Over boosheid en woede zijn nogal wat meningen en oordelen.
In boosheid en woede zit een enorme intense kracht, die in vastgelopen situaties net datgene kan zijn wat vrijgelaten mag worden, om daadkrachtig stappen te zetten naar verandering.
Niet geuite boosheid en/of woede stapelt zich op en op een dag, wanneer is niet te omschrijven, kan de bom exploderen, die na jaren onderdrukking groter en explosiever wordt.
Ik merk in gesprekken met cliënten steeds vaker de verwarring op en gaan zich ook vanuit een schuld -en schaamtegevoel verontschuldigen. Ja, zeker mag jij boosheid ruimte geven, ik neem het niet persoonlijk. Ik weet dat die boosheid daar al veel langer zit te broeden, en dat ik niets met jouw boosheid te maken heb; het is de boosheid en de woede die er al zolang zit, en als ik dan op een knopje druk, of het benoem in wat ik waarneem, dan zie ik dit als een eerste stap naar bevrijding voor jou. Ik voeg me dus ook als lichaamswerker bij de visie van Osho. Emotioneel lichaamswerk, bio-energetica zijn veilige manier om alle emoties ruimte te geven en dat dit een intens parcours is in het begin, is niet te miskennen.
Ik vind persoonlijk dat we eigenlijk afscheid mogen nemen van allerlei overtuigingen vanuit spirituele invalshoeken, waarin krachtige emoties als boosheid een teken is van lage trillingen hebben, niet bewust te zijn laat staan niet spiritueel te zijn. We zijn spirituele wezens, we moeten dat geeneens meer worden, maar dat we alle emoties mogen omarmen als een holistisch compleet mens én met alle emoties kunnen leren omgaan op een holistisch complete manier.
Ik neem even de tekst over:
Op een vraag over boosheid die iemand nog altijd ervaart, zegt Osho het volgende:
‘Als je woede onderdrukt, blijf je op een vulkaan zitten. Onderdruk woede gewoon niet meer. Wat er nog over is, moet naar buiten gebracht worden, want dat is de enige manier om echt stil te zijn. Je kunt jezelf geforceerd stilhouden, maar de stilte is vals en vroeg of laat zal zij verstoord worden omdat juist daaronder de woede kookt en zijn moment en de gelegenheid afwacht. Dan blijf je op een vulkaan zitten. Alles lijkt stil als de vulkaan niet uitbarst, niet actief is, maar zich binnenin voorbereidt.
Bepaalde woede is naar buiten gekomen, andere is er nog steeds … en de woede die naar buiten kwam was oppervlakkig. De woede die naar buiten moet komen, ligt dieper – daarom is het moeilijk om het te begrijpen. Een deel van de woede is begrijpelijk omdat die gerelateerd is aan mensen, aan situaties. Je kunt begrijpen waarom je boos bent; het ‘waarom’ is duidelijk. Maar wanneer deze laag, deze oppervlakkige laag van woede wordt weggegooid, dan kom je plotseling op een bron van woede die helemaal niet gerelateerd is aan de buitenkant, die gewoon een deel van jou is. Niemand heeft je beledigd, in feite is er geen excuus om boos te zijn – en dan is het er. Het wordt heel moeilijk te begrijpen omdat je de verantwoordelijkheid niet op iemand anders kunt werpen. Nu is het iets dat in je is, dat van jou is.
Ons is geleerd dat woede alleen in een bepaalde gespannen situatie komt. Dat is niet waar. We worden geboren met woede; het maakt deel uit van ons. In bepaalde situaties komt die omhoog; in bepaalde andere situaties is die inactief, maar hij is er. Dus eerst moet je de boosheid die gerelateerd is eruit gooien, en dan stuit je op de diepere bron van boosheid die niet gerelateerd is aan iemand anders – waarmee je geboren bent. Het is ongeadresseerd, en dat is het probleem om het te begrijpen. Maar het is niet nodig om het te begrijpen. Gooi het er gewoon uit, niet op iemand anders maar op een kussen, in de lucht, op God, op mij! Gewoon eruit gooien is het punt. Omdat het niet gerelateerd is, moet het wel absurd zijn.’ Osho