Regelmatig spreek ik klanten/cliënten die me over hun ervaringen vertellen mbt spirituele groepen. Zelf geef ik hierover geen mening, want ik heb geen ervaringen met spirituele groepen, anderzijds kan ik me er wel iets bij voorstellen, op basis van de gesprekken die ik heb met enkele spirituele leiders van groepen. De toon die wel eens vanaf het eerste woord wordt gezet is meteen duidelijk.
Uiteindelijk is niets wat het lijkt en moet ieder voor zichzelf uitmaken wat goed voelt en/of wat niet.
Hoewel dit niet voor iedereen geldt, is er een soort ‘elitarisme’ dat redelijk vaak voorkomt in spirituele groepen. Sommige mensen hebben de illusie dat ze zoveel meer weten dan alle anderen, en dit maakt hen ‘beter’. Er zijn beladen termen als ‘ontwaakt’ en ‘verlicht’, en hoewel deze termen iets betekenen, zijn de mensen die graag opscheppen dat ze zo zijn, meestal niet ontwaakt of verlicht.
Ze hebben vaak nog maar de eerste paar stappen op dat pad gezet. Het ego vergelijkt zichzelf graag met anderen om een vals gevoel van eigenwaarde te krijgen, en als ze naar de ‘slapende massa’ kijken, geloven ze dat ze zoveel beter zijn.
Zeg nu eens zelf: een bakker die zijn/haar werk met liefde en plezier doet, die echt respect heeft voor anderen en zijn/haar geluk deelt, deze persoon doet Gods Werk. Deze persoon kan gemakkelijk veel meer doen om de mensheid uit angst te helpen opstaan dan iemand die honderd spirituele boeken heeft gelezen en duizenden euro’s betaalt om de ‘beste’ spirituele retraites en conferenties bij te wonen.
Zonder het essentiële innerlijke werk, doet dit op zichzelf weinig en kan het eigenlijk net zoveel illusies opbouwen als het oplost. Ik herinner me een klant die hoopte via een seminar ‘ Co-dependency’ van haar probleem af te raken. Dit seminar was behoorlijk prijzig, want je betaalt nu eenmaal voor een ‘naam’. Na enkele maanden beluisterde ik deze klant. Niets over het seminar, dus stelde ik de vraag hoe het seminar voor haar was geweest en of ze met de tips en tools iets had gedaan ondertussen. Ach, het was toch niet dàt, zoveel geld gegeven voor niets. Hmm. Toen ik haar aanzette om innerlijk werk te doen, desnoods professionele hulp te zoeken en daadwerkelijk met haar thema’s uit het systemisch verleden aan de slag te gaan, is ze afgehaakt.
Dat gebeurt vaker met klanten die hopen via diverse informatie-kanalen de dieperliggende levensthema’s op te lossen. In mijn praktijk is de belangrijkste voorwaarde de bereidheid het eigen proces daadwerkelijk aan te gaan. 50% is mijn verantwoordelijkheid, 50% is de verantwoordelijkheid van een klant/cliënt.
Soms wordt de ene illusie vervangen door een andere illusie. Net zoals in verslavingsgedrag: de ene verslaving wordt vervangen door een andere verslaving. Zonder het dieptewerk geraak je van niets af. Symptomatische aanpak is de oppervlaktelaag, het is wat onder de oppervlakte verborgen, verdrongen, bevroren ligt, wat tot transformatie, transmutatie en integratie leidt. Ik kan me dus ook wel voorstellen dat er nog veel mensen zijn, die er geen zin in hebben, die zich onzeker en bang voelen, die het allemaal teveel gedoe vinden en liever meeliften van de ene naar de andere groep.
Er zijn een aantal spirituele groepen die op het eerste gezicht zeggen dat ze allemaal over liefde, gelijkheid gaan en dat iedereen in zijn goddelijkheid stapt, maar als je wat dieper graaft, merk je misschien de manier waarop ze zich gedragen en wat ze mensen echt vertellen is iets heel anders. Wat ik beschouw als de belichaming van spiritueel elitarisme is iets dat niets te maken heeft met Spirit, het is je fundamentele autoriteit.
Er zijn heel veel spirituele groepen die draaien om een of andere centrale autoriteitsfiguur die verondersteld wordt iedereen te vertellen wat de waarheid is. Ze doen allerlei voorspellingen voor de toekomst ( tendenzen is geen populair begrip in mijn werk) en proberen je te vertellen hoe je je leven moet leiden. Het is waarschijnlijk de standaardmanier om dingen te doen in spirituele groepen, maar toch is het heel erg het oude paradigma. Precies de drang om de toekomst, zelfs van dag tot dag, te willen kennen, voedt angst, voedt onzekerheid, voedt afhankelijkheid en houdt mensen vast in het oude bewustzijn.
Het is hoe bedrijven en de overheid worden geleid, het is een onwetende en gevaarlijke zaak. Het moedigt mensen aan om naar waarheid buiten zichzelf te zoeken, wat de oude religieuze manieren van doen voortzet.
De illusies van het oude paradigma doorbreken, mensen helpen om de waarheid in zichzelf te vinden, is nog steeds de essentie.
Jij bent je eigen autoriteit. Niemand is beter of slechter dan een ander, en als je stopt met jezelf te beoordelen op basis van anderen, dan ben je vrij om echt jezelf te zijn.
We zijn allemaal aspecten van God, niet het een is belangrijker dan het ander. Dat is niet hoe God werkt, dat is niet wat God is, en jij bent op geen enkele manier gescheiden van God.
ps: elitarisme zien we niet enkel terug in de ‘spirituele’ wereld…ik heb het idee dat lezers die zelf wel kunnen waarnemen.