Een blog geschreven op 18 december 2019, een ‘evergreen’.
Laat die woorden rustig doorwerken; Wij zijn goddelijke wezens die leren mens te zijn. Wij zijn geen mensen die leren goddelijke wezens te zijn.
De meesten van ons geloven dat onze ziel bestond voordat we in deze wereld werden geboren, en na de dood zal onze ziel terugkeren naar een spiritueel bestaan. Ben je het ermee eens dat dit betekent dat we eeuwig zijn, dat we goddelijke wezens zijn? Vanaf het moment dat we geboren zijn, hebben we moeten ‘leren’ hoe we mens moeten zijn. We moesten leren lopen, praten, lezen en schrijven om maar een paar dingen te noemen. Omdat we echter goddelijk zijn, hoefden we niet te leren lief te hebben, omdat liefde onze ware essentie is.
Neem even de tijd en kijk naar een jong kind dat niet door anderen is beïnvloed. Er is een onschuld in hen, die zo puur is; het straalt liefde en vreugde uit. Die goddelijke ‘vonk’ die in ieder van ons leeft. Het ‘licht’ dat nooit kan worden gedoofd, vanwege wie we zijn.
Toegegeven, toen we jong waren, leerden we enkele belangrijke ‘gouden regels’, zoals eerlijk spelen, delen, eerlijk zijn en aardig zijn. Met andere woorden, mensen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Maar hoeveel van ons herinneren zich deze regels nog en oefenen ze uit?
Helaas, toen we ouder werden, begonnen de samenleving en zelfs onze familie weg te nemen wat we wisten dat ‘goed’ was, om ons te leren hoe we mens moeten zijn. Plots veranderden de regels, zodat we konden ‘passen’ of vooruit konden komen in het leven. Ik zeg niet dat we de gouden regels helemaal zijn vergeten; maar kijk eens naar enkele dingen waarmee we ze sinds de kleuterschool hebben vervangen.
Stel je voor dat we werden geboren in een wereld vol liefde en mededogen waar we ieders goddelijke uniekheid waarderen. Een wereld geleid door ethiek en goede waarden, waar we mensen optillen in plaats van afbreken. Een plek die gelooft in delen in plaats van hamsteren, waarheid in plaats van leugens, vriendelijkheid in plaats van oordeel. Een wereld waarin we oprecht om elkaar geven zonder voorwaardelijke liefde.
Ik geloof echt dat velen van ons hard werken om een verschil te maken. We worden bewuster en laten ons Goddelijke Zelf centraal komen te staan, terwijl we door de wereld navigeren in deze moeilijke tijd in onze geschiedenis. We zien elkaar voorbij onze menselijke schil. We verbinden ons met onze rode draad, ons goddelijke zelf, onze ziel.
Als ik een wens mocht doen, zou het zijn dat iedereen morgen zou ontwaken, wetende dat we allemaal goddelijke wezens zijn. Een wens waarbij we denken met ons hart en niet met ons ego. Ik weet dat dat misschien een onmogelijke wens is, maar wat als we elke dag door ons goddelijke zelf zouden gaan leven en niet door ons menselijke zelf en zouden beginnen met het volgen van ‘de gouden regels’.
Er zouden geen vooroordelen meer zijn, geen egoïsme en geen oorlogen meer. Een wereld die Louis Armstrong voorstelt, wanneer hij ‘What a Wonderful World’ zingt.
Zal je morgen wakker worden wetende dat je een Goddelijk wezen bent, voordat het te laat is om de Aarde en onszelf te redden? Ik hoop het en gun het aan ieder- een.
