Een heel mooi soefiverhaal uit ” Allereerst zijn, dan verliefd samen zijn” Osho
“Een man was heel erg belast door zijn problemen. Hij bad elke dag tot god: “Waarom ik? Iedereen lijkt zo gelukkig te zijn, waarom zit alleen ik in een dergelijk lijden?” Uit grote wanhoop bad hij op een dag tot god:”U kunt mij het ijden van ieder ander geven, en ik ben bereid het te aanvaarden. Maar neem dat van mij, ik kan het niet meer verdragen.”
Die nacht had hij een mooie droom- prachtig en heel veelzeggend. Hij droomde die nacht dat god aan de hemel verscheen, en tegen iedereen zei:”Neem al je problemen mee naar de tempel.” Iedereen was moe van zijn lijden- in feite had iedereen op een of ander moment gebeden:”Ik ben bereid het lijden van ieder ander te aanvaarden, maar neem dat van mij weg; dit is te veel, het is ondragelijk.” Iedereen verzamelde dus zijn eigen problemen in tassen, en ze kwamen naar de tempel, en keken heel blij; de dag was gekomen, hun gebed was verhoord. En ook deze man haastte zich naar de tempel. Toen zei god: “Zet je tassen langs de muur.” Alle tassen werden langs de muur gezet, en vervolgens maakte god bekend: ” Je kunt nu kiezen. Iedereen kan welke tas dan ook nemen.”
En het meest verrassende was, dat deze man die altijd had gebeden, zich naar zijn eigen tas haastte voordat een ander die kon kiezen. Maar voor hem stond een verrassing te wachten, want iedereen haastte zich naar zijn eigen tas, en iedereen was blij die weer te kiezen. Wat was er aan de hand? Voor het eerst had iedereen de ellende van anderen gezien, het lijden van anderen- hun tassen waren even groot, of zelfs groter. En het tweede probleem was dat men gewend was geraakt aan het eigen lijden. Om nu dat van een ander te kiezen- wie weet wat voor lijden er in de tas zit? Waarom de moeite nemen? Je bent tenminste vertrouwd met je eigen lijden; je bent eraan gewend, en het is draaglijk. Zo vele jaren lang heb je het verdragen- waarom het onbekende kiezen? En iedereen ging blij naar huis. Er was niets veranderd, iedereen nam dezelfde problemen mee terug, maar iedereen was blij en glimlachte en was opgewekt dat hij zijn eigen tas terug kon krijgen.
‘ Morgens bad hij tot god en zei: “Dank u voor de droom; ik vraag het nooit meer. Alles wat u me gegeven hebt, is goed voor mij, moet wel goed zijn voor mij; daarom heeft u het mij gegeven. “