‘Lang geleden was Vrouw Holle in de Yuletijd op weg naar de mensen. Ze liep over een met sneeuw bedekte heide en hoorde de dieren slapen en het sap in de planten stromen.
Ze voorvoelde het voorjaar.
Toen kwam ze een houterige, kale struik tegen: een vlier!
Die klaagde tegen vrouw Holle dat hij zich zo onnuttig voelde.
Zelfs als brandhout wilden de mensen hem niet!
Vrouw Holle raakte ontroerd door zijn jammerklachten en zei: ‘ Van nu af aan ben je mijn struik. Vlier zul je heten en de mensen zullen mij kennen als Vliermoedertje.’
Vervolgens gaf ze de struik een genezende bast, sneeuwwitte bloesem en bloedrood vruchtensap.
De mensen ontdekten al deze eigenschappen en plantten de vlier, die ze vroeger zo hadden versmaad, in hun tuinen en op hun erven. In elk dorp groeide er een bij de bakoven. De zieken dronken het sap, de kinderen speelden in zijn schaduw en de bloesem geurde zoet.’ ( Willem Beekman & Frans Olofsen)
De Hollerboom is de oude naam voor Vlier: de boom waar Vrouw Holle in woont. Er wordt gezegd dat de naam Holland afstamt van de overvloed aan Vlierstruiken en het feit dat Vrouw Holle onze voornaamste Godin was ( naast Nehalennia in Zeeland en de zuidelijke provincies). Bijna alles van de Vlier is in de keuken te gebruiken, en wordt vooral aangewend voor haar vele geneeskrachtige toepassingen- met de hulp van de Vlier kom je gezond de winter door.
Daarom, en om het feit dat de holle takken zo goed geschikt zijn om vuur aan te blazen, en vanwege het feit dat men geloofde dat de Vlier heksen afweerde, had vroeger iedereen wel een of meerdere vlieren op zijn erf. Tijdens de Yuletijd werd vlierbessenstroop en -likeur gedronken en vlierthee gezet.
Bron:Yulenachtboek, Jeanne Ruland)
Voor wie bekend is met de diepzinnige werken van Annine van der Meer: ‘ Vrouw Holle en het Gouden Hart’ (Het sprookje van Vrouw Holle voor mensen van nu) is dit werk een heerlijke aanrader.
