Er is heel veel te doen rond de matrix. Boeken heb ik verslonden rond de matrix, leven in de matrix. En richtingwijzers hoe uit de matrix te stappen. Als we het nu zelfs eens heel dicht bij onszelf houden en de illusie om in een tel, een zucht uit de matrix te springen, te jumpen als het ware, loslaten en eens in onszelf onderzoeken hoe wel zelf onze geest gevangen houden in veelgelaagde matrix-segmenten. Het begint al met alle identificaties waarmee we ons voorstellen: what’s (in) a name. We hebben een geboortenaam, die soms wordt veranderd omwille van -tig redenen, we zijn kind van, we zijn zuster/broer van, we zijn leerlinge/studente van, we zijn partner van, we zijn coach, bloemist, professor, dokter, moeder en ga zo maar door. ‘Natuurlijk’, zul je denken of zeggen, ‘dat doe je ook’. En dat is het punt: er wordt iets geraakt, omdat ik het benoem, alleen is er bewustzijn en bewust Zijn. Het weten dat je je beroept op die laagjes van hoe je gevormd bent, en ook de relativiteit ervan zien, het niet groter of kleiner maken, het niet opdikken of afzwakken. Je gaat jezelf niet overmeten of ondermaats beoordelen met anderen. Je wéét dat dit je ‘rol’ is, maar je krampt niet als iemand een soortgelijke rol opneemt, je gaat niet in een beter of slechter. Ook dat zijn producten van matrix-gevormde en geprogrammeerde identificaties die groei vanuit de Ziel flink kunnen tegenwerken.
Voor we het goed en wel doorhebben, zitten we verstrikt in de eerste voorgeprogrammeerde rollen en ja nogmaals: what’s (in) a name. Op die naam- wordt verder gebouwd- het bouwt zichzelf op- grandioos- als een imperium. Een imperium-vertelt ons de geschiedenis- kan ook vervallen, afbrokkelen, instorten. Op die dag wordt het een herinnering waar ik al menig mens depressief heb zien worden–je rol is klaar, je bent op rust. Tel ik nog wel mee? Wie weet nog wat ik allemaal heb gedaan? Ik was maar een naam…ik val in een leegte, een diep zwart gat. Precies die leegte, dat diepe zwarte gat, geeft een beeld wat er gebeurt als mensen zich een leven lang hebben vastgeklampt aan rollen, maar vergaten vaak te verstillen en te verbinden met hun ware Zijn en Ziel. Sommigen weten ook de balans te houden en zijn in staat samen te vallen met hun zielsblauwdruk, ongeacht dat het kind een naam heeft/krijgt binnen het voorgeprogrammeerde script.
Je kent het wellicht de verhalen van mensen die vertellen dat hun partner maar moeilijk het petje van directeur kunnen afzetten eenmaal thuisgekomen. Ze blijven met het directeurspetje aan tafel zitten, bedrijven de liefde met het petje op, bepalen de vakantie-uitjes, ontvangen mensen die zij de moeite waard vinden en wellicht ook een of ander passend petje dragen. Het is maar een voorbeeld, maar wel een voorbeeld gestoeld op vele levensverhalen.
Dus dat jumpen uit de matrix? Alsof je er als een raket doorheen schiet en de ketens kan losrukken met geweld, je zou je wel eens flink kunnen bezeren. Ik heb er zo mijn persoonlijke kijk op, op het schreeuwen over de matrix, want we weten wel iets, of veel, ik laat dat in het midden, maar is dat wel waar, is dat wel zo dat we zoveel weten hierrond en hoe kun je weten dat dit exclusieve waarheid is? Je kan wellicht multidimensionele reizen maken, dat doen we trouwens wel elke nacht, je kunt diverse tijdlijnen in het zelfde moment ervaren, en toch, ondanks de verrijkende inzichten, ben je nog steeds hier. Op Aarde. We kunnen hoogmoedig vinden dat we hier niet thuishoren, maar ergens anders, maar we hebben toch maar besloten op aarde te landen en misschien is zelfs dàt nog niet eens waar. Zijn we massaal in een verhaal terechtgekomen en dat ook massaal als dé enige waarheid aangenomen.
De ogen zijn de vensters van onze ziel, maar niet de vensters naar onze ziel. Het zijn gewoon apparaten die lichtgolven oppikken en naar je hersenen sturen om te decoderen. Hetzelfde geldt voor ons gehoor, smaak en tastzin. Onze geest creëert alles wat we zien, horen en voelen, maar ook elk woord dat we spreken, elke gedachte die we hebben en elke emotie die we ervaren. We leven in de matrix van onze eigen geest. En hoeveel ontelbare lagen liggen opgeslagen in onze innerlijke computer, onze harde schijf?
Ik heb zo zelf het gevoel en de idee dat we heel wat illusies mogen loslaten en dat begint al hiermee;
Laat de illusie los dat de materiële wereld iets betekent
We zijn bij de geboorte met niets in deze fysieke vorm gekomen en we zullen met niets vertrekken. Om de matrix van onze geest te verlaten, moeten we begrijpen dat het geen zin heeft om te streven naar en gestresst te raken over fysieke dingen.
Het leven is geen kapotte klok die gerepareerd moet worden. Het leven is een ervaring. Het heeft weinig zin om in het verleden te blijven hangen met spijt of heimwee naar verloren dingen. Verandering is onderdeel van de ervaring. Het heeft nog minder zin om je zorgen te maken over dingen die niet eens zijn gebeurd.
Hoe vaak ik gesprekken heb cliënten met scripts naar de mogelijke toekomst: ‘ Als…dan…’ Soms vraag ik wel eens of er nog veel van die scripts in gedachten worden geschreven, die allemaal een mogelijke uitkomst kunnen geven. En dan antwoorden sommige cliënten me heel oprecht: ‘ Ik word moe van mezelf, hoe raak ik ervan af’. Met sommigen kan ik de humor pakken en zeg ik wel eens: ‘ Nou ik zou ook wel moe worden mocht ik jouw hoofd zijn.’ Je geraakt nergens vanaf. ‘Dank je wel, ik had gehoopt dat…’
Neen, je raakt nergens vanaf: dat is een illusie. Wat je wel kunt is beslissen om te oefenen, dagelijks te oefenen in het waarnemen van de gedachten die jou moe maken, waar jij zelf moe van wordt. Dat gaat niet in één keer, maar door elke keer opnieuw te oefenen in waarnemen. Op een dag ga je merken dat je heel veel energie en ruimte hebt gestoken in vooral doemscenario’s.
Het is misschien beter om ons te concentreren op dit ene moment, dat is alles wat we kunnen veranderen, anders lopen we het risico ons leven te verspillen door in het verleden of de toekomst te leven en het grote avontuur te missen dat alleen in het Nu plaatsvindt.
Laat het idee los dat jij een beeld bent van het beeld dat van jou is gemaakt
We zijn hier al vanaf het begin, als sterrenstof, en we zullen vele vormen aannemen. Einstein legde uit dat energie nooit sterft, het verandert gewoon van vorm, en wij zijn energie. Als we sterven, veranderen we gewoon van vorm. Alles is gemaakt van golven van energie en wij zijn slechts een patroon tussen de golven.
Om de matrix van onze waarneming te verlaten, moeten we het idee loslaten dat we gescheiden zijn van al het andere. Zoals een golf niet gescheiden is van de oceaan, zijn wij niet gescheiden van de hele schepping. We zijn als een bergtop, die los lijkt te staan van de volgende bergtop, maar in werkelijkheid maakt het allemaal deel uit van dezelfde aarde.
Laat het idee los dat je de matrix via de geest kunt verlaten
We denken dat als we genoeg informatie verzamelen, we aan de matrix kunnen ontsnappen, maar dat doen we nooit. Dus gaan we door naar het volgende boek, de lezing of de leraar die denkt dat ontsnapping buiten in de wereld is in plaats van binnen waar het al bestaat en altijd heeft bestaan. Zelf heb ik heel veel over gelezen en waargenomen hoe dat voor mezelf voelde. Niemand kan die belofte maken, en zeker niet een manier bedenken om te ontsnappen, omdat er geen ontsnappen is. Er is enkel onze eigen innerlijke matrix die zich vast heeft gezet in onze geest, te ontwarren en dat heeft dus niets met vluchtroutes bedenken te maken. Geniet van de golven, geniet van de stormen, geniet van de rust, geniet van alles wat in elk moment opborrelt.
Mensen hebben geprobeerd verlichting te vinden door religieuze regels te volgen of goeroes te volgen. Ieder die jouw levensweg doorkruist kan je zeer zeker inspireren. De ontsnapping uit de matrix houdt in dat je rechtstreeks toegang krijgt tot informatie, niet via de ervaringen van anderen. Alleen jij weet hoe je je mentale matrix kunt verlaten en dat zal niet zijn door erover na te denken.
Eeuwenlang heeft de mens geprobeerd te ontsnappen aan de matrix door processen zoals gebed, meditatie of zelfs het nemen van hallucinogene drugs. Voor alle duidelijk is bidden, mediteren en alles wat bijdraagt tot bewust onthechten waar je je niet vrij meer bij voelt, een zinvolle weg. Er zijn vele wegen die je leiden naar het onthechten van je innerlijke matrix-programma’s.
We hebben geprobeerd een direct begrip te krijgen van hoe de wereld is. Dit begrip komt zonder woorden en zonder verstand. Het houdt in dat je alles loslaat wat de geest denkt te weten en uit te breiden om andere vormen van weten mogelijk te maken.
Dus laat het spirituele dwangmatige zoeken los. Laat de ideeën los dat iemand meer weet dan jij. Hoe kunnen ze? Ze zijn niet gescheiden van jou. Het begrip zit in je, dat is het altijd geweest.
Begrijp dat je alleen door naar binnen te reizen de matrix in je geest kunt ontwarren en veranderen.
Jij bent de waarnemer. Je ziet een vogel neerstrijken op een boom; je raakt de boom aan en voelt de ruwheid van de bast. Deze dingen gebeuren buiten je, ze zijn niet jij. Maar eigenlijk zijn je gedachten en gevoelens ook objecten van bewustzijn, dus jij bent het ook niet.
Probeer deze oefening. Sluit je ogen en zeg tegen jezelf: ‘Ik vraag me af wat mijn volgende gedachte zal zijn?’
Heb je een stilte moment opgemerkt tussen de gedachten? Deze stilte is een bestaan voorbij de egoïsche geest. Je kunt er niet komen door te denken, maar alleen door verder te gaan dan de denkende geest. Daarom helpt meditatie. Het leert je om minder belang te hechten aan wat de geest zegt. Alleen in die ruimte van stilte kunnen we bewustzijn zonder vorm ervaren.
Vrijheid van de matrix
Ten slotte, door te begrijpen dat we groter zijn dan onze gedachten en groter dan onze menselijke vorm, realiseren we ons dat het ego dat we altijd hebben geïdentificeerd niet echt bestaat.
In de ruimte van het bestaan zonder het gebabbel van het ego, vinden we innerlijke vrede en rust. We kunnen alle concepten van goed en slecht en alle oordelen loslaten. We beginnen te begrijpen dat we alles zijn en dat alles ons is.
Terugkeren naar de wereld verandert door de reis
Nadat we uit de matrix zijn ontwaakt, blijven we in dezelfde wereld leven als altijd. De wereld is hetzelfde als toen we vertrokken, alleen zijn we anders. Wij zijn anders, niet de wereld.
Omdat wij zijn veranderd, is de wereld voor ons veranderd. We kunnen nu ons verlangen om dingen te grijpen en te willen loslaten.
We kunnen alles loslaten wat ons niet meer dient.
We lijden niet omdat we het vluchtige karakter begrijpen van dit avontuur dat we leven noemen. We hoeven niet weg te gaan en het leven van een kluizenaar te leven, we kunnen volledig betrokken zijn bij de wereld terwijl we begrijpen dat stress, streven en vastklampen zinloos zijn en dat dit leven eigenlijk een ervaring is waar we gezegend mee zijn.
Een laatste belangrijke reminder: maak je los van wat mensen van je denken. Helemaal los van wat ze denken over je leven, over wie je zou zijn ( projectie en invullingen gebaseerd op veronderstellingen) het doet er niet toe. Je hoeft jouw realiteit niet te laten beïnvloeden, want als het goed is, zijn ze op hun eigen reis.
Ook zij hebben hun eigen zelfbeperkende overtuigingen, programmeringen en al die andere rotzooi in hun geest en onderbewustzijn. Dus wat anderen denken over wat je doet, zou je niets meer moeten uitmaken.
Misschien gaan er nu allerlei gedachten voorbij, of diepere pijnstukken, oud zeer, want je wilt zo graag de waardering van je ouders, mensen die belangrijk zijn voor jou. Weet dan dat de meest voorkomende vorm van de realiteitsbeperking meestal van je ouders, vrienden, belangrijke personen komt.
Meestal realiseren deze mensen of deze groepen mensen zich niet echt dat ze je beperken en hebben ze geen idee wat de matrix is. Neem het waar, want uiteindelijk bedoelen de meeste mensen het wel goed, maar is dit niet goed voor jezelf. Tenminste, als jij jezelf wilt onthechten van voorgeprogrammeerde scripts. Ze houden niet alleen zichzelf tegen, maar ook jou. Je kunt enkel maar die volledige verantwoordelijkheid voor jezelf nemen en als het goed is als voorbeeld fungeren.
Jij kunt jouw bestaansrealiteit opnieuw creëren/ hercreëren. Jezelf loskoppelen van het slachtofferbewustzijn vraagt moed, zovelen zijn nu op dat punt aangekomen zich niet langer het slachtoffer te willen voelen van programma’s die niet resoneren met de Ziel.