Hoeveel mensen ken je die op het moment dat ze volledig overbelast waren met te veel projecten, met te veel ijzers in het vuur, plotseling griep kregen of door een val op krukken verder moesten?
Dat is precies het soort ‘slechte timing’ dat het aapje met de pin in zijn hand voor de ‘oneman-show’ op het plaatje in petto heeft! Met het soort stress dat op deze kaart wordt uitgebeeld krijgen we af en toe allemaal te maken, maar vooral de perfectionisten zijn er gevoelig voor.
We veroorzaken het zelf door het idee dat er zonder ons niets van de grond komt – en zeker niet op de manier zoals wij het willen! Nou, nou, waarom vind jij jezelf zo bijzonder? Denk je dat de zon ‘s morgens niet opkomt als jij niet persoonlijk de wekker zet?
Maak eens een wandeling, koop een bos bloemen en kook spaghetti voor jezelf – doe eens iets ‘onbelangrijks’. Zorg gewoon dat je buiten bereik van dat aapje bent!
Alle doelen die je jezelf stelt zijn neurotisch. De essentiële mens leert, voelt: ‘Ik sta niet los van het geheel en ik hoef niet in mijn eentje een lotsbestemming te vinden. De dingen gebeuren, de wereld is in beweging – noem het God… hij doet alles. Die dingen gebeuren uit zichzelf. Ik hoef niet te zwoegen of me in te spannen, ik hoef nergens voor te vechten. Ik kan me ontspannen en er gewoon zijn.’
De essentiële mens is geen doener. De toevallige mens is een doener. De toevallige mens verkeert daarom natuurlijk in angst, spanning, stress, zorgen, hij zit voortdurend op een vulkaan die elk moment kan uitbarsten. Want hij leeft in een wereld vol onzekerheden die hij aanziet voor zekerheden. Dat veroorzaakt spanning in zijn wezen: inwendig weet hij best dat niets zeker is.