Strega: “Pythonissa” afbeelding
Boodschap: “Je hebt macht – het is echt. Wees niet bang voor wat je niet begrijpt, maar zoek in jezelf wat zich mag ont-sluieren. Weef je magie waar je ook gaat. Je kunt vanuit niets iets creëren.
‘Ik ben de wever.
Ik maak iets van niets,
Gehaat en geliefd, onbegrepen,
Drankjes gemaakt, kruiden verpletterd.
Er is De Weg,
De methode, de magie.
Laat mij je de genezing leren,
De heel en heilzame magische bezweringen.’
‘Strega’, wat in het Engels ‘heks’ betekent, verwijst naar iemand die magie weeft. ‘Streghe’ is meervoud voor ‘strega’, en magara en maga zijn andere Italiaanse termen voor heks.
Folklore vertelt over vrouwen en mannen die de genezers van hun dorpen waren. Deze wijze mensen spraken zegeningen uit over de haard, de heide en de gezondheid van dieren en zorgden voor de vruchtbaarheid en ontvankelijkheid van het land. In sommige dorpen zegenden wijze vrouwen ook pasgeboren baby’s, waakten over huwelijken en begrafenissen en vervulden de taken van vroedvrouw en koppelaarster.
Maar tegen de 13e eeuw begon de reputatie van degenen die de oude gewoonten volgden te lijden onder de verspreiding van het christendom en begonnen de heksenjachten. Ongeveer tegelijkertijd werden nieuwe soorten geneeswijzen geïntroduceerd – en alleen mannen mochten dit nieuwe medicijn beoefenen. In plaats van dat hun waarde als genezers werd gewaardeerd, werden Streghe – die vaak de schuld kregen van de dood van pasgeborenen, het verwoesten van de landbouwgrond en het veroorzaken van destructieve weersystemen – belasterd en in sommige gevallen beschaamd en weggejaagd.
Tegenwoordig beoefent Streghe stregoneria, een moderne hekserij met enige basis in de oude Italiaanse folklore en hekserij. Streghe beweert dat sommige van hun praktijken teruggaan tot de Etrucan-tijd. Hoewel ze ook de bijdragen van middeleeuwse hekserij en recentere Wicca-praktijken aan hun vak erkennen, leeft Aradia’s woord door de streghe nog steeds voort en blijven de praktijken die ze onderwees groeien en worden doorgegeven.
Zoveel labels die we gebruiken om mensen en hun gewoonten en manieren te beschrijven. Wat als we dat allemaal kwijt zouden raken en mensen gewoon zouden waarderen voor de geschenken die ze ons bieden, het Licht dat ze bezitten en de natuurlijke talenten die hen uniek maken? Wat als we elkaar zouden zien als verlengstukken van onszelf, en de heilige praktijken van anderen als hun bijdrage aan de samenleving? In plaats van als heks, sjamaan of zelfs medicijnman of -vrouw te worden bestempeld, kunnen we gewoon iemand zijn die bereidwillig genezing/heling aanbiedt aan degenen die het nodig hebben. We zouden met een open hart en een open geest kunnen luisteren naar wat ze te delen hebben, wetende dat ze hun best zullen doen met de middelen die ze hebben om ons te genezen.
We kunnen elkaar als gelijken zien, zonder oordeel, zonder concurrentie en zonder waarde te beoordelen op basis van de bereidheid om te delen. We zouden mensen kunnen waarderen door ze te geven wat ze nodig hebben in ruil voor hun diensten aan ons. Wie zou er dan winnen? De banken en grote bedrijven? Of iedereen? Zeker stof tot nadenken. Ja, we moeten allemaal de kost verdienen, ja we hebben allemaal verantwoordelijkheden en rekeningen die we moeten betalen, en ja, dat hele systeem hangt af van hoeveel geld we kunnen verdienen. Maar misschien kunnen we in de tussenruimte een ander systeem starten totdat het het oude vervangt.
Omdat we allemaal weten dat het universum altijd voor ons zal zorgen. Overvloed is van ons. Alles is mogelijk. En dat liefde op een dag over geld zal heersen.