We zijn volop aan het loslaten of volop aan het vasthouden. In dagelijkse gesprekken met cliënten is het spanningsveld tussen de beide krachtig aanwezig. Ik begrijp de innerlijke meergelaagde strijd, want los-laten is een intense weg van ont-groeien en ont-hechten. Ont-hechten van datgene of diegene waaraan of aan wie je bent gehecht is omweven met een diepe angst. Kwijt te raken waar je nooit had gedacht dat het kon gebeuren.
Na elk diepgaand gesprek, voel ik na, want heel wat van die gesprekken stoppen niet na een paar consulten. Net die ont-wikkel- weg is wat ons als mens verbindt, oprecht en in waarachtig Zijn.
Wat een gevecht is het soms om het oude los te laten. Het oude geeft ons een gevoel van veiligheid, ook al voelt het niet meer goed aan. Ik hoor vaak ‘ je weet wat je hebt, maar je weet niet wat je krijgt, dus ik hou het oude toch nog maar aan. Misschien, ooit, wie weet’. En je strompelt verder op de oude leest.
En dat mag. Zeker wel. Iedereen houdt op zijn manier iets vast wat mag losgelaten worden.
Eén centraal thema bij het vasthouden is altijd gebaseerd op angst. Er zijn trouwens slechts twee energieën: liefde en angst.
En daartussen oneindig veel variaties die we onder liefde plaatsen en onder angst.
Het leven verloopt in cycli. We nemen het waar in de natuur. Planten sterven in de herfst zodat er nieuw leven kan komen in de lente.
We doorlopen in ons persoonlijke leven prachtige opeenvolgende cycli van kind tot man of tot vrouw. Rudolf Steiner heeft hierover vanuit antroposofische benadering bijzonder interessante inzichten over geschreven.
De cyclus van dood en wedergeboorte. Met wedergeboorte bedoel ik niet het persoonlijke proces van incarneren.
We zijn nu pas begin november en op een aantal plaatsen staat de kerstboom. De kerstboom is nog maar net weg en daar zien we de paaseieren verschijnen.
Het voelt alsof nog maar weinig in het moment wordt ervaren. Het voelt alsof we op het leven vooruitlopen. Straks haalt het leven ons zelf nog in. Maar dat is mijn gevoel en waarneming.
Het is niet gemakkelijk om rituelen en familietradities, situaties of relaties waarmee je je niet meer kan verbinden, los te laten.
En toch vraagt onze Ziel niet langer vast te houden.
Het is angst en angst houdt ons op een plek waar we ervaren stil te staan.
We worden altijd door onze Ziel aangestuurd om onze horizon te verbreden. Ja zeggen tegen het einde en ja zeggen tegen het nieuwe schept nieuwe uitdagingen en nieuwe kansen.
Koester elke cyclus in je leven, neem afscheid van een fase in je leven en ervaar met een dankbaar hart wat het je heeft gebracht. Omarm elke ervaring die de weg naar heelheid mag brengen voor jou.