Uitgegeven bij www.boekscout.nl
Voor sommigen is het niet nieuw om te erkennen dat hetgeen we scheppen, creëren, sporen nalaat in onszelf, het collectief, het Universum/Multiversum.
Bewust kiezen voor datgene wat bijdraagt voor het hoogste goed en welzijn, verhoogt je frequentie, er is geen ruis, het voelt niet dubbelzinnig, het voelt puur. Ik denk dat heel gevoelige mensen haarfijn kunnen voelen wat ik bedoel.
Schep je iets vanuit een verlaagde trilling, dan kun je dat ook voelen. Je kunt er niet altijd je vinger opleggen, echter, wordt dit ook het Universum ingeslingerd, alsook op persoonlijk en collectief vlak.
Scheppen kan dus heel constructief inwerken, echter ook destructief. Je schept ruimte en verzachting vanuit een liefdevol en warm hart….voel maar hoe de energie heerlijk stroomt.
Je zaait= schept tweestrijd, conflicten, ruzies vanuit lagere emoties als afgunst, voel maar eens het verschil. Je zit niet in je hart, maar in je hoofd, in je eigen pijn, je eigen geworstel en je kunt er ook slapeloze nachten van hebben.
Scheppen heeft dus twee kanten, zoals alles in het aardse leven. Scheppen vanuit je hele Wezen is verbonden met de Bron. Wat indaalt en ontvangen wordt via je Wezen, zet je neer in een vorm die het best bij je past ( in het moment). Scheppen als een soort van doorgeefluik. Bij sommigen is dat via muziek, bij anderen via kookkunst, bij nog anderen via tuinieren…zolang het Wezen het scheppingsplan erkent en vertaald op de meest pure manier, resoneert het bij mensen die op die frequentie zitten. Je hoeft eigenlijk niets meer uit te leggen, er is geen discussie, er is dialoog mogelijk, ruimte om te sparren, ruimte om te verbinden van hart tot hart, van mens tot mens, en van ziel tot ziel. Dat is het begin geweest van mijn eerste boek.
De belangrijkste gave die ik als een gift ervaar is dieper indalen in het menselijk Zijn, daarin elkaar te Zien, te ont-moeten, losgeweekt van voorkeuren en afkeuren, sympathie en antipathie, bewust worden dat dit nog restanten zijn van polariteit en dualiteit. Weten hoe verleidelijk het is om ons te voegen bij ‘gelijkgestemden’ vanuit herkenning, echter is het ook een kunst om het waarnemingsveld op te rekken naar wat niet als ‘gelijkgestemd’ wordt neergezet.
Ik herken het ook bij mezelf….zo fijn, zo heerlijk om mensen te treffen vanuit waar ik ben ( want ik ben in het moment waar ik ben en nergens anders) echter voel ik ook dat er zoveel meer te ontdekken is, vanuit eigen vizier open te trekken. Ik heb dat ook al ervaren dat diegene van wie ik dacht niet te resoneren, me op een aangename manier verrast. En vice versa. Het vraagt heel veel nederigheid om dit alles te erkennen. Uiteindelijk zijn we allen hier op doorreis, is niemand meer of minder, hoewel het op aarde anders is. Als kind al ervoer ik de polarisering op school, ik snapte niet waarom ik me daar dan zo verdrietig door voelde, ik kon dat niet begrijpen, het waarom….ik stelde alsmaar vragen hierover. Het antwoord heb ik zelf mogen ont-dekken, het deken eraf halen, maar zo snel en makkelijk ging dat niet.
Het antwoord ligt nergens buiten onszelf of mezelf, maar in ons hart. De kern van alle leven is leven vanuit ons hart.
Na drie boeken verder, en veel veel jaren eroverheen, heb ik daar meer vrede mee. Ik zou liegen mocht ik schrijven: ‘ het boeit me helemaal niets.’
Hoe dan ook, voor ieder die iets, wat dan ook wil creëren en co-creëren, laat je door niets afremmen, wat jij op aarde neerzet, in welke vorm dan ook, schep met je hele Wezen, niets gaat verloren.
Tot slot nog even de wijze woorden herhalen van Steve Rother: ‘ Speel goed samen’.
Een korte voorstelling op mijn kanaal ( 10′) met twee haiku’s en schilderijtjes als voorbeeld.
Warme liefs
Mieke