Op een mooie lente dag zat een jongeman op een bank in het park. Op hetzelfde moment kwam daar een oude blinde vrouw voorbij. Ze stopte bij de bank en vroeg: “Mag ik bij je komen zitten?”
De jongeman keek verbaasd op en stamelde: “Natuurlijk” en schoof op om plaats te maken. De oude vrouw bedankte hem en ging zitten.
Opeens, uit het niets, begon de vrouw te praten: “Wat ligt er zo zwaar op jouw hart?” Er ging een schok door de jonge man heen. Hoe wist ze dat en hoe wist ze dat ik hier zat?
Geschokt vroeg hij: Hoe weet u dat?
“Dat is niet moeilijk.”, antwoordde ze. “Ik kan wel zien.”
De jongeman glimlachte en keek naar de blinde stok die rechts naast hem naast de bank stond. Hij keek de vrouw aan en zei: ‘Als u kunt zien; waarom loopt u dan met een blindenstok?”
De oude vrouw zei: “Dat mijn ogen het licht niet zien, wil niet zeggen dat ik het niet kan zien. Ik zie. Mijn ogen zijn mijn hart. De zuiverste vorm van zien.
Mensen willen altijd beeld hebben. Van daaruit oordelen of veroordelen ze soms of geloven ze niet wat ze zien. Met hun ogen zoeken ze, testen ze de Liefde en zijn op zoek naar Licht. Maar wat ze niet weten is, dat men om goed te kunnen zien, het hart totaal geopend moet zijn, om onbevangen licht en liefde te ervaren. Vaak is het angst om het hart niet totaal te openen. Maar men wil wel de liefde en licht ontvangen, beleven en zien. Vertel mij eens. Hoe denk jij liefde te ontvangen of te geven als je hart gesloten is?”
De jongeman slaakte een zucht. “Wist ik het maar”, fluisterde hij zacht.
“Men zoekt niet naar bevestiging van Liefde. Men ziet het in het hart. Men voelt het. Maar om het te voelen, die herkenning, zal men eerst het hart met volledige overgave moeten openen. Met het vertrouwen, dat doorlopen, wat het hart gesloten houdt. Vaak weet men dat zelf wat dat is. Dan pas zal het oog zien wat het hart al die tijd al ziet. Pas dan kun je licht zien. Zonder dat licht zal iemand de liefde nooit herkennen.”
De oude vrouw stond op en keek de jonge man aan en zei: “Zo zie je maar. Je hoeft geen goede ogen te hebben om te kunnen zien.” Ze schonk de man een stralende glimlach en zei: “Open je hart jongeman. Zoek niet zo. Dan zullen je dromen en verlangens waarheid worden. Kijk in je hart en je vindt het Licht.
Laat het vrij, deel het. Dan zal je de antwoorden vinden waar je zo naar zoekt.”
Tikkend met de stok liep ze weg. De jongen in zijn eigen gedachte achterlatend…