Er is niemand in het bestaan die meer is en niemand die minder is. De grashalm en de enorme ster zijn volkomen gelijkwaardig… Maar de mens wil boven anderen uitsteken, hij wil de natuur veroveren en daarom moet hij onafgebroken vechten.
Door deze strijd wordt alles zo ingewikkeld. Een onschuldig mens is iemand die de strijd heeft opgegeven; hij is er niet meer in geïnteresseerd boven anderen uit te steken, hij is er niet meer in geïnteresseerd een rol te spelen of te bewijzen dat hij bijzonder is; hij is als een roos geworden of als een dauwdruppel op een lotusblad; hij is deel gaan uitmaken van deze oneindigheid; hij is versmolten en één geworden met de oceaan en is nog maar een golfje; hij kent geen ‘ik’. Onschuld is het verdwijnen van het ‘ik’.
Osho The White Lotus Chapter 6
Op deze afbeelding van lotusbladeren in de vroege morgen kunnen we aan de rimpels op het water zien dat er zojuist een druppel is gevallen.
Het is een kostbaar ogenblik, een ogenblik vol ontroering. Door zich over te geven aan de zwaartekracht en van het blad af te glijden verliest de druppel zijn vroegere identiteit en gaat daar beneden op in de immense watervlakte. We kunnen ons voorstellen dat hij gesidderd moet hebben van angst voordat hij viel, op de rand tussen het bekende en het onbekende.
Wat het ook is – een baan, een relatie, een thuis waar je van gehouden hebt of iets dat je geholpen heeft te bepalen wie je bent – het is tijd om het los te laten wat niet bijdraagt aan groei.
Als het je verdriet doet, laat dat dan toe, maar probeer het niet vast te houden. Er wacht je iets groters, er zijn nieuwe dimensies te ontdekken. Je kunt nu niet meer terug en de zwaartekracht doet haar werk. Geef mee – het betekent een bevrijding.