Meestal sta je er niet bij stil, maar je gaat ervan uit dat we allemaal in één en dezelfde wereld leven, en je bent ervan overtuigd dat alle mensen deze wereld precies zo waarnemen als jij. Dit geloof laat je geloven dat er één realiteit is waarin we allemaal leven.
Een wereld. Eén kosmos. Je denkt dat als je iets op een bepaalde manier benoemt, andere mensen het precies hetzelfde noemen als jij. Of als anderen een woord gebruiken, begrijpen ze het precies zoals jij dat doet.
Als je geluk zegt, ga je ervan uit dat de ander begrijpt wat je ermee bedoelt. Er kan niets meer mis zijn. Zulk denken is een illusie.
Onze realiteit is slechts een lappendeken van onze individuele realiteiten.
Ieder van ons neemt de werkelijkheid waar vanuit ons gezichtspunt. ik heb mijn werkelijkheid; jij hebt jouw realiteit en je buurman heeft zijn eigen realiteit. Ieder van ons heeft zijn eigen realiteit en elk van deze realiteiten is anders.
Ieder van ons creëert die realiteit op basis van onze eigen beelden die we zien, gedachten en ook de gevoelens en ervaringen, de emoties die we voelen en de concepten die we creëren.
De kosmos is dus eigenlijk een conglomeraat van een individuele microkosmos. Objectieve werkelijkheid bestaat niet. Onze wereld is een verzameling subjectieve werkelijkheden.
Dit subjectivisme hangt af van onze persoonlijke filters, d.w.z. de interpretatie van informatie die van buitenaf tot ons komt.
Dit zijn onze overtuigingen en levenservaringen en de betekenis die we eraan geven. Deze betekenis hangt af van onze individuele ervaringen en van de opvoeding die we hebben gekregen en ook op onze individuele kwaliteiten, namelijk het type en de leeftijd van de ziel, de persoonlijkheid die we hebben opgebouwd als resultaat van interactie met anderen en als resultaat van alle levenservaringen.
Dit betekent dat geen van deze realiteiten beter of slechter is dan de andere. Ze zijn allemaal gelijkwaardig. Ze hebben allemaal hetzelfde bestaansrecht en verdienen daarom hetzelfde respect. Het betekent ook dat alle werkelijkheden anders zijn, net zoals wij. Je zult geen twee realiteiten hetzelfde vinden.
Deze realiteiten zijn met elkaar verweven en over elkaar heen gelegd, en vullen elkaar aan en doordringen elkaar. Ze creëren een netwerk van onderlinge relaties, reacties en interacties. Het zijn verbonden vaten die alleen samen één groot geheel vormen – eenheid.
De harmonie van de kosmos is de harmonie van de microkosmos.
Dus wat er ook in je werkelijkheid tot stand komt, zal in de Kosmos bestaan. En wat er ook in de kosmos gebeurt, heeft een impact op jou en je realiteit.
De sleutel is echter begrijpen dat jij de enige bent die invloed heeft op je realiteit . Om de kosmos of de wereld, d.w.z. wat we gewoonlijk de werkelijkheid noemen, te veranderen, zullen we onze eigen persoonlijk werkelijkheid dienen bij te sturen door de dingen in vraag te stellen.
Om de externe chaos te begrijpen en te beheersen, dienen we vooral onze innerlijke wereld te begrijpen en te beheersen, want dit is het enige deel van de werkelijkheid waar we echt invloed op hebben.
Zo boven, zo beneden, zo binnen, zo buiten.
Met andere woorden, wil je de wereld verbeteren? Begin bij jezelf, niet bij je buurman.
Als je bijvoorbeeld wilt leven in een liefdevolle wereld, straal jij die liefde voor jezelf en jouw leven uit. Voel je dankbaarheid ook al houdt het leven in dat je beproevingen doorstaat? Hoe ga je om met de enorme gelaagdheden van het leven. Het gaat niet over goedkeuren of afkeuren van die gelaagdheden, maar over de manier waarop je ermee omgaat.
Als je je voorstelt dat je de wereld in gaat en aan anderen begint uit te leggen hoe belangrijk liefde is en iedereen oproept om van elkaar te houden, verander je niets. Waarom? Omdat je met deze aansporing niet elk van de individuele realiteiten zult beïnvloeden. Het zal nog minder effect hebben als je zelf op iedereen kritiek geeft, anderen het licht niet gunt, en je zelf als een slachtoffer ziet van of andersom als een redder.
Je kunt je naaste niet liefhebben voor zichzelf. Je kunt een hand reiken om zelfliefde te ontdekken. Ja, je kunt hen inspireren door jouw voorbeeld.
Aan de andere kant, als je aan jezelf gaat werken, verander je je wereld.
Wanneer je al je trauma’s geneest, geblokkeerde emoties loslaat, zul je met ware liefde elk deel van je wezen liefhebben, inclusief je fouten en zwakheden, je zult je wereld veranderen. Als je je wereld verandert, verleg je de steen waaruit de rest van de wereld bestaat. Je microkosmos zal veranderen en automatisch de hele kosmos veranderen. Dit is de enige manier om deze chaos waarin we leven op te lossen, te veranderen en te organiseren. De enige echte manier om de wereld te verbeteren. Integratie van jezelf.
Een voorbeeld:
Toen je op een festival was, begon het op een gegeven moment, terwijl je iets te eten bestelde, hevig te regenen. Je bleef onder het afdak van één van de tentjes staan. Meteen kwam een stroom van mensen zich onder hetzelfde afdak schuilen. Er ontstond een discussie tussen jou en een groep mensen die begonnen te klagen over hun problemen bij de politie. Ze probeerden je ervan te overtuigen dat de politie slecht was, en jij probeerde hen ervan te overtuigen dat de politie dat niet was. Je probeerde ze uit te leggen dat het hun eigen overtuiging was, dat het niet jouw overtuiging was. En dat ieder van jullie je eigen realiteit creëert. Helaas, tevergeefs. De gemoederen liepen op!
We weten dat problemen met autoriteit in de basis te maken kan hebben met de mannelijke energie., met hoogstwaarschijnlijk niet-geheelde wonden die verband houden met hun eigen vader. Je kunt deze wonden in het leven helen en transformeren, door naar je relatie met je vader of een vaderfiguur te kijken. Dit kan op veel manieren; van systemisch werk tot emotioneel lichaamswerk.
Zo niet, projecteer je in je werkelijkheid wat je niet in jezelf accepteert.
Het universum spiegelt je gewoon de situaties die je voor jezelf creëert in je eigen individuele realiteit. De politieagent of welke autoritaire figuur is niet je vijand. Je bent je eigen vijand. We denken door ons te verzetten tégen een autoriteit, dat we de strijd zullen winnen. Het is al langer gebleken dat dit niet de oplossing, noch de weg is naar innerlijke autoriteit.
We leven in heel interessante tijden. Tijden van transformatie en creatie van de Nieuwe Aarde. Helaas begrijpen velen van ons nog steeds dat de veranderingen die we buiten onszelf willen zien, begint in en bij onszelf. Je kunt heel veel dingen zeggen en uitroepen, hoe oprecht en goed bedoeld ook, maar zelf niets in jouw eigen leven ten goede veranderen, dit helpt verder niets mee aan dé wereld die we zo graag zouden zien.
Toch worden mensen waargenomen die niets doen, wachtend op het wonder dat van buitenaf komt. Ondertussen moet het echte wonder binnenin plaatsvinden – in ieder van ons. Niemand zal ons redden, er zijn geen redders, enkel de mensen die het voorbeeld voorleven, en vaak ingetogen, in stilte, zonder op te vallen, zonder met een of andere stroom mee te varen of aan te haken bij vermeende ‘goede’ en anderen als ‘ slechte ‘ te zien. Het gaat niet zozeer om wat iemand doet of zegt, maar wel die energie uitdraagt, bezielt.
Alleen als we alle deeltjes van onszelf liefde, geluk en vreugde waardig achten, zullen we de individualiteit en waarde van onze naaste erkennen. Wanneer we de waarde en individualiteit van anderen erkennen, zal er eenheid zijn – de Nieuwe Aarde. Zolang we onszelf niet ten volle niet accepteren als wie we zijn, zullen we andere mensen evenmin kunnen accepteren.
Door anderen uit te sluiten, zullen we geen eenheid ervaren. Het is onmogelijk om van andere mensen te houden zonder van jezelf te houden.
