De wond van afwijzing kan ervoor zorgen dat je je leven op veel manieren saboteert. De hele tijd dat je bang bent afgewezen te worden, wijst je jezelf af. Onbewust ontken je jezelf de dingen, ervaringen en relaties waar je hart naar hunkert omdat iemand je uiteindelijk niet zal accepteren. Leven met de wond van afwijzing is als proberen je auto te besturen terwijl je op de rem drukt. Je ontkent wat je wilt en creëert een identiteit eromheen waardoor je eruit ziet alsof het je niet kan schelen. Terwijl je er in feite meer om geeft dan je zou willen toegeven. Je geeft er zoveel om dat je in plaats daarvan jezelf vertelt dat iets er niet toe doet, omdat dit veiliger aanvoelt.
Wanneer je eindelijk door dit patroon kijkt, geef je jezelf de vrijheid om de verlangens van je ziel te volgen, zelfs als iemand je afwijst. Zelfs als het niet lukt. Hoewel het voor anderen geen zin heeft. Je stopt met jezelf af te wijzen.
De wond van afwijzing begint in de kindertijd. Een van je ouders, broers en zussen of andere sterke gezaghebbende figuren verwierp een of ander aspect van jou. Misschien was je als kind al heel gevoelig, spiritueel of gewoon anders, en werd dit niet erkend of aanvaard. Het is waarschijnlijk een heel verdrietige ervaring geweest , of je hebt je misschien door je kerngezin/familie afgewezen gevoeld, ook al was dit niet het geval. Het maakt niet uit voor het onderbewustzijn of het daadwerkelijk is gebeurd. Als je helingswerk met jezelf ,verbind je je met hoe je de realiteit als kind subjectief ervaren hebt. De rationalisering van volwassenen moet wachten tot het emotionele lichaam geneest. Dan kunnen we mentale integratie toepassen.
Een patroon van zelfafwijzing
Als kind voel je je diep van binnen dat je een wonder bent, een mooi en onschuldig goddelijk wezen. Maar als je verzorgers je niet behandelen zoals dat wonder (of het voelt alsof ze dat niet doen), ontwikkel je een patroon van zelfafwijzing. Later projecteren we de wond van afwijzing over de relatie met ons levensdoel en al het andere. Als je jezelf afwijst, vertel je jezelf allerlei onjuistheden. Je zegt tegen jezelf dat je geen tijd hebt voor wat er echt toe doet. En dat andere mensen je niet begrijpen, dus waarom zou je ze dichterbij laten komen? Je houdt je hart bewaakt onder zware sloten en verandert snel relaties of kiest ervoor om lang alleen te zijn. Het is veiliger om je leven van een afstand te bekijken en er nooit volledig bij betrokken te zijn.
Om de wond van afwijzing te genezen, moeten we stoppen met onszelf af te wijzen. Dit betekent dat we stoppen met het afwijzen van onze geschenken, talenten, vaardigheden en innerlijke genie. Je accepteert jezelf als wie je echt bent zelfs als anderen je afwijzen. Misschien geef je toe dat je niet alleen in je grot wilt wonen. Misschien geef je aan jezelf toe dat je dat boek eigenlijk wilt schrijven, een nieuwe hobby wilt proberen of je leven helemaal wilt veranderen.
Omdat je de ultieme afwijzing van je ware essentie voelt, ontwikkel je een ‘ het kan me niets schelen’ overtuiging Je overtuigt jezelf dat iets waar je diep om geeft, er niet toe doet. Je verbindt je niet tot relaties, je begint niet met dat bedrijf en je reist niet omdat wat als je het probeerde en je faalde?
Zo houd je de hoop in leven dat er in de toekomst iets kan gebeuren. Als je eenmaal klaar bent. Eens zal het gemakkelijker aanvoelen als je eindelijk volwassen wordt en sterker wordt. Het is veiliger om mensen weg te duwen. Het is veiliger om nooit je best te doen.
Evenzo kun je jezelf ook overtuigen dat je te spiritueel bent voor anderen. Je partner en vrienden begrijpen je niet. Ze evolueren te langzaam. Eigenlijk blokkeren ze je spirituele groei; Je moet ze afsnijden. Het lijkt spiritueel, maar de hele tijd danst je op golven van het ego, en de verwonding van afwijzing stimuleert je actie.
Je ontwikkelt veel illusies om niet te laten zien hoe kwetsbaar je bent en hoeveel je er echt om geeft. Want als je anderen je ware essentie liet zien en werd afgewezen voelt dit als als een stille dood.
De ‘ het kan me niets schelen’ laat zich ook zien in relaties. Je neemt aan dat mensen je uiteindelijk zullen afwijzen en zegt tegen jezelf dat het goed is om een eenzame wolf te zijn. Wat je doet is een zelf-vervullende voorspelling uitroepen. Je handelt helemaal volgens deze voorspelling. Je neemt aan dat andere mensen je zullen afwijzen, net als je familie of jeugdvrienden. Je komt bijvoorbeeld op een familiereünie, blijft op afstand, je deelt niets echt. Het idee dat je je niet zal laten afwijzen creëert een soort van ‘veiligheid’ voor jou. Je stelt anderen geen vragen. Het hele gebeuren voelt als pijnlijk. Je telt de minuten totdat je kunt vertrekken. Maar wat als het een andere ervaring was als je er was als je ziel, niet je verwonding?
Evenzo laat de wond van afwijzing ons aannemen dat de wereld vijandig is. Zo projecteren we deze wond op ons leven.
Je zegt tegen jezelf dat het niet uitmaakt dat je nog niets hebt ondernomen om jouw dromen te realiseren. Er waren andere belangrijke dingen. Maar wat als je niet handelde omdat je bang was om te falen, en falen betekent afgewezen worden? Dus laat je je verlangens en dromen voor wat ze zijn…ach, ik doe er toch niet toe. Wie ben ik eigenlijk?
De wond van afwijzing creëerde een zwaar pantser om je heen. Het deed je geloven dat het je niet kan schelen, omdat je diep van binnen gewend bent aan afwijzing. Je weet hoe het voelt om een buitenstaander te zijn, gewond te raken en te falen. Als het je niet kan schelen, doet het niet veel pijn als iemand je afwijst. Maar waarschijnlijk zijn er enkele dingen waar je om geeft, zoals je dromen leven of zinvolle relaties creëren. Daarom begint de wond van afwijzing te genezen als je eerlijk bent ben met jezelf.
Als je bang bent voor afwijzing, blijf je je dromen afwijzen. Omdat iets je deed geloven dat je dromen en je essentie niet waardevol zijn.
Door te verwachten dat anderen je zullen afwijzen, sta je jezelf niet toe liefde van anderen te ontvangen. En je laat jezelf niet de goedheid en transformatie ontvangen van je doel. Onbedoeld leg je limieten aan jouw vermogen om te ontvangen, zodat je alles kunt beheren en beheersen om te voorkomen dat je gewond/gekwetst raakt.
Je ontvangt al op het moment dat je vanuit je hart en ziel handelt en volledig naar binnen gaat. Ontvangen hoeft niet te gebeuren via andere mensen.
De wond van afwijzing bevriest ons in de energie van rebellie en woede. We kunnen bijvoorbeeld ergens opdagen, maar doen het halfhartig en alleen omdat we het moeten doen. De innerlijke rebel laat ons niet genieten van het proces wat eigenlijk voelt als stil lijden. Voor lichtwerkers kan dit aanvoelen als een overtuiging dat je je licht moet ‘delen’ waar je ook gaat. En je moet de wereld redden, en het voelt allemaal als een karwei. De vreugde ontbreekt.
Op die manier wijs je jezelf af. Je verwerpt de volledige vervulling van je dromen omdat je jezelf je visie niet laat belichamen. Omdat wat als het niet lukte en het zou bevestigen dat je niet waardig bent?
Saboteer je je relatie omdat je bang bent om afgewezen te worden?
Hoe zou je je inzetten voor je levensdoel als je niet bang was voor afwijzing?
Houd je achterdeuren open voor het geval er iets niet lukt?
Wat verwerp je in jezelf om te creëren en te ontvangen?
innerlijk kindwerk is de weg om de wond van afwijzing te genezen en zal een enorme verschuiving creëren als je begint met jezelf te erkennen waar je om geeft. Wees eerlijk naar jezelf toe. Je hoeft niemand te overtuigen, dit is jouw helingsweg. Je hoeft je antwoorden met niemand te delen. Waar geef je diep om in de privacy van je hart?
Wat zou je willen creëren en ervaren als je niet zou worden afgewezen?
Wat is er belangrijk voor jou?
Wat voor soort relatie wil je hebben? Kun je accepteren dat niemand jou afwijst als de ander niet dezelfde gevoelens koestert als jij? Kun je de ander laten in haar/zijn eigenwaarde laten zonder die persoon met schuldgevoelens op te zadelen? Wil je afscheid nemen van de aangeleerde gedragspatronen om liefde af te dwingen? Onderzoek dit alles heel eerlijk in jezelf. Onthechten van aangeleerde patronen leidt naar emotionele volwassenheid waarin je gestopt bent jezelf af te wijzen en te ontkennen.
Geef toe wat je wilt, wat je nodig hebt en wat je wenst. Kijk naar de plaatsen waar je jezelf niet accepteert. Door jezelf te accepteren is er niets te verbergen voor anderen en jezelf. Het maakt niet meer uit wat andere mensen denken. Je doet het voor jezelf. En je doet het naar beste vermogen , dus zelfs als je faalt, is het oké. Zelfs als iemand je bekritiseert, weet je dat je je best hebt gedaan, dus wat zou je anders kunnen doen?
Wanneer je leert om jezelf te houden door uitdagingen en het creëren van je dromen, bouw je innerlijke zekerheid op. En je weet dat het mogelijk kan zijn als iemand je afwijst. Het belangrijkste is dat je jezelf niet meer afwijst.