Het is een normaal onderdeel van het menszijn om echt goede relaties met anderen te willen; we worden geboren met de drang om gehechtheden en verbindingen te vormen en dit blijft ons hele leven hangen.
Maar soms willen we deze geweldige relaties zo graag dat we dingen doen die, ook al zijn ze goed bedoeld, feitelijk ons vermogen om contact te maken met anderen schaden.
Een van de grootste dingen is emotionele fusie.
Emotionele versmelting wordt gekenmerkt door het onvermogen om te functioneren zonder afhankelijk te zijn van iemand anders om je een goed gevoel over jezelf te geven.
Je zou ook kunnen zeggen dat je de verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens en emoties overdraagt aan iemand anders, of dat nu je partner of romantische partner is, een kind, een vriend, een baas, een collega of iemand anders in je leven.
Het punt is dat de meesten van ons voortdurend bezig zijn met emotionele versmelting, in ieder geval tot op zekere hoogte, maar we realiseren ons niet altijd dat we dat doen. Relaties die emotioneel versmolten zijn, zullen veel minder snel voldoening en persoonlijke groei opleveren, dus het is belangrijk om te kijken hoe je dat zou kunnen doen, zodat je jezelf daarin kunt uitdagen.
Eén van de beroemde relatietherapeuten- psycholoog/seksuoloog is David Schnarch. Hij heeft talloze publicaties en diverse vertaalde boeken op zijn naam staan.
Het algemene beeld van relaties is dat partners veiligheid bij elkaar zoeken en elkaar moeten geruststellen. Dat ze elkaar zelfvertrouwen geven en elkaar bevestigen. De relatie moet bescherming, zekerheid en compensatie voor eerdere teleurstellingen bieden.
Schnarch echter vindt dat mensen zich daardoor hulpeloos en afhankelijk van iemand anders maken. Hij vindt het belangrijk dat partners in relaties zorgen voor hun eigen gevoelens, dat ze zichzelf geruststellen en bevestigen.
Hij ziet individualiteit als een belangrijke voorwaarde om een relatie in stand te houden en intimiteit en autonomie te bevorderen.
Leren emotioneel op eigen benen te staan vindt hij een plicht van iedereen die aan een relatie begint, zodat partners onafhankelijk van elkaar goed en prettig kunnen functioneren.
In zijn therapie is hij erop gericht vooral gericht op het behouden of vinden van de eigen identiteit van de partners. Emotional fusion komt volgens hem heel veel voor in liefdesrelaties.
Het betekent dat partners vooral op elkaar reageren in plaats van te reageren vanuit zichzelf:
– Iemands gemoedstoestand is afhankelijk van die van de partner. Dus, als één van de partners chagrijnig of nukkig is, durft de ander niet meer vrolijk te zijn, maar wordt diegene stil en teruggetrokken.
– De gedachten en gevoelens van partners komen vooral overeen: er is weinig ruimte om tegenwicht te geven aan de mening van de partner.
– Druk uitoefenen op de partner om het met elkaar eens te zijn.
-Partners negeren hun eigen wensen en behoeften.
– Iemand deelt alleen iets met zijn partner als hij/zij weet dat hij/zij goedkeuring krijgt.
– Alleen goed kunnen functioneren als de partner de grootste fan is.
Bij emotioneel fusion komen de eerlijkheid, kwetsbaarheid en authenticiteit van de partners onder druk te staan. Schijnbaar is er veel harmonie en overeenkomst, maar die zijn meer afgedwongen dan natuurlijk. Partners geven hun eigen identiteit deels of volledig op om onderdeel te worden van een groter geheel. Het lijkt alsof partners elkaar steunen, maar ze steunen voor elkaars angsten en houden die daarmee in stand.
Schnarch geeft aan dat emotional fusion kan leiden tot het verminderen van liefde, respect en affiniteit en dat ook het seksueel verlangen afneemt. Dat laatste vooral omdat emotional fusion feitelijk de symbiotische verhouding tussen moeder en kind benadrukt en die is in een volwassen, gelijkwaardige partnerrelatie niet wenselijk en niet gezond.
Het antwoord op emotioneel fusion is differentiatie
Wordt vervolgd.