Is het niet zo dat het conflict dat in onszelf woedt, vaak verhaald wordt op de buitenwereld, de omgeving, de baas, de partner, de politiek et cetera? We zoeken vaak vanuit het slachtofferschap naar een dader of daders, het is ook de makkelijkste manier, zo hoeven we niet naar het conflict in onszelf te kijken.
Het conflict zit echter in de mens. Alleen daar kan het worden opgelost, de oplossing ligt niet ergens anders. De politiek zit in jou; het is een conflict tussen de twee helften van het denken.
Er bestaat een klein bruggetje. Als die brug door een ongeluk, een fysiologisch gebrek of een andere oorzaak stuk is, raakt de persoon gespleten, de persoon wordt twee personen – dan doet zich het verschijnsel schizofrenie of gespleten persoonlijkheid voor.
Als de brug stuk is – en het is een heel broze brug – word je twee, dan gedraag je je als twee personen. ‘s Morgens ben je heel lief en aardig, ‘s avonds ben je ontzettend boos, een heel ander mens. je weet niet meer wat er ‘s morgens is gebeurd.. hoe kun je dat nog weten? Er was een ander denken aan het werk – en de persoon is twee personen geworden.
Als deze brug zo sterk wordt gemaakt dat de twee aparte denkhelften verdwijnen en een worden, dan ontstaat er integratie, kristallisatie.
Wat George Gurdjieff destijds de kristallisatie van het wezen noemde, is niets anders dan het eenworden van deze twee denkhelften, de innerlijke ontmoeting tussen mannelijk en vrouwelijk, de ontmoeting tussen yin en yang, de ontmoeting tussen links en rechts, de ontmoeting tussen het logische en het onlogische, de ontmoeting tussen Plato en Aristoteles.
Het beeld van integratie is de unio mystica, de versmelting van de tegenpolen. Dit is een tijd om de eerder ervaren dualiteiten van het leven met elkaar in contact te brengen.
Het is niet zo dat de nacht het tegengestelde is van de dag, dat de duisternis het licht onderdrukt; ze werken juist samen om een geheel te vormen, waarin het een voortdurend in het ander verandert en elk in zijn diepste kern het zaad van het tegendeel bevat.
De adelaar en de zwaan zijn beide koninklijke vogels. De adelaar is de belichaming van kracht en alleenzijn- al-1- Zijn. De zwaan is de belichaming van ruimte en zuiverheid; ze laat zich soepel drijven op het element van de emoties en duikt er af en toe in onder, innig tevreden en compleet in haar perfectie en schoonheid. – In ons zijn adelaar en zwaan verenigd: mannelijk en vrouwelijk, vuur en water, leven en dood.
De kaart Integratie is het symbool voor zelfschepping, nieuw leven en mystieke eenwording, anders gezegd: de alchemie.