Soms is het moeilijk om te onthouden dat voor jezelf zorgen net zo belangrijk is als voor anderen zorgen, zo niet belangrijker. Hoewel je niet echt het vermogen hebt om iemand tot goede gewoonten en een gezonde gemoedstoestand te dwingen, heb je wel het vermogen om jezelf in die richting te leiden. Het is geen kwestie van het schip verlaten wanneer iemand van wie je houdt begint te zinken – het is een manier vinden om van de boot af te komen totdat je een soort drijfmiddel vindt. Als je zelf niet halverwege onder water bent, kun je een manier vinden om naar de kust te gaan en ze met je mee te helpen. Je wil alleen zal niet voorkomen dat ze zinken, hoe lang je ook loopt. Het enige wat je gaat bereiken is het gewicht van jullie beiden die je onder water trekken, en dan zijn er twee verdronken mensen in plaats van één. Dat zal nooit het gewenste resultaat zijn. Je wilt niet dat een van jullie beiden zinkt, en als je doel in het begin was om te redden, wat was dan het nut van de verspilde moeite?
Het klinkt misschien hard, maar dat is alleen omdat ons wordt verteld dat het op de een of andere manier egoïstisch of verkeerd is om onszelf en onze eigen mentale en fysieke gezondheid te waarderen. Voordat je iemand anders helpt, moet je op een plek zijn waar helpen mogelijk is. Als jij degene bent die vastzit in het brandende gebouw, heb je niet de mogelijkheid of de verplichting om het puin weg te gooien en de brandende kinderen te redden. Natuurlijk wil je de kinderen redden, en niemand zal beweren dat dit een slechte beslissing zou zijn – maar wat voor zin heeft het om jezelf te martelen voor een zaak waarvoor je eigenlijk niet tot het einde kunt vechten? Als je het gewicht van jezelf niet aankan, kun je nooit een ander dragen, vooral niet uit het vuur. De poging doen is zeggen dat jij als persoon fundamenteel minder waard bent dan wie je ook tegen die vlammen oploopt, jezelf verbrandt, om te redden.
En dat zal nooit waar zijn, hoezeer je het ook gelooft.
Maar vaker wel dan niet, het is geen gelijke situatie. Wat mensen zich niet realiseren over het in gevaar brengen van hun eigen gezondheid ten gunste van die van een ander, is dat de ander bijna altijd niet dezelfde hoeveelheid moeite doet. Als je de kracht en de wil hebt, is het absoluut prima om iemand een schouder te geven om op te leunen door een moeilijke tijd, of zelfs om het grootste deel van hun gewicht te dragen. Maar als je iemands lichaam de berg op sleept en zelf achterover valt, is er een probleem. Om iemand te helpen, moet hij geholpen willen worden. Ze moeten hun eigen voeten bewegen om vooruit te komen, omdat de kans groot is dat hun gewicht te zwaar is om zonder hulp te blijven tillen.
Je bent voor niemand de redder. Je kunt hun vriend, hun mentor en hun gids zijn. Maar het zal nooit jouw plicht zijn om iemand uit de as te laten herrijzen. Dat is iets wat alleen zij kunnen bereiken. Draag iemand niet brandend en gekneusd en verdrinkend door het leven als je weet dat het zal eindigen dat je zelf verpletterd wordt. Bied een handje aan. Uiteindelijk moeten zij degene zijn die zichzelf op de been houdt.
Red jezelf- word de creator van jouw leven zodat ieder mens zich bewust wordt dat elk levend wezen het creatorschap in zich draagt.
Het is echt een prachtig leven… maar het “leven” stelt ons voor situaties waarvan we niet goed weten hoe we ermee om moeten gaan. We stuiten op schijnbaar onoverkomelijke obstakels. We voelen ons verloren en weten niet goed hoe we de problemen in ons midden moeten overwinnen. Sommige mensen geven er de voorkeur aan hun problemen in de handen van anderen te leggen, de schuld af te schuiven, op iemand te vertrouwen om hun problemen op te lossen. Maar de waarheid is dat we niet op anderen kunnen vertrouwen om ons te redden, ons de weg te wijzen of ons de antwoorden te geven. Niemand kan een ander echt redden. Elke persoon moet begrijpen dat ze zichzelf moeten redden en de beste methoden moeten vinden om dit te doen.
Je redt jezelf door los te laten wat je niet meer dient.
Loslaten van wat je niet meer dient. Negativiteit, twijfel en ontkenning loslaten. De vrienden en mensen die je naar beneden halen, de baan die constante stress en ongeluk veroorzaakt, de relatie die aan een zijden draadje hangt. Wat heeft het voor zin vast te houden aan iets dat hartzeer en pijn veroorzaakt? Het grootste geschenk dat je jezelf kunt geven, is het zelfrespect hebben om weg te lopen en iets achter te laten.
Je redt jezelf door je perspectief en begrip te veranderen
Het moment dat je je realiseert dat bepaalde dingen zijn zoals ze zijn en nooit kunnen worden veranderd, is het moment dat je op weg bent naar acceptatie. Natuurlijk kunnen we de voorkeur geven aan een gemakkelijker pad, maar het is niet alleen gemakkelijk onbereikbaar, het is meestal ook onrealistisch. Door te accepteren dat de dingen soms zijn zoals ze zijn, kunnen we verder gaan en helderder begrijpen. Om niet te zeggen dat deze manieren altijd logisch zullen zijn, vaker wel dan niet. Maar het heeft geen zin om te blijven proberen om het zinloze logisch te begrijpen, want wij zijn degenen die zullen lijden. Proberen te begrijpen waarom systemen functioneren of waarom mensen handelen zoals ze doen, zal alleen maar onnodige stress veroorzaken. En voor wat? We hebben geen controle over mensen of bepaalde situaties en het is niet aan ons om te proberen alles te veranderen. Ons perspectief veranderen en begrijpen dat controle iets is dat we niet hebben, zal ons redden. Het is niet zo dat onwetendheid gelukzaligheid is, het is dat acceptatie cruciaal is.
Je redt jezelf door je over te geven
Opgeven en overgeven staat niet altijd gelijk aan falen. Je moet wel over een gezonde dosis faal-lef hebben om te ontdekken wat aansluit bij jouw ziel. Soms is het nodig om vooruit te komen en te groeien. Je geeft op als je alles hebt gegeven wat je kunt geven, als je alles hebt gedaan wat je kunt doen. Als je al je opties hebt uitgeput en de weg doodloopt in het niets, is het volkomen acceptabel om je witte vlag te hijsen en je over te geven. Als je je realiseert dat alleen doorgaan op een weg niet bevorderlijk is voor je groei, bespaar je jezelf de pijn en frustratie die de weg je bezorgt. Of het nu gaat om relaties die je probeert op te lossen, of om problemen die je probeert op te lossen, sommige dingen kunnen gewoon niet worden opgeslagen, wat je ook doet. Kies ervoor om jezelf te redden in plaats van jezelf in gevaar te brengen.
Je bespaart jezelf door grenzen te stellen
We hebben de neiging om te vergeten dat we de norm bepalen voor hoe we ons door anderen laten behandelen. Wij bepalen de norm van wat acceptabel is en wat niet. Grenzen stellen is misschien wel het belangrijkste wat we voor onszelf kunnen doen. Door deze behandelnormen vast te stellen, tonen en staan we achter onze eigenwaarde en zelfrespect. Als we toestaan dat anderen ons voortdurend slecht behandelen, missen we niet alleen zelfrespect, maar laten we ze ook zien dat ze ons niet hoeven te respecteren. We moeten niet bang zijn om trouw te blijven aan onszelf en de normen die we stellen. We zijn elk onze eigen beste pleitbezorgers.
Je redt jezelf door te accepteren dat geen enkele afsluiting de volledige afsluiting is die je echt nodig hebt
Hoe vaak zouden we willen dat we de dingen in bepaalde situaties anders zouden doen, of het laatste woord hadden met bepaalde mensen. We snakken naar die aansluiting. We zijn gefixeerd op het concept, in de overtuiging dat alleen afsluiting zoals we dat willen, ons de kracht geeft die we nodig hebben om verder te gaan. Maar het concept van aansluiting is overschat en het is een mentaliteit die we moeten loslaten, want spoiler alert: we krijgen niet altijd de aansluiting waar we naar hunkeren. Soms moeten we ons realiseren dat de woorden die onuitgesproken blijven, de situaties die onopgelost blijven, de geleden pijn, de enige afsluiting is die we krijgen. En dat zou meer dan genoeg moeten zijn. Door het juiste voor onszelf te creëren, nemen we onze kracht terug, weigeren we stil te staan en gaan we vooruit. We weigeren ons geluk in de handen van iemand anders te leggen of een of ander onzinconcept van ‘afsluiting’.
Want als het erop aankomt, is het simpele feit dit: de enige manier om jezelf echt te redden is door altijd te streven naar eigenliefde, altijd zelfrespect te hebben en altijd voor groei te kiezen.