hele evolutionaire dynamiek. Er zijn enorm veel cycli hierin terug te vinden. Zo ook in de enorme omwentelingen die nu reeds zichtbaar plaatsvinden. Het idee dat de huidige crisis snel overwaait ( uit angst voor nog meer) is een hoop op terugkeer naar het gekende, vertrouwde, want wie staat nu te springen voor een crisis, laat staan op wat er nog aan meer aankomt. Begin 2020 was het heel snel duidelijk ( via de modules van Karen Zondag Hamaker) dat de veranderingen niet te voorkomen waren, de manier waarop…dat is een ander verhaal. Wat niet de opzet is van dit blog.
Dat betekent niet: achteroverleunen en toekijken, eerder…samen zoeken naar andere wegen, om precies ( voor ons dan) naar een nieuwe samenleving te evolueren, waar ook Waterman /Aquarius voor staat. Dat we hierbij ook een enorme evolutie in bewustzijn dienen door te maken kunnen we niet wegdenken. Het ‘oude’ bewustzijn in onszelf wordt uit zijn eigen veilige harnas geperst. Zo ook wat we weerspiegeld zien in ‘oude op macht gebaseerde structuren’, geleid door op macht en geld beluste leiders. Het vloeit allemaal door en met elkaar heen. Welke strijd is die gevoerd wordt ondertussen? Dient het het ego van het gelijk halen, of dient het het welzijn voor elk levend wezen, dient het het welzijn voor onze Aarde. Dit is de vraag, één van de vele vragen, die ik steeds vaker stel.
Bewegen is niet enkel naar buiten toe, maar ook en vooral naar binnen. Zodoende is het leven een, zoals we dit nu kunnen waarnemen en voelen één georkestreerd gestuurd web van drama’s, intriges en leugens, waar we steeds dieper en verder in betrokken zijn. Betrokken tot zover dit voor iedereen anders voelt. In die betrokkenheid en betrokken zijn komen onze diepste angsten aan de oppervlakte. Maar tegelijk is het ook een uitnodiging om naar die diepste angst te gaan, verbinding mee te maken, om te ontdekken dat angst niet de werkelijkheid is van wie we allen zijn. We zijn geen angst-wezen, maar het product van de vele drama’s, intriges en leugens. Keer op keer hebben we onze kansen verkeken om dieper door te pakken, om niet van de pijnlijke angel weg te lopen, maar eerder te zien als prikjes tot een evolutie-erend bewust Zijn.
Door de illusie ( van de drama’s, intriges en leugens) in onszelf te erkennen en te onthechten, ontstaat langzaam maar zeker ruimte om in waarlijk Zijn te leven, te bestaan. In het bemeesteren van het eigen leven, ontstaat ruimte om de ander diezelfde ruimte te gunnen. Uniek en authentiek.
Wat ons verbindt en wat ons scheidt is wat we mogen onderzoeken, ook al zijn we allemaal een en verbonden, zoals ik vaker met ? lees. Spiritueel gezien is dat een voor mezelf kloppend, in de aardse realiteit neem ik wel vaker de verstrikkingen van het oude paradigma waar. Precies daarin ligt de uitdaging die verstrikkingen verder te onderzoeken en daar heel eerlijk naar te kijken waarvoor deze nog kunnen dienen of eerder een ballast beginnen te vormen om de Aquariusmens te Zijn. Erover lezen of schrijven is niet zo moeilijk…het Wordingsproces is pas begonnen…
We blijven mee-in de beweging, want dat is e-volueren middels in-volueren. Eren van elke beweging voor- of achterwaarts omdat het nu eenmaal eigen is aan onze evolutionaire groei en de mens die zich nog pleegt vast te haken aan het idee ‘die weten het beter.’ mag verworden tot ‘anders weten’ waardoor het aanhaken komt te veranderen naar in-stromen en samen-stromen.
Scheppend als ware meesters ( zonder uitzondering) laten we het oude systemisch volgbare paradigma achterwege…kortom: we creëren niet nog een keertje een illusionair nieuw paradigma en -dogma, overschreven met exact dezelfde oude systemische volgbare overtuigingen.
Bekijk hetVoel en doorleef enLaat gaan.- Ont- hechten- Ont- haken- Ont- wikkel== de vele vele ‘wikkels’ nog in-wezig erkennen, bedanken en loslaten- Ont-grippen==het verborgen grip- en grijpen erkennen, bedanken en bevrijden
Recent vroeg een cliënte me: ‘ Hoe doe ik dat’?Om niet te verstrikken in vele woorden is mijn antwoord nog steeds en frequenter: ‘ Waarnemen, voelen en doorleven en ont-hechten’.Vaker geniet ik van die prachtig inspirerende gesprekken, vallen er momenten van stilte, van verdiepte aanwezig Zijn, en is er enkel nog het waarnemen, voelen en doorleven. Zo zijn er van die vragen als….Is dat alles?‘ Is dat niet alles waar het werkelijk om gaat?’Hm, ik had wel een antwoord verwacht.Dat begrijp ik. We zoeken de antwoorden buiten onszelf, zoekend naar dié woorden die sussen, die blussen, die troosten, die optillen, maar woorden zijn woorden en houden je soms, misschien wel te lang gevangen in de droomstaat van een diep, heel diep verlangen, om te zijn wie je werkelijk bent. Dat is jouw ont-dekkings-reis. Zorg ervoor dat het jouw reis is en niet de reis van anderen. Mag dat volstaan.’Ja, je hebt gelijk. Maar tussen weten en doen….Precies. Weten- denken , Voelen en Handelen .Er is een oneindige diep-wetende wijsheid….voel maar waar die in elk moment dat je twijfelt jouw hoogste wijsheid klopt. Echt?
We hebben niet meer leiders nodig die het voor jou creëren, maar inspirators die als sparringpartners met en naast elkaar staand, inspireren in die ontdekkingsreis. In feite zie ik dit hele gebeuren als een grote pelgrimstocht…en die tocht leggen we liefst af op onze eigen wijze ( eigen-wijs). En ja, daarin komen we elkaar te ontmoeten, en kunnen we weer verder met onze reis. Ook dat is, zoals ik dit ervaar en waarneem, het aandurven om binnen het samen vooral als uniek individu te be-staan. Weet ook dat er ook reizigers zijn die het als heel fijn ervaren om die reis met heel weinig mede-reizigers te maken?
Het idee dat we onze reis op een welbepaalde manier moeten afleggen, is slechts een aanname, een idee, een overtuiging. Het idee dat mensen sociale wezens zijn en om die reden zo nodig veel mensen nodig hebben om de reis te kunnen maken, haakt ook deels aan aan diepere verlangens, die eerder persoonlijk zijn, dan hoe het in werkelijkheid is. Afstappen van oude overtuigingen is niet zo eventjes een dingetje die in één zucht opgelost worden. In het meest bijzondere geval kunnen we, als we allen bereid zijn op te geven wat ons verder nog in het oude denken verstrikt, als inventieve creatieve bezield gepassioneerde pioniers elkaar infecteren met dàt virus dat ons in beweging brengt op weg naar de Nieuwe Mens.