12 april 2025
Dromen koesteren, verbindingen aanwakkeren
Venus draait nu direct en volgt haar stappen terug door de numineuze wateren van Vissen, een teken waar ze verheven is, maar niet onberoerd door verdriet. Deze stationering is niet zomaar een moment van voorwaartse beweging; het is een stille kentering van het tij van de ziel, een zachte uitademing na weken ondergedompeld te zijn geweest in de paradox van verlangen en onthechting.
Haar retrograde reis door het woeste terrein van Ram en het poreuze rijk van Vissen heeft mogelijk vergeten sintels aan het licht gebracht: onvervulde behoeften, oude wonden vermomd als passies, of relaties die oplaaiden als kometen om vervolgens in mist op te lossen. In Ram werd Venus de krijger-minnaar – die eerlijkheid eist, confrontaties aanwakkert met onze innerlijke autonomie en de angst voor afwijzing. Maar toen ze teruggleed in Vissen, werd haar zwaard ingeruild voor een sluier en maakte helderheid plaats voor de pijn van wat had kunnen zijn. Hier werd liefde een spiegel voor het goddelijke, maar ook voor illusie.
Nu ze in deze laatste graden van Vissen weer direct wordt, beginnen we niet opnieuw – we weven betekenis uit de losgeraakte draden. De komende weken vormen een liminale corridor, terwijl Venus opnieuw over dezelfde hemelse grond loopt die ze eerder doorkruiste. Dit is de heilige herziening: geen uitwissen van wat voorbij is, maar een verdiept begrip. Wat waardeerde je voorheen, en wat waardeer je nu? Wat ooit als liefde voelde – was het liefde, of een verlangen om gezien te worden?
Venus in Vissen fluistert: genezing is niet lineair. Je voelt je misschien rauw, losgeslagen, onzeker – en toch is er iets in je verzacht, ontvankelijker en oprechter geworden. Het hart is niet langer gepantserd, maar poreus. En juist in die kwetsbaarheid ligt je vermogen om wijzer lief te hebben.
Houd de komende dagen nauwlettend in de gaten, want dit is niet zomaar beweging, maar integratie. Ze passeert opnieuw de graden waar dromen werden vervormd, waar grenzen vervaagden, waar waarheden werden ontwaard en vervolgens verloren gingen. Wat opnieuw verschijnt, kan dat met nieuwe helderheid doen – als een foto die zich langzaam ontwikkelt in het maanlicht.
Nu is het tijd om voorzichtig te verzamelen wat is verspreid. Om te creëren, niet als afleiding, maar als toewijding. Om relaties te benaderen, niet als ontsnapping, maar als weerspiegelingen van je innerlijke wording. Venus belooft geen gemak, maar ze biedt wel betekenis, als we het allemaal durven te voelen.