Categorie: blogs

Sint-Michaëlsfeest is één van de jaarfeesten die gevierd worden in de Vrije Scholen. Het feest wordt op 29 september gevierd.

Op deze dag heeft de zon haar hoogtepunt bereikt en de dagen en de nachten zullen even lang zijn. Het duurt niet lang meer dat de nachten langer worden en de groei in de natuur tot stilstand komt. De herfst doet zijn intrede waardoor de bladeren gaan verkleuren en vallen.

In de dierenwereld maken de dieren zich klaar voor hun winterslaap of zorgen voor een wintervoorraad. Hoewel alles steeds dorder eruit gaat zien en je daardoor het gevoel kunt krijgen dat alles ‘voorbij’ is, is er iets heel anders aan de hand. Want in de stilte die er heerst en de rust die over alles komt, wordt het ook duidelijk dat de planten wel afsterven, maar het zaad neemt het leven in zich mee. Op allerlei manieren wordt het feest gevierd van eten wat verbonden is met het feest als soep en drakenbrood eten tot herfstafels maken, knutselen, verhalen vertellen en uitbeelden, waar voor velen het verhaal ‘Joris en de Draak’ bekend is.

Wanneer we onze blik terugbrengen naar vroegere tijden van de menselijke evolutie, worden we onvermijdelijk getroffen door de verandering die is opgetreden in de beelden die de mens voor zichzelf maakt – beelden, enerzijds, van de natuur, aan de andere kant, van de geest. We hoeven ook niet ver terug te gaan om de verandering waar te nemen. Nog in de achttiende eeuw werd over de krachten en substanties van de natuur op een veel spirituelere manier nagedacht dan tegenwoordig, terwijl spirituele dingen meer werden opgevat in beelden uit de natuur. Het is pas in vrij recente tijden dat de ideeën van de mens over de Geest zo volkomen abstract zijn geworden en dat hun ideeën over de Natuur zijn verwezen naar een van de geest vervreemde materie die de menselijke waarneming niet kan hopen door te dringen. Want het menselijk begrip van de huidige natuur en geest valt uiteen en de mens kan geen brug vinden die van de een naar de ander zal leiden.

Het gevolg is dat sublieme wereldbeelden die in vroegere tijden grote betekenis hadden voor de mens toen hij zijn plaats in het Universele Geheel probeerde te begrijpen, volledig zijn overgegaan in het gebied van dingen die als niet meer dan luchtige fantasie worden beschouwd – louter fantasie waartoe de mens kon zich alleen overgeven zolang er geen exacte wetenschap was om hem te verbieden. Zo’n kosmisch beeld is dat van Michael die vecht met de Draak.

Dit beeld stamt uit een tijd waarin de mens zijn eigen evolutie heel anders terugvoerde dan tegenwoordig wordt onderwezen. Als we vandaag de geschiedenis van de mens tot in de oertijd volgen, zoeken we naar steeds minder menselijke wezens van wie de mens van vandaag afstamt. We gaan van meer spirituele naar minder spirituele wezens. Vroeger was dat anders. Toen de mens de evolutie van de mensheid terugvoerde, leidde het hen naar meer spirituele bestaansvoorwaarden dan tegenwoordig het geval is.

Ze keken terug naar een vooraardse toestand toen de huidige vorm van de mens nog niet bestond. Ze beeldden wezens uit het bestaan ​​van die tijd uit die leefden in een fijnere substantie dan die waaruit de mens vandaag bestaat. Deze wezens waren ‘spiritueler’ dan de mensen van tegenwoordig. Van zo’n aard was het Drakenwezen waartegen Michael vecht. Hij was voorbestemd om op een dag in een later tijdperk een menselijke vorm aan te nemen. Maar hij moet zijn ‘tijd’ afwachten. De tijd hing niet van hem af, maar van het besluit van geestwezens die boven hem stonden. Tot die tijd was het aan hem om volledig binnen de wil van deze hogere Geestwezens te blijven.

Maar nu, voordat zijn uur gekomen was, werd er trots in hem gewekt. Hij wilde een “eigen wil” hebben in een tijd waarin hij nog in de hogere Wil had moeten leven. Zo stelde hij zich in oppositie tegen de hogere Wil. Onafhankelijkheid van de wil was voor zulke wezens alleen mogelijk in een dichtere materie dan toen bestond. Als ze volhardden in de oppositie, moesten ze veranderen en andere wezens worden. Hierdoor werd het onmogelijk meer in dezelfde spiritualiteit te leven. Zijn medemensen vonden zijn bestaan ​​in hun rijk verontrustend, ja zelfs destructief. Michael voelde het zo. Michael was in de Wil van de Geestelijke Wezens gebleven. Hij nam zich voor het tegengestelde wezen te dwingen de vorm aan te nemen die alleen mogelijk was voor een onafhankelijke wil in dat stadium van de ontwikkeling van de wereld, dat wil zeggen een dierlijke vorm, de vorm van de ‘Draak’, van de ‘Slang’. Dierlijke vormen waren nog niet verschenen. Deze ‘Draak’ werd toen natuurlijk nog niet eens als zichtbaar voorgesteld, maar als bovenzinnelijk.

Dat was het beeld dat de man van vroeger in gedachten had van het gevecht van Michaël met de Draak. Voor hem was het een feit dat had plaatsgevonden voordat er ooit een Natuur zichtbaar was voor het menselijk oog, zelfs voordat de mens dat was, in zijn huidige vorm.

De wereld die we kennen is voortgekomen uit de wereld waarin deze gebeurtenis plaatsvond. Het koninkrijk waarin de Draak werd gedreven, is ‘Natuur’ geworden en is nu zo gevormd dat het zichtbaar is voor de zintuigen; het is als het ware in wezen het depot van de vroegere wereld. Het koninkrijk waarin Michael zijn door de geest toegewijde wil heeft bewaard, is ‘boven’ gebleven – gezuiverd, als een vloeistof waaruit een substantie die ooit in oplossing was, is afgezet. Het is een koninkrijk dat nog steeds onzichtbaar moet blijven voor de zintuigen.

De natuur echter, los van de mens beschouwd, is niet bezweken voor de Draak. De kracht van de Draak was niet sterk genoeg om in de Natuur zichtbaar te worden. Het bleef in haar als onzichtbare Geest. De draak moest zijn wezen scheiden van de natuur. Ze werd een spiegel van de hogere spiritualiteit waaruit hij was gevallen.

In deze wereld was de mens geplaatst. Hij kon deelnemen aan de natuur en aan de hogere spiritualiteit. Zo werd hij een soort dubbelwezen. In de Natuur zelf bleef de Draak machteloos. In de natuur, zoals zij in de mens tot leven komt, behoudt hij zijn kracht. De natuur die de mens in zich opneemt, leeft in hem als begeerte, als dierlijke lust. In deze sfeer heeft de gevallen geest toegang. En dus hebben we de ‘Val van de Mens’.

De Tegenstander heeft zijn verblijfplaats in de mens gevonden. Michael is trouw gebleven aan zijn aard. Wanneer de mens zich tot Michaël wendt met dat deel van zijn leven dat zijn oorsprong vindt in de hogere spiritualiteit, dan ontstaat in de ziel van de mens de innerlijke strijd van Michaël en de Draak.

Nog in de achttiende eeuw was een dergelijke opvatting nog gangbaar. De uiterlijke natuur was voor veel mensen nog steeds de spiegel van een hogere spiritualiteit, de natuur in de mens nog steeds de zetel van de slang, waartegen de ziel moet vechten door toewijding aan de macht van Michael.

En nu, toen dit soort opvattingen in de ziel van een mens leefde, hoe moet hij dan uitkijken naar de uiterlijke natuur? De tijd van de nadering van de herfst herinnert ons aan het gevecht met de draak. De bladeren vallen van de bomen, al het bloeiende en vruchtdragende leven van de planten sterft weg. In zachte en vriendelijke gedaante ontving de natuur de mens in de lente; teder koesterde ze hem tijdens de lange zomerdagen en voedde ze hem met de met warmte beladen geschenken van de zon. Als de herfst komt, heeft ze hem niets meer te geven. Haar krachten van verval drukken op hem in, door zijn zintuigen aanschouwt hij ze in beelden. Vanuit zijn eigen wezen moet de mens zichzelf geven wat de natuur hem tot nu toe heeft gegeven. Haar kracht wordt in hem zwakker en zwakker. Vanuit het spirituele moet hij voor zichzelf krachten scheppen die zullen helpen waar de natuur faalt. En met de Natuur verliest ook de Draak zijn kracht. Het beeld van Michaël rijst op voor de ziel – Michaël de tegenstander van de Draak. Dat beeld werd gedimd toen de Natuur, en met haar de Draak, almachtig was. Met het naderen van de vorst doemt het beeld weer op voor de ziel. We moeten het ook niet alleen als een beeld beschouwen, het is een realiteit voor de ziel. Het is alsof de warmte van de zomer een gordijn heeft laten vallen voor de geestelijke wereld, en dit gordijn is nu opgelicht. De mens neemt deel aan het leven van het jaar, hij gaat mee in zijn loop. De lente is zijn aardse vriend en trooster; maar ze verstrikt hem in dat koninkrijk waar de ‘tegenstander’ de lelijkheid van zijn onzichtbare macht in de mens tegenover de schoonheid van de natuur plaatst. 1

Met het begin van de herfst verschijnt de geest van ‘kracht in schoonheid’, terwijl de natuur haar schoonheid verbergt en ook de tegenstander in het verborgene drijft.

Met zulke gedachten en gevoelens hielden mannen uit de oudheid het Michaëlfeest in hun hart.

In het beeld van het gevecht van Michaël met de Draak is één ding duidelijk en sterk aanwezig; dat wil zeggen, het bewustzijn dat de mens zelf aan zijn innerlijk zieleleven de richting en leiding moet geven die de natuur niet kan geven. Ons huidige denken is geneigd een dergelijk idee te wantrouwen. We zijn bang om vervreemd te raken van de natuur. We willen van haar genieten in al haar schoonheid, genieten van haar overvloed aan leven, en we laten ons niet graag van dit genot beroven door toe te geven dat de natuur van het spirituele is gevallen. In ons streven naar kennis willen we bovendien de natuur laten spreken. We zijn bang om onszelf te verliezen in allerlei fantasieën, als we de Geest, die de waarneming van de externe natuur overstijgt, een stem laten hebben over de realiteit van de dingen.

Goethe had die angst niet. Nergens in de natuur vond hij enige vervreemding van de Geest. Hij opende zijn hart voor haar schoonheid, voor de innerlijke kracht en macht van alles wat ze onthulde. In het leven van de mens voelde hij de aanwezigheid van veel dat disharmonisch was, veel dat irriteerde en schokte, of dat aanleiding gaf tot twijfel en verwarring. En hij voelde een innerlijke drang en impuls om in gemeenschap met de natuur te leven, waar de eeuwige wetten van volgorde en compensatie heersen. Enkele van zijn mooiste gedichten zijn voortgekomen uit zo’n leven met de natuur.

Goethe was zich echter tegelijkertijd volledig bewust van hoe het werk van de mens het werk van de natuur moet vervullen en voltooien. Hij voelde alle schoonheid van de planten. Maar hij voelde ook iets onvolledigs in dat leven dat de plant voor de mens tentoonspreidt. In dat wat ongezien in de plant weeft en werkt, lag voor hem veel meer dan zich binnen de grenzen van de zichtbare vorm voor het oog manifesteert. Voor Goethe is wat de natuur bereikt niet het geheel. Hij voelde ook wat we de doeleinden van de natuur kunnen noemen. Hij liet zich niet afschrikken door de angst de natuur te personifiëren. Hij wist heel goed dat hij dergelijke doeleinden in het leven van de plant niet als het ware vanuit een subjectieve fantasie droomde, hij aanschouwde ze daar heel objectief, net zo echt als hij de kleur van de bloemen kon zien.

Daarom was hij zo verontwaardigd toen Schiller het beeld dat Goethe met enkele streken voor zijn dichter-vriend had geschetst als ‘idee’ en niet als ‘beleven’ aanduidde van het innerlijke streven van de plant naar leven en groei. Goethe’s antwoord was dat als dat een idee was, hij ideeën met zijn ogen net zo goed kon zien als kleuren en vormen

Goethe was zich ervan bewust dat er in de natuur niet alleen een opgaand maar ook een neerdalend leven is. Hij voelde de groei van de zaailing tot blad en knop en bloesem en vrucht; maar hij voelde ook hoe alles op zijn beurt verdort, vergaat, verdroogt en sterft. Hij voelde de lente: maar hij voelde ook de herfst. In de zomer kon hij met zijn eigen innerlijke sympathie deelnemen aan de ontplooiing van de natuur, maar in de winter kon hij met dezelfde openheid van hart aan haar dood deelnemen.

We vinden in de werken van Goethe misschien geen duidelijke uitdrukking in woorden van deze tweevoudige ervaring met de natuur, maar we kunnen er niet anders dan in zijn hele manier van denken gevoelig voor zijn. Het is als het ware een echo van de ervaring van Michaels gevecht met de Draak. Alleen wordt de ervaring in Goethe naar het bewustzijn van een later tijdperk getild.

De negentiende eeuw heeft ons geen verdere ontwikkeling van het denken in deze richting gegeven. De nieuwe perceptie van de Geest die nu wordt bereikt, moet zich inzetten om te streven naar een voortzetting en ontwikkeling van Goethe’s begrip van de natuur.

Onze ervaring van de Natuur is onvolledig zolang we met haar opklimmende leven alleen deelnemen aan ons innerlijke wezen – zaad, scheut, blad, knop, bloesem en vrucht. We moeten ook gevoel hebben voor het verwelken en wegsterven. Ook zullen we daardoor niet vervreemd raken van de natuur. We hoeven ons niet af te sluiten van haar lente en haar zomer, we moeten alleen maar binnengaan in haar herfst en haar winter.

Lente en zomer eisen van de mens dat hij zich overgeeft aan de natuur; de mens leeft zijn weg uit zichzelf en in de natuur. Herfst en winter zouden ervoor zorgen dat de mens zich terugtrok in zijn eigen menselijke domein en tegenover de dood en het verval van de natuur de opstanding van de krachten van ziel en geest afzetten. Lente en zomer zijn de tijd van het natuurbewustzijn van de mens; Herfst en winter zijn de momenten waarop hij zijn eigen menselijke zelfbewustzijn moet ervaren.

Als de herfst nadert, trekt de natuur haar leven terug in de diepten van de aarde; ze neemt alle ontkieming en bloei weg uit het zicht van de mens. Wat zij aan hem overlaat, draagt ​​daarin geen vervulling; daarin ligt hoop, hoop op een nieuwe lente. De natuur laat de mens alleen met zichzelf.

Dan begint de tijd waarin het op de mens rust om door zijn eigen krachten in hem te bewijzen dat hij levend en niet dood is. De zomer zei tegen de mens: ik ontvang je ego, je ‘ik’; Ik laat het bloeien in mijn boezem met de bloemen. De herfst begint nu tegen de mens te zeggen: Daal af in de diepte van je ziel, daar om de krachten te vinden waardoor je ‘ik’ mag leven, terwijl ik mijn leven verborgen houd in de diepten van de aarde. Goethe had een hekel aan Haller’s gedachte:

Ins Innere der Natur dringt kein erschaffener Geist;
glückselig, wem sie nur die äussere Schale weist.
(Geen geschapen geest dringt in de natuur door; Gezegend zijn degenen aan wie het alleen de buitenste schil laat zien) Wat Goethe zei was: De natuur heeft geen kern of schil; ze is alles tegelijk.

Het gevoel van Goethe was:

Natur hoed weder Kern noch Schale;
alles ist sie mit einem Male.

(De natuur heeft geen kern of schil; ze is alles tegelijk)

De natuur heeft de dood nodig voor haar leven; ook de mens kan dit sterven met haar meemaken. Daardoor dringt hij alleen maar dieper binnen in het innerlijke wezen van de natuur. In zijn eigen organisme ervaart de mens zijn ademhalingsproces en zijn bloedsomloop. Ze zijn voor hem zijn leven. Het ontkiemende leven van de lente is in werkelijkheid even dicht bij de mens als zijn eigen ademhaling, het verleidt hem tot in het natuurbewustzijn. Zo is ook de dood en het verval van de herfst in werkelijkheid niet verder van de mens verwijderd dan zijn eigen bloed; het steelt het zelfbewustzijn in hem.

Het festival van zelfbewustzijn, dat de mens dichter bij zijn ware menselijkheid brengt – waar de bladeren vallen, daar wordt het gevierd, de mens hoeft zich er alleen maar van bewust te worden. Het is het feest van Michaël, het feest van het begin van de herfst.

In de zomer wordt de mens liefdevol in de natuur ontvangen; maar als hij niet van het centrum en de balans van zijn wezen zou worden beroofd, moet hij zich niet in haar verliezen, maar in de herfst kunnen opstaan ​​in de kracht en macht van zijn eigen geest-zijn.

Mensen zeggen wel eens in een consult voor dieren hoe jammer het is dat hun huisdier(en) niet kunnen praten zoals wij dat doen, het zou zoveel makkelijker zijn om te weten wat de geluiden die ze maken, hun lichaamstaal konden begrijpen.

Dieren kunnen wel degelijk heel veel ‘zeggen’ en de woorden die wij in onze dagelijkse omgang met elkaar overbodig zijn voor dieren. En dat begrijpen is uiteraard een uitdaging en vraagt ook dagelijks oefenen om je huisdier te begrijpen. Het gaat vooral om vertrouwen te ontwikkelen in wat je huisdier je vertelt. Niet iedereen heeft een natuurlijke aanleg om de taal van een dier te begrijpen en dat is niet erg, mits voldoende interesse lukt het bijna iedereen om het verhaal van een dier te begrijpen. Ons Caspertje is doorgaans rustig in zijn communicatie en hij geeft dan met lichaamtstaal duidelijk aan dat het goed is, dat hij zich veilig voelt en geliefd. Als er buiten iets is gebeurd, dan klets hij de oren van ons lijf ‘ moet je horen wat ik nu heb meegemaakt, kom, snel, ga mee naar buiten, er is daar iets aan de hand.’ Er zijn dieren die heel veel praten en reageren op alles, en er zijn dieren, zoals ons Caspertje, die het allemaal wel goed vinden, tot zolang…

Het is zoals met een instrument leren spelen: de ene persoon heeft een aangeboren talent en ontpopt zich tot een virtuoos en de andere persoon slaagt erin na veel veel oefenen een prelude te spelen, met foutjes en haperingen, maar ook die persoon geniet van het creatieve spel.

Vaardigheden kun je ontwikkelen met dien verstande dat je weet dat ieder dier een ziel heeft. Ook jij hebt een ziel, maar dat is geen probleem om dat te erkennen. Als jij je verbindt met de ziel van jouw dier, kun je je ook telepathisch verbinden met diens ziel.

Om jouw vaardigheden te ontwikkelen of te verfijnen zijn enkele basisprincipes belangrijk:

• Over het vermogen beschikken om een dieren te kunnen/willen zien als een ZIEL. Er zijn heel wat mensen die het lastig, moeilijk vinden om te accepteren dat een dier een ziel heeft. Precies dit bemoeilijkt het om te accepteren dat je met een ander wezen op een intelligente manier van gedachten kunt wisselen. Zie het dier als een ziel welke verpakt is in een ander lichaam: een dier gebruikt een ander lichaam als voertuig in dit leven. Ook al is mijn voertuig- mijn lichaam- anders dan een dier, wil dit niet zeggen dat een dier me niet zou kunnen begrijpen wanneer ik telepathisch contact maak. Zodra we ons niet laten beperken door de verpakking, is er ziel-ziel contact mogelijk.
• Eerlijkheid hoog in het vaandel. Gewoon jezelf zijn is voor de meeste mensen vanzelfsprekend, maar vaak heel moeilijk tegelijk. Alleen zij die oprecht zijn, vanuit eerlijkheid een gesprek aangaan en zich zonder vooroordelen kunnen openstellen, zijn in staat contact aan te gaan met een dier. Een dier voelt instinctief of hetgeen je zegt en doet, oprecht is. Een dier is niet te overtuigen- zoals mensen dat wel kunnen- van het tegendeel als het iets anders voelt. Niet eerlijk in het leven staan bemoeilijkt telepathische gesprekken met dieren: die gesprekken zijn eerder vaag, of er wordt eerder vanuit vooroordelen gesproken zonder dat er sprake is van contact met het dier en de bron.
• Oprecht bereid zijn om met je dier te praten. Diegenen die accepteren dat een dier een ziel heeft, voelen zich in sommige gevallen belemmerd wanneer ze zich openstellen voor het dier. Gedachten als : ‘ Een dier kan toch niet praten! vormen een blokkade voor contact. Het is dus belangrijk dat je echt bereid bent om met een dier te praten.
• Oprecht bereid zijn om naar je dier te luisteren. Wat al zo moeilijk is in het intermenselijk contact nl écht luisteren vanuit een oprecht aanwezig Zijn, is ook een vaardigheid die we dienen te ontwikkelen en te verfijnen. Stel dat je zegt: ‘ok, ik wil dat wel eens proberen’, en je stelt vast dat je huisdier niet meteen reageert op je eerste poging ( jouw huisdier moet dan ook wennen dat je plots wilt praten en kijkt misschien wel even de kat uit de boom) , concludeer dan niet dat het niet werkt bij jouw huisdier. Misschien lukt het wel bij anderen, maar niet bij mij. Denk je. Luisteren naar je huisdier ontstaat vanuit een diepwezenlijke verbinding met de ziel van je huisdier en jouw ziel. Wie niet kan luisteren, erkent dat het luisteren naar de ander een hele opgave is, kan het leren met een huisdier. Huisdieren en dieren in het algemeen zijn vaak onze grootste ‘meesters’ die ons laten kijken in onszelf. Een dier IS wat het IS, verkoopt geen trucjes, zet geen maskers op, en draait zich om als het hem niet belieft. Wie niet kan luisteren en eigenlijk van binnenuit niet echt interesse heeft in wat een dier vertelt, wordt met zichzelf geconfronteerd. Word niet boos op het dier dat laat zien wat je misschien tot op vandaag weggeduwd hebt. Een dier kan een krachtige ‘schaduwleraar’ zijn.
• Zie je zelf het nu van het communiceren met je dier? Praten met dieren geeft inzicht op de mogelijke oorzaak of oorzaken van problemen, zonder de verzorger met de vinger te wijzen uiteraard. Dieren zijn enorm gevoelig voor jouw energie, de energie van een woonplek, de energie van eventuele andere huisdieren, de energie van buiten, de kosmische downloads en Schumann-resonantie. Als wij ons humeurig voelen, voelt een dier dit aan. Duurt een situatie als deze te lang, dan kan een dier zich helemaal terugtrekken, depressief worden, eetproblemen ontwikkelen en ziek worden. Er wordt wel eens gezegd dat dieren onze heelmeesters zijn en dat klopt. Bij katten weet ik dat ze enorm voelende wezens zijn, maar krachtig in hun energieveld ankeren waardoor ze veel minder last hebben van onze wisselende stemmingen. Ze zorgen op dit vlak heel goed voor zichzelf. Ze nemen als het ware niets of heel weinig van onze energie over. Dat te weten voelde ook wel als een nieuw inzicht. In een consult voor een dier, vraag ik ook de toestemming van het dier. Een dier laat me heel helder ‘verstaan’ of het oké is of misschien ‘later’ of ‘neen’. We moeten dit ook respecteren. Net zoals een heling of heling op afstand. De toestemming vragen geldt zowel voor mens als voor een dier.

Wil jij zelf intuïtief leren communiceren met jouw dier of met dieren? Op mijn webshop kun je de online cursus aankopen en is het mogelijk om inbegrepen in de prijs van de cursus een vragen uurtje toe te voegen, zoals jij zelf verkiest. Ik ben jaren geleden opgeleid als Energetisch dierentherapeute, Stervens- en rouwbegeleidster voor dier en mens. Dieren krijgen een steeds meer belangrijke betekenis in ons leven, en dat heeft ook met de evolutie van het dier te maken. Regelmatig zal ik ook over dieren een blog schrijven.

Heb je moeite om een beslissing te nemen over je nieuwe acties? Je maakt je zorgen of het volgen van het door jou gewenste pad de juiste keuze is, en hoe dit anderen zal beïnvloeden? Het antwoord is dat je trouw moet zijn aan jezelf. Elk pad waar je je visie in gevaar brengt, zal je uit de pas lopen met je visie met het ritme van succes, gezondheid en geluk. Natuurlijk zou je nooit iets doen om een ander kwaad te doen of jezelf te negeren. Als je echt gelukkig bent, verhef je automatisch de mensen om je heen. Je wordt ook een rolmodel voor het volgen van je innerlijke waarheid.

Wees assertief en sta voor je waarheid. Accepteer en geniet van je unieke kwaliteiten. Wees creatief en vrijgevochten. Laat je niet meeslepen door druk van buitenaf.

Misschien heb je je krampachtig vastgeklampt aan verwachtingen van je omgeving: de verwachtingen van de buitenwereld werden jouw verwachtingen, maar je ontdekt dat deze niet meer afgestemd zijn op hoe jij jouw leven wilt leiden. Je hoeft niet alles met het badwater weg te gooien, de waarden en normen die je hebt meegekregen toets je aan jouw realiteit. Passen deze nog in de bedoeling van de richting en de koers die jij wenst uit te varen? Ook al riskeer je de afkeuring en misprijzen van de mensen om wie je geeft. Je weet dat je je al een tijdje uit een ‘keurslijf’ perst, wat je steeds meer je ‘levensadem’ ontnam. Je lichaam voelde zelfs steeds vreemder en vaagjes bewoond. Je bent er wel en je bent er niet. Wie ben ik voor mezelf, is de vraag die je je stelt. Meestal is de bezorgdheid ‘wie ik ben ik voor de ander?’ Hoe kan je iemand zijn voor de ander, als je niet weet wie je bent en wat je betekent voor jezelf? Niet zozeer in wat je doet, maar wie je ‘bent’ in wat je doet?

De dood en wedergeboorte zijn diep innerlijke processen die uitnodigingen om alles wat niet in eigen waarheid is (geweest) los te laten: drie bewegingen die leiden naar onthechting- transformatie-transmutatie en her-creatie. Afscheid nemen, loslaten, onthechten van wat is geweest, dankbaar voor alle ervaringen, en de nieuwe authentieke en unieke parel die jij bent geboren laten worden. Voor de eerste keer licht je jouw Zijn op, uit het duister. Je hoeft niet méér te schijnen dan anderen. Je hoeft niets meer te bewijzen, net zoals de bomen heerlijk naast elkaar staan en bloeien op eigen unieke wijze, net zoals de vlinders stralen in hun prachtige unieke vormen en kleuren, net zoals de dieren eenvoudig Zijn wie ze Zijn. Zo ook mag jij Zijn. Puur Bron in een aards fysiek magisch weefsel, waar jij heel zorgvuldig en liefdevol mee omgaat. De dood is niet het einde, maar is een nieuw begin. Hetzij hier op aarde, of voorbij deze dimensie.

Her-inner en eer wie je werkelijk Bent: een Multidimensionaal Wezen waar JIJ verder groeit naar jouw innerlijk Meesterschap.

Voel voorbij de woorden….het wordt stil, je ademt, je geeft je over, je sluit je ogen, je ademt, de spanningen in je lichaam glijden zachtjes weg, je glimlacht, je ademt….Je BENT.

Soms is het moeilijk om te onthouden dat voor jezelf zorgen net zo belangrijk is als voor anderen zorgen, zo niet belangrijker. Hoewel je niet echt het vermogen hebt om iemand tot goede gewoonten en een gezonde gemoedstoestand te dwingen, heb je wel het vermogen om jezelf in die richting te leiden. Het is geen kwestie van het schip verlaten wanneer iemand van wie je houdt begint te zinken – het is een manier vinden om van de boot af te komen totdat je een soort drijfmiddel vindt. Als je zelf niet halverwege onder water bent, kun je een manier vinden om naar de kust te gaan en ze met je mee te helpen. Je wil alleen zal niet voorkomen dat ze zinken, hoe lang je ook loopt. Het enige wat je gaat bereiken is het gewicht van jullie beiden die je onder water trekken, en dan zijn er twee verdronken mensen in plaats van één. Dat zal nooit het gewenste resultaat zijn. Je wilt niet dat een van jullie beiden zinkt, en als je doel in het begin was om te redden, wat was dan het nut van de verspilde moeite?

Het klinkt misschien hard, maar dat is alleen omdat ons wordt verteld dat het op de een of andere manier egoïstisch of verkeerd is om onszelf en onze eigen mentale en fysieke gezondheid te waarderen. Voordat je iemand anders helpt, moet je op een plek zijn waar helpen mogelijk is. Als jij degene bent die vastzit in het brandende gebouw, heb je niet de mogelijkheid of de verplichting om het puin weg te gooien en de brandende kinderen te redden. Natuurlijk wil je de kinderen redden, en niemand zal beweren dat dit een slechte beslissing zou zijn – maar wat voor zin heeft het om jezelf te martelen voor een zaak waarvoor je eigenlijk niet tot het einde kunt vechten? Als je het gewicht van jezelf niet aankan, kun je nooit een ander dragen, vooral niet uit het vuur. De poging doen is zeggen dat jij als persoon fundamenteel minder waard bent dan wie je ook tegen die vlammen oploopt, jezelf verbrandt, om te redden.

En dat zal nooit waar zijn, hoezeer je het ook gelooft.

Maar vaker wel dan niet, het is geen gelijke situatie. Wat mensen zich niet realiseren over het in gevaar brengen van hun eigen gezondheid ten gunste van die van een ander, is dat de ander bijna altijd niet dezelfde hoeveelheid moeite doet. Als je de kracht en de wil hebt, is het absoluut prima om iemand een schouder te geven om op te leunen door een moeilijke tijd, of zelfs om het grootste deel van hun gewicht te dragen. Maar als je iemands lichaam de berg op sleept en zelf achterover valt, is er een probleem. Om iemand te helpen, moet hij geholpen willen worden. Ze moeten hun eigen voeten bewegen om vooruit te komen, omdat de kans groot is dat hun gewicht te zwaar is om zonder hulp te blijven tillen.

Je bent voor niemand de redder. Je kunt hun vriend, hun mentor en hun gids zijn. Maar het zal nooit jouw plicht zijn om iemand uit de as te laten herrijzen. Dat is iets wat alleen zij kunnen bereiken. Draag iemand niet brandend en gekneusd en verdrinkend door het leven als je weet dat het zal eindigen dat je zelf verpletterd wordt. Bied een handje aan. Uiteindelijk moeten zij degene zijn die zichzelf op de been houdt.

Red jezelf- word de creator van jouw leven zodat ieder mens zich bewust wordt dat elk levend wezen het creatorschap in zich draagt.

Het is echt een prachtig leven… maar het “leven” stelt ons voor situaties waarvan we niet goed weten hoe we ermee om moeten gaan. We stuiten op schijnbaar onoverkomelijke obstakels. We voelen ons verloren en weten niet goed hoe we de problemen in ons midden moeten overwinnen. Sommige mensen geven er de voorkeur aan hun problemen in de handen van anderen te leggen, de schuld af te schuiven, op iemand te vertrouwen om hun problemen op te lossen. Maar de waarheid is dat we niet op anderen kunnen vertrouwen om ons te redden, ons de weg te wijzen of ons de antwoorden te geven. Niemand kan een ander echt redden. Elke persoon moet begrijpen dat ze zichzelf moeten redden en de beste methoden moeten vinden om dit te doen.

Je redt jezelf door los te laten wat je niet meer dient.

Loslaten van wat je niet meer dient. Negativiteit, twijfel en ontkenning loslaten. De vrienden en mensen die je naar beneden halen, de baan die constante stress en ongeluk veroorzaakt, de relatie die aan een zijden draadje hangt. Wat heeft het voor zin vast te houden aan iets dat hartzeer en pijn veroorzaakt? Het grootste geschenk dat je jezelf kunt geven, is het zelfrespect hebben om weg te lopen en iets achter te laten.

Je redt jezelf door je perspectief en begrip te veranderen

Het moment dat je je realiseert dat bepaalde dingen zijn zoals ze zijn en nooit kunnen worden veranderd, is het moment dat je op weg bent naar acceptatie. Natuurlijk kunnen we de voorkeur geven aan een gemakkelijker pad, maar het is niet alleen gemakkelijk onbereikbaar, het is meestal ook onrealistisch. Door te accepteren dat de dingen soms zijn zoals ze zijn, kunnen we verder gaan en helderder begrijpen. Om niet te zeggen dat deze manieren altijd logisch zullen zijn, vaker wel dan niet. Maar het heeft geen zin om te blijven proberen om het zinloze logisch te begrijpen, want wij zijn degenen die zullen lijden. Proberen te begrijpen waarom systemen functioneren of waarom mensen handelen zoals ze doen, zal alleen maar onnodige stress veroorzaken. En voor wat? We hebben geen controle over mensen of bepaalde situaties en het is niet aan ons om te proberen alles te veranderen. Ons perspectief veranderen en begrijpen dat controle iets is dat we niet hebben, zal ons redden. Het is niet zo dat onwetendheid gelukzaligheid is, het is dat acceptatie cruciaal is.

Je redt jezelf door je over te geven

Opgeven en overgeven staat niet altijd gelijk aan falen. Je moet wel over een gezonde dosis faal-lef hebben om te ontdekken wat aansluit bij jouw ziel. Soms is het nodig om vooruit te komen en te groeien. Je geeft op als je alles hebt gegeven wat je kunt geven, als je alles hebt gedaan wat je kunt doen. Als je al je opties hebt uitgeput en de weg doodloopt in het niets, is het volkomen acceptabel om je witte vlag te hijsen en je over te geven. Als je je realiseert dat alleen doorgaan op een weg niet bevorderlijk is voor je groei, bespaar je jezelf de pijn en frustratie die de weg je bezorgt. Of het nu gaat om relaties die je probeert op te lossen, of om problemen die je probeert op te lossen, sommige dingen kunnen gewoon niet worden opgeslagen, wat je ook doet. Kies ervoor om jezelf te redden in plaats van jezelf in gevaar te brengen.

Je bespaart jezelf door grenzen te stellen

We hebben de neiging om te vergeten dat we de norm bepalen voor hoe we ons door anderen laten behandelen. Wij bepalen de norm van wat acceptabel is en wat niet. Grenzen stellen is misschien wel het belangrijkste wat we voor onszelf kunnen doen. Door deze behandelnormen vast te stellen, tonen en staan ​​we achter onze eigenwaarde en zelfrespect. Als we toestaan ​​dat anderen ons voortdurend slecht behandelen, missen we niet alleen zelfrespect, maar laten we ze ook zien dat ze ons niet hoeven te respecteren. We moeten niet bang zijn om trouw te blijven aan onszelf en de normen die we stellen. We zijn elk onze eigen beste pleitbezorgers.

Je redt jezelf door te accepteren dat geen enkele afsluiting de volledige afsluiting is die je echt nodig hebt

Hoe vaak zouden we willen dat we de dingen in bepaalde situaties anders zouden doen, of het laatste woord hadden met bepaalde mensen. We snakken naar die aansluiting. We zijn gefixeerd op het concept, in de overtuiging dat alleen afsluiting zoals we dat willen, ons de kracht geeft die we nodig hebben om verder te gaan. Maar het concept van aansluiting is overschat en het is een mentaliteit die we moeten loslaten, want spoiler alert: we krijgen niet altijd de aansluiting waar we naar hunkeren. Soms moeten we ons realiseren dat de woorden die onuitgesproken blijven, de situaties die onopgelost blijven, de geleden pijn, de enige afsluiting is die we krijgen. En dat zou meer dan genoeg moeten zijn. Door het juiste voor onszelf te creëren, nemen we onze kracht terug, weigeren we stil te staan ​​en gaan we vooruit. We weigeren ons geluk in de handen van iemand anders te leggen of een of ander onzinconcept van ‘afsluiting’.

Want als het erop aankomt, is het simpele feit dit: de enige manier om jezelf echt te redden is door altijd te streven naar eigenliefde, altijd zelfrespect te hebben en altijd voor groei te kiezen.

Wel eens van de 12 zintuigen gehoord?
Steiner sprak vaak over de 12 zintuigen in relatie tot een gezonde menselijke ontwikkeling. Een beter begrip van deze zintuigen kan ouders helpen om een ​​gezonde ontwikkeling van de kindertijd te ondersteunen.

Wat zijn de 12 zintuigen?
Volgens de antroposofie zijn de 12 menselijke zintuigen de manier waarop de ziel de buitenwereld ervaart. Mensen hebben niet alleen betrekking op de wereld via de 5 zintuigen die normaal gesproken worden beschouwd; Steiner had eerder een 12-voudig beeld van de zintuigen. Dit zijn: Aanraking, Leven, Zelfbeweging, Balans, Reuk, Smaak, Zicht, Temperatuur/Warmte, Gehoor, Taal, Gedachte en Ego of het gevoel van het ‘ik’.

Steiner sprak over het idee van de 12-voudige afbeelding. Dit beeld geeft ons de 12 menselijke zintuigen, de 12 maanden en de 12 sterrenbeelden. In de loop van het jaar reist de zon door elk van de dierenriemen en op een vergelijkbare manier beweegt ons innerlijk leven door de 12 zintuigen.

‘Alles wat we in ons hebben, zelfs alles wat we in onze ziel ervaren, staat in verband met de buitenwereld via onze twaalf zintuigen.’

Tijdens de eerste levensfase, tussen de leeftijd van 0 tot 7 jaar, gaf Steiner aan dat er 4 zintuigen zijn die voornamelijk worden ontwikkeld; Aanraking, Leven, Zelfbeweging en Balans. In de tweede levensfase, van 7 tot 14 jaar, zijn de zintuigen Reuk, Smaak, Zicht en Temperatuur/Warmte in ontwikkeling. Ten slotte worden tussen de leeftijd van 14 en 21 jaar de laatste vier zintuigen ontwikkeld: gehoor, taal, denken en ego.

Dit wil niet zeggen dat niet alle zintuigen in alle levensfasen kunnen worden gevoed. De basis wordt in de eerste jaren gelegd om alle zintuigen te voeden, maar het zintuig zal pas volledig ontwikkeld zijn als de juiste levensfase is voltooid.

Wat zijn de 12 menselijke zintuigen?
Laten we dieper ingaan op elk van de 12 zintuigen en hun relatie met het menselijk lichaam:

Aanraken
De tastzin heeft betrekking op waar ons lichaam mee in aanraking komt en houdt het gevoel in tegen een grens aan te strijken. Verschillende texturen en materialen activeren allemaal de tastzin. Het gevoel van koel zand tussen je vingers. Het gladde gevoel van een kleine, harde kiezelsteen. Tuinieren biedt veel mogelijkheden om de zintuigen te voeden.

Levenszin
Het levensgevoel ontstaat wanneer we ziek of gewond zijn. Het veroorzaakt pijn die ons laat weten dat er iets mis is. Steiner sprak van een ‘Spirit Man’ die over ons waakt en ons via pijn waarschuwt als er iets niet klopt. Dit zintuig is nauw verbonden met aandacht en zelfregulering.

Beweging
Het gevoel van beweging is het bewustzijn van onze spieren en gewrichten wanneer we door de ruimte bewegen. Dit gevoel heeft ook betrekking op onze levensbeweging van geboorte tot dood en ons biografische pad.

Evenwicht
Balans heeft betrekking op hoe we in een ruimte staan. Dit gevoel wordt niet bij de geboorte ontwikkeld, maar ontwikkelt zich geleidelijk in de loop van de tijd. Als je een peuter hebt zien leren lopen, dan heb je dit zintuig in actie gezien. Het is sterk verbonden met het gevoel van beweging en is nauw verbonden met de werking van het binnenoor. Het gevoel van evenwicht in actie.

Geur
Vaak hebben we geen keuze of we een bepaalde geur ruiken. Het wordt ons door de buitenwereld opgedrongen en kan een sterke reactie uitlokken. De geur kan aanlokkelijk zijn, zoals de geur van het bakken van brood, of het is misschien niet zo gunstig. Door dit zintuig nemen we een deel van de wereld in ons op.

Smaak
Wanneer we het gevoel van smaak aanspreken, nemen we een bewuste beslissing om iets een deel van onszelf te maken. Dit gevoel is duidelijk wanneer we kiezen wat we willen eten, een maaltijd bereiden en gaan zitten om te eten.

Zicht
Het gezichtsvermogen stelt ons in staat om kleur, lichtheid en duisternis te ervaren. Het is nauw verbonden met denken en emotie – denk aan de emotionele reactie die kan worden opgewekt door het bekijken van een kunstwerk of een scène in de natuur.

Temperatuur/Warmte
Het warmtegevoel wordt gevoed wanneer het lichaam warm wordt gehouden met kleding van natuurlijke materialen. Ouders en leerkrachten kunnen het gevoel van warmte ook activeren door een verwarmende en uitnodigende ruimte voor het kind vast te houden.

Horen
Steiner zei dat het gehoor een spiritueel zintuig is en beschikbaar is vóór de schepping. Horen is een transformatieproces; een geluid komt voor en komt onze oren binnen waar we het verwerken en begrip ontwikkelen.

Toespraak
De zin van spraak is gerelateerd aan ons bewustzijn van taal. Het helpt ons te begrijpen wanneer anderen spreken en is sterk verbonden met sociaal begrip. Spraak stelt ons in staat om onze innerlijke gedachten en gevoelens te uiten.

Gedachte
Dit gevoel wordt ook wel het gevoel van concept genoemd. Het is het vermogen om verder te gaan dan horen en spreken – het vermogen om te begrijpen wat iemand anders heeft gezegd. Dit gevoel stelt ons in staat om de situatie vanuit het gezichtspunt van een ander te bekijken.

Ego
Het ego of ‘ik’ is belangrijk bij het ontwikkelen van een sterk gevoel van wie je bent als individu. Het is het ware wezen van onszelf. Het helpt ons om te peilen of een ander integer is en of hij of zij gelooft in wat hij zegt.

Het eerste teken van de ontwikkeling van het ego vindt meestal plaats rond de leeftijd van 3 jaar. Het kind zal in de eerste persoon naar zichzelf gaan verwijzen en het woord ‘ik’ correct gebruiken. De ontwikkeling van dit zintuig is duidelijk zichtbaar in veel van de misverstanden en uitdagingen die gewoonlijk worden geassocieerd met peuters.

Elk van de 12 zintuigen kan in een over-geactiveerde of onder-geactiveerde toestand in het lichaam aanwezig zijn. Een kind dat vaak valt, kan bijvoorbeeld een onvoldoende geactiveerd evenwichtsgevoel hebben. Dit kan worden verbeterd door meer mogelijkheden te bieden om het evenwichtsgevoel te trainen; schommelen op apenstangen of schommels, rondjes draaien, balanceren op kleine oppervlakken, balanceren op één been of fietsen, het kan allemaal het evenwichtsgevoel helpen.

Door kinderen een voedende, ontwikkelingsgerichte leeromgeving te bieden, kunnen de zintuigen in evenwicht worden gebracht. In de volgende blogpost wordt dieper ingegaan op hoe we de zintuiglijke behoeften van ons jonge kind in evenwicht kunnen brengen.

Tweelingzielen delen een ongelooflijk krachtige en kosmische relatie. De band die deze twee mensen met elkaar delen is uniek en biedt de mogelijkheid voor spirituele groei. Er zijn een paar misvattingen en misverstanden over dit soort dynamiek. In dit summiere blog worden een paar misverstanden verhelderd, terwijl we ons verdiepen in de manieren waarop je de voordelen kunt plukken van binding en groeien met je tweelingziel. Wat zijn tweelingzielen en wat gebeurt er als ze elkaar ontmoeten?
Het concept van tweelingzielen kan vaak worden verward met zielsverwanten en andere diep spirituele connecties. In wezen is een soulmate iemand die een spirituele band met je deelt gedurende meerdere levens en jullie werken allebei met elkaar om je spiritualiteit en kennis te vergroten. Alle tweelingzielen zijn zielsverwanten, maar de meeste zielsverwanten zijn geen tweelingzielen.

Sommige zielen zijn al vele levens samen – afgezien van de Tweelingziel-Zielrelatie (van DEZELFDE ZIEL) of ZIELENVERSLAG VAN DEZELFDE ZIELGROEP. Daarom zullen beide een diepe herkenning veroorzaken zodra je in hun ogen kijkt, want de vorm van het gezicht blijft min of meer dezelfde algemene levens op aarde. Soms, als ik naar de gezichten van mensen kijk, zullen ze verschuiven naar hun oorspronkelijke ZIEL Licht-lichaamsgezicht, wat de overeenkomsten zal weerspiegelen.

Wanneer we iemand voor de eerste keer ontmoeten, kan er een onmiddellijk gevoel van vertrouwdheid en een diep gevoel van herkenning zijn vanaf het moment dat we in hun ogen kijken zoals ziel ziel herkent. Soms kan het voelen alsof je elkaar voor altijd kent, en als het een Tweelingvlam is, is dat ook zo, want ze zijn een essentieel onderdeel van je eigen ziel.

De Tweelingvlamrelatie is er een die het beste en het slechtste in beide partijen naar boven haalt – en vaak zal de toegevoegde impact van de energieën en ontstoken seksuele vuren de randen van elke partner verbranden totdat ze terugkeren naar de pure onvoorwaardelijke liefde voor zichzelf en het Goddelijke Overig en naar volledigheid binnenin. De heilige vereniging tussen deze twee is diepgaand, maar ook in hogere zin een pad op zich, dat toewijding en een diep begrip op zielsniveau vereist. Het ontdekken van de sleutels en het meer inzicht hebben, tot datgene waartoe zij zich hebben verplicht in het hoogste dienstwerk hier op planeet aarde, vraagt dat beiden bewust zijn van hun zielspad en zielsmissie. Wanneer de diepere en verborgen betekenis naar voren komt, vallen er tranen van herkenning als er iets dieps van binnen wordt getriggerd.

Wanneer we ons eindelijk verbinden met onze tweelingvlam, gaan we een relatie aan die zo intens spiritueel, zo levensveranderend en transformerend is dat we intuïtief precies begrijpen waarom we maar één van deze tweelingvlammen hebben. Het zou een veel te intense ervaring zijn om er meer dan één te hebben.

Maar herhaaldelijk horen we berichten van mensen die beweren twee – of meer – tweelingzielen te hebben. Deze mensen hebben ongelijk – maar tegelijkertijd hebben ze een beetje gelijk.

We hebben maar één tweelingvlam, gesplitst uit dezelfde ziel bij de schepping van onze ziel. We zijn spiegelzielen, voorbestemd om samen te reizen, samen op te stijgen en op een dag te verenigen.

Maar de ziel die we delen met onze tweelingvlam is niet de uiteindelijke vorm van onze ziel. Onze ziel heeft zijn eigen tweelingvlam (van een soort) waarmee hij uiteindelijk zal opstijgen en verenigen.

En die ziel, en de volgende, en de volgende. Helemaal tot aan de bron. Dat is het universele ascentieproces.

Zoals gezegd heeft de ziel die we delen met onze tweelingvlam zijn eigen tweelingvlam. Die ziel splitst zich in tweeën en brengt haar eigen wezens voort op aarde, die beide tweelingzielen van elkaar zijn.

De Tweelingstraal-verbinding
We delen een spirituele verbinding met onze tweelingstralen op ongeveer dezelfde manier als we een spirituele verbinding delen met onze tweelingvlam.

De eigenschappen, intentie, energieën en ascentiebestemming lijken erg op elkaar.

Onze tweelingstralen zijn verwant. Soulkin, zo je wilt.

Voor het vinden, herkennen en ontwikkelen met onze tweelingstralen kan ongeveer hetzelfde advies worden gegeven als voor tweelingvlammen. Het verschil zit in de aard van de verbinding.
Hoewel het ontmoeten van een tweelingstraal een intens spirituele gebeurtenis is, is het geen noodzakelijk onderdeel van je spirituele reis, net zoals het is wanneer je een tweelingvlam ontmoet.

Het is in wezen een opkomend fenomeen van het universele ascentieproces.

Op een dag zal de ziel die we delen met onze tweelingvlam verenigd zijn. Dat is ons doel.

Het doel van die ziel zal dan gaan van eenwording van haar samenstellende zielen naar haar eigen ascentie met haar tweelingvlam – de ziel die onze tweelingstralen met elkaar delen.

Dus de tweelingstraalverbinding is een zijzoektocht langs onze spirituele reis. We hoeven ons er niet mee bezig te houden om onze reis te voltooien.

Maar dat betekent niet dat het niet lonend kan zijn.

Onze tweelingstraal
In feite kunnen we ontdekken dat het aangaan van vriendschap met onze tweelingstralen ons kan helpen op onze spirituele reis.

Per slot van rekening zijn we geestelijk zeer nauw verwant. We zouden elkaar veel kunnen leren.

We hebben geen contract met onze tweelingstralen. Wij zijn hen niets verschuldigd, noch zij ons. Onze verbinding met een tweelingstraal kan lonend zijn, maar dat hoeft niet zo te zijn.

Tweelingstraal betekenis
Tweelingstralen zijn zielsverwanten met een spirituele verbinding die zo sterk is, dat het lijkt alsof ze twee delen van dezelfde ziel zijn.

Er wordt gezegd dat deze onbreekbare band zelfs sterker is dan bloedbanden, en men denkt dat het zeldzamer is dan het ontmoeten van je perfecte match in dit leven.

Er zijn veel verhalen over tweelingstralen die in verschillende levens en zelfs over grote afstanden opnieuw verbinding maken. Er wordt gezegd dat ze elkaar altijd zullen vinden, wat er ook gebeurt.

Hoewel het idee van tweelingstralen misschien iets uit een sprookje lijkt, is er enig wetenschappelijk bewijs om het bestaan ​​van dit type verbinding te ondersteunen.

Uit een onderzoek van psycholoog Dr. Michael Newton bleek dat bijna alle proefpersonen aangaven een zielsverwantschap met iemand anders te hebben.

Hoewel niet al deze verbindingen zo sterk waren als een tweelingstraalverbinding, laat het wel zien dat er iets is aan het idee van zielsverwanten die elkaar steeds weer vinden.

Tweelingstralen zijn zielsverwanten met een diepere verbinding dan de meeste. Deze verbinding is zo sterk dat het lijkt alsof ze twee delen van dezelfde ziel zijn.

Tweelingstraalverbinding
Een tweelingstraalverbinding wordt gebruikt om de onbreekbare band tussen twee zielsverwanten te beschrijven.

Er wordt gezegd dat dit type verbinding zeldzaam is en er wordt aangenomen dat slechts een klein percentage van de bevolking het ooit zal ervaren.

Er zijn veel verschillende theorieën over de oorzaak van een tweelingstraalverbinding, maar de meest populaire is dat deze het gevolg is van het feit dat twee zielen tijdens het scheppingsproces uit elkaar zijn gesplitst.

Van deze zielsverwanten wordt dan gezegd dat ze in dit leven weer samen worden getrokken om hun onafgemaakte zaken af ​​te ronden.

Een tweelingstraalverbinding is veel intenser dan een gewone zielsverwantverbinding, en men gelooft dat deze zielsverwanten hier zijn om elkaar spiritueel te helpen evolueren.

Tweelingstraal versus tweelingvlam
Terwijl er wordt gezegd dat een tweelingstraalverbinding tussen twee zielsverwanten is, zou een tweelingvlamverbinding tussen twee helften van dezelfde ziel zijn.

Er wordt aangenomen dat elke persoon een tweelingvlam heeft, maar deze verbinding wordt niet altijd gemaakt in dit leven.

Er wordt gezegd dat een tweelingvlamverbinding nog intenser is dan een tweelingstraalverbinding, en er wordt aangenomen dat deze zielsverwanten hier zijn om elkaar te helpen hun hoogste potentieel te bereiken.

Tweelingstralen reünie
Er zijn veel verhalen over tweelingstralen die herenigd zijn na jaren, soms zelfs levens, van elkaar gescheiden te zijn geweest.

Er wordt gezegd dat wanneer deze zielsverwanten elkaar eindelijk ontmoeten, het is als thuiskomen.

Er is een onmiddellijke verbinding en begrip tussen hen, en ze hebben vaak het gevoel dat ze elkaar voor altijd kennen.

Als je gelooft dat je een tweelingstraalverbinding hebt, weet dan dat je echt geluk hebt.

Dit is een zeldzaam en speciaal type verbinding, en je moet het koesteren.

Conclusie
Een tweelingstraalverbinding is een soort spirituele verbinding tussen twee spiritueel en emotioneel verbonden mensen.

Deze verbinding zou onbreekbaar zijn en kan worden gebruikt om elkaar door moeilijke tijden te helpen.

Als je gelooft dat je een tweelingstraalverbinding hebt, is het belangrijk om deze band te koesteren en te koesteren.

SOUL MATE-relaties zijn vaak veel gemakkelijker te hanteren, want men is met een verwante ziel die vaak die mooie tederheid en kameraadschap brengt die met de jaren dichterbij komt, vooral omdat het meestal minder geladen is als de Tweelingziel-relatie. Het wordt dan ook op een andere manier gezegend dan Tweelingvlammen, met stabiliteit en standvastigheid, wat op zichzelf al een zegen is.

Soms denken mensen echter dat ze hun Tweeling hebben ontmoet, of een relatie met hebben met hun Tweelingziel of -vlam. Vaak is deze relatie karmisch als gevolg van huwelijkscontracten uit vorige incarnaties. (Er zijn ook onechte of valse tweelingzielen, en die tref je vooral aan in toxische manipulatieve verbindingen die gebaseerd zijn op co-dependentie).

Als we eenmaal de onderliggende patronen en het ingewikkelde weven van zielen begrijpen, kunnen we positieve actiestappen nemen, die een veel diepere en blijvende liefde inluiden.

In je zielscontracten zul je worden gecontracteerd om die zielen in dit leven te ontmoeten, met wie je nog steeds karmische banden hebt en relatiepatronen hebt gecreëerd die in vorige levens zijn gevormd – of je nu tweelingzielen, zielsverwanten bent of niet. Je krijgt een enorm inzicht in waarom deze persoon (personen) in je leven is en welke lessen je moet beheersen, meestal lessen in pure liefde. Voor degenen die hun Tweelingvlam nog niet hebben ontmoet, zal het informatie verschaffen over die ziel, en of deze is geïncarneerd of niet.

Dit kan wat gemakkelijker worden uitgelegd als we bedenken wat een tweelingziel eigenlijk is. Wanneer we verder gaan op ons spirituele pad en de voltooiing van onze zielsmissie naderen, wordt ons vibratie-energieniveau te hoog om in een enkel menselijk lichaam te worden opgenomen. Om ervoor te zorgen dat we naar de aarde kunnen terugkeren en doorgaan met de rest van onze missie, wordt onze ziel gekanaliseerd door twee afzonderlijke levens. Hierdoor kun je meer van de wereld ervaren en je spirituele kennis vergroten.

Wanneer tweelingzielen elkaar ontmoeten, gebeurt er iets buitengewoons. Telkens wanneer je een nieuwe persoon ontmoet, heb je interactie met een volledig unieke ziel, maar wanneer je je tweelingziel ontmoet, heb je in wezen interactie met een versie van jezelf.

Je ziet er niet hetzelfde uit, je bent waarschijnlijk niet van hetzelfde geslacht (hoewel het kan gebeuren), je hebt niet per se dezelfde interesses of overtuigingen, maar je zult een diepe connectie delen.

Deze verbinding is te wijten aan het feit dat jullie zielen verbonden zijn en één en hetzelfde zijn. Het is vergelijkbaar met elk ander type tweeling: je bent gemaakt van hetzelfde, kern “spul”, meer dan met enige andere persoon op de planeet. Tweelingzielen kunnen intense, magische en diepgaande relaties met elkaar creëren. Dit kan gewoon een vriendschap zijn, of het kan romantisch zijn.

Ontdek je zielsdoel(en)
Tweelingzielen duwen elkaar verder in elkaars groei om hun volledige potentieel te bereiken. Het eenvoudigste om het mee te vergelijken is een race. Het is duidelijk dat je zielsmissie en spirituele reis geen dingen zijn die gehaast moeten worden en daarom geen races zijn, maar stel je even voor dat je in een getimede race zit.

Als je alleen rent, heb je niemand die je motiveert om sneller te rennen. Je hebt ook geen idee of je de goede kant opgaat, een goede tijd maakt of wanneer je klaar bent. Stel je nu voor dat je een andere versie van jezelf bij je hebt.

Elke keer dat je iets goed doet, voel je de verbinding tussen jullie beiden sterker worden en dit geeft aan dat je op de goede weg bent. Tweelingzielrelaties werken op een vergelijkbare manier.

We hebben elkaar ontmoet, wat nu? Houden tweelingzielrelaties stand?
Als tweelingzielen elkaar eenmaal ontmoeten, is er soms een vraag over wat nu te doen. Nadat je verschillende levens hebt geleid, en mogelijk een flink aantal daarvan, ben je misschien op een iets ander punt van je spirituele reis. Om nog maar te zwijgen van het feit dat het verschil in interesses en mogelijke overtuigingen soms een obstakel kan zijn.

We nemen even de tijd om na te denken over hoe je het meeste uit een tweelingzielrelatie kunt halen. Elke relatie is anders, en daarom zullen sommige van deze benaderingen voor de ene tweelingziel beter werken dan voor de andere. Gebruik dit als richtlijn en test eenvoudig verschillende methoden om te zien wat de meest positieve reactie geeft.

Meditatie
Meditatie is een belangrijk aspect van spiritualiteit. Het kan op verschillende manieren worden gebruikt en heeft een hele reeks voordelen. Veel mensen beschouwen meditatie als een solo-activiteit, een activiteit die isolatie, stilte en vrede vereist. Groepsmeditaties of partnermeditaties kunnen vaak afleidend zijn en leiden tot minder productieve sessies.

Een ding dat tweelingzielen kunnen proberen, is partnermeditatie. Er zijn verschillende manieren om dit te doen. Je zou ervoor kunnen kiezen om dezelfde kamer te delen terwijl je je individuele oefeningen doet; je zou samen naar een geleide meditatie kunnen luisteren, zodat je de reis van begin tot eind kunt delen, of je zou kunnen kiezen voor een meer intense benadering en je zielsdelen daadwerkelijk met elkaar verbinden door middel van diepe-oogmeditatie.
Er wordt vaak gezegd dat de ogen de poorten naar de ziel zijn, dus het is geen verrassing dat ze bij meditatie kunnen worden gebruikt om een ​​diepere band te creëren. Zittend tegenover elkaar, staar gewoon in elkaars ogen en begin langzaam en diep adem te halen.

Het kan je helpen om de ademhalingsfrequentie daadwerkelijk op elkaar af te stemmen. Dit duurt meestal minder lang dan een meditatiesessie, misschien 5 minuten of zo, maar ga zo lang door als je je prettig voelt.

Gezond eten
We hebben allemaal te maken met het probleem van het ontbreken van de motivatie om gezond te eten. Vasthouden aan voedsel met een hoge vibratie en het vermijden van voedsel met een lagere vibratie kan soms een uitdaging zijn. Wanneer tweelingzielen elkaar ontmoeten, kunnen ze zichzelf doelen stellen en samenwerken om deze te bereiken.

Door gezond te eten, kunnen ze de ander ervan weerhouden alcohol te drinken, fastfoodrestaurants te bezoeken en voedsel te kopen dat vol zit met suiker en additieven.

Het is belangrijk dat je deze aanpak niet als een wedstrijd ziet. Je probeert niet beter te eten dan je partner, je probeert allebei even goed te eten. Je moet er alles aan doen om de ander te ondersteunen, vooral wanneer de hunkering toeslaat of de motivatie wegvalt.

De natuur verkennen
In de bergen of bossen zijn kan een leuk avontuur zijn met vrienden of familie, maar je bent er vaak om verschillende redenen. Met je tweelingziel kun je de natuur in trekken om jezelf en je spiritualiteit echt te verkennen.

Als je het samen met je wederhelft doet, kan dit belangrijke ontdekkingen en onthullingen opleveren. Zoek een plek in de buurt van een waterval of door een dicht, dicht bos te doorkruisen. Hoe minder impact de mensheid heeft gehad op een gebied, hoe beter.

Stel je intenties op voordat je vertrekt, zorg ervoor dat je alle essentiële items inpakt, plan het grootste deel van je reis en ga dan op pad met een open geest, hart en geest. Je weet nooit wat je zult vinden als je omringd bent door positieve energie en mijlenver verwijderd bent van de negativiteit van andere mensen en het stadsleven.

Combineer deze reis met meditatie en je tweelingzielband zal alleen maar sterker worden.

Een consult brengt verheldering in je relatie, brengt processen helder in beeld, maar weet dat het ontmoeten van je tweelingziel altijd gaat over jouw persoonlijke groei en proces naar innerlijk een-zijn met jezelf. Een relatie is hoe dan ook 1+1=3 en nooit het verlangen naar symbiose. Daarin liggen de grootste uitdagingen in deze relaties: ze zijn er om samen iets uit te dragen in de wereld, en vervullen ook hun allerhoogste zielspotentieel.

Wie je vandaag bent – je sterke punten, problemen, niveau van zelfrespect, gewoonten – is voor een groot deel een product van je ontwikkeling. Op elke leeftijd, van geboorte tot peuter tot kind tot adolescent, kreeg je te maken met bepaalde typische uitdagingen. Als je verzorgers je op een natuurlijke manier hebben opgevoed, zodat je elke fase gezond kunt doorlopen en de vaardigheden onder de knie kunt krijgen die nodig zijn om vooruitgang te boeken, ben je hoogstwaarschijnlijk een evenwichtig, zelfverzekerd persoon geworden met een sterk gevoel van jezelf. In elke fase zijn er echter talloze trauma’s, groot en klein, die kunnen optreden en je ervan weerhouden de problemen van die fase op te lossen. Bijvoorbeeld: Als je als volwassene last hebt van:

• Een onverklaarbare behoefte aan aandacht, genegenheid, gezelschap, geruststelling en betrokkenheid.

• Een behoefte aan veiligheid en acceptatie, hetzij van een partner, beste vriend of een groep vrienden.

• Niet in staat zijn om duurzame relaties aan te gaan.

• Gevoelens of overtuigingen dat je niet beminnelijk bent of het waard bent om bemind te worden.

Dit kan voortkomen uit:

• Gebrek aan aandacht, genegenheid, aanmoediging en steun.

• Een andere broer of zus die de voorkeur lijkt te hebben boven jou.

• Ruzie tussen de ouders

• Scheiding van de ouders

• Erachter komen dat je geadopteerd bent.

• Opgegroeid in pleeggezinnen.

• Emotionele verwaarlozing, d.w.z. niet gekoesterd, aangemoedigd of ondersteund worden
  –
• Met opzet uitgescholden of verbaal beledigd worden
  
• Denigreren van je persoonlijkheid, vernedering, vernietiging van persoonlijke spullen, overmatige eisen, parentificatie
  –
• Auto-ongelukken of andere spontane traumatische gebeurtenissen
  Er zijn nog veel meer voorbeelden van jeugdtrauma’s, maar ik wilde je er een paar geven om je een idee te geven van waar het bij innerlijk kindwerk om gaat. Het is ook belangrijk om te onthouden dat onze ouders niet de enigen waren die verantwoordelijk waren voor het veroorzaken van jeugdtrauma – onze grootouders, broers, zussen, uitgebreide familieleden, familievrienden en jeugdvrienden hebben mogelijk ook een rol gespeeld.

Onopgeloste problemen blijven ons ons hele leven bij en komen tot uiting in onze relaties met onszelf en anderen. Als je een patroon van ongezonde relaties, een laag zelfbeeld, verslavingen of andere problemen hebt, ervaar je misschien de resultaten van onopgeloste problemen uit deze kinder- en adolescentiestadia en kun je misschien profiteren van het overwinnen van trauma.

Het innerlijke kind is het creatieve, spontane, liefdevolle, vertrouwende, zelfverzekerde en spirituele deel van ons dat misschien eerder in het leven is verdwaald of geleerd zich te verbergen vanwege gevoelens van angst en schaamte die voortkomen uit ervaringen van trauma en verraad. Dit kan te wijten zijn aan misbruik, mishandeling, verkeerde afstemming of onbegrip in de kindertijd. Het is zeldzaam dat een kind de hele tijd volwassenen om zich heen heeft die volledig aanwezig kunnen zijn bij zijn of haar levendigheid. Als volwassenen kunnen we terugkeren naar herinneringen uit onze kindertijd en dat verloren of verborgen deel van ons ‘terughalen’ en helen om creativiteit, spontaniteit, liefde, vertrouwen, vertrouwen en diepe spiritualiteit volledig terug in ons leven te brengen.

Innerlijk Kind therapie is een diepe en diepgaande psychotherapeutische helende ervaring. Het gaat naar de bron van het probleem en doorbreekt veel van het intellectuele gebabbel dat ons ervan weerhoudt onze dromen waar te maken. We verbinden en helen het innerlijke kind om heel te worden en ons vreugdevol en liefdevol te voelen. Het kan worden gedaan door een combinatie van traditionele gesprekstherapie, geleide meditatie, hartgerichte hypnotherapie en ademwerk. Het heeft zijn wortels in de Jungiaanse therapie en in het herstel van verslavingen, maar is nuttig voor veel problemen.

Ik volg onder meer een methode die een dominant/niet-dominant schrijf- en tekenproces voorstaat. Het stelt dat we door het gebruik van de niet-dominante hand toegang krijgen tot de functies van de rechter hersenhelft, die onder andere de emotionele expressie en intuïtie beheersen. Het maakt het ook mogelijk om de diepere niveaus van instinct en emotioneel geheugen aan te boren. Door met de niet-dominante hand te schrijven of te tekenen, komen we in een kinderlijke staat. Dit is precies het gebied dat is onderworpen aan en is afgesloten van ons bewustzijn terwijl de verwachtingen en verplichtingen van de analytische linkerhersenhelft het overnemen en het innerlijke kind (het pure, ongerepte deel van ons) ondergronds drijven. Een volgende stap in de techniek na toegang tot het innerlijke kind is om vragen te stellen met de dominante hand en te antwoorden met de niet-dominante.

Om toegang te krijgen tot het innerlijke kind, vraag ik cliënten om zich een mooie plek voor te stellen, hun innerlijke kind daar te plaatsen en dit vervolgens met de niet-dominante hand te tekenen. Als ze vervolgens in woorden beschrijven hoe het innerlijke kind zich voelt, voelen velen een uitbarsting van emotie, sommige extreme uitbarstingen als ze meer zorgeloze tijden herbeleven en beseffen ze hoe ze zichzelf hebben afgesloten van hun ware zelf. Hoe ze de maatschappij, het onderwijs, de opvoeding en hun eigen verwachtingen hebben toegelaten om hen op een destructief pad te brengen.

Het vergt wat intensieve inspanning om cliënten te helpen verkeerde overtuigingen en zelfvernietigend gedrag los te laten, maar het is mogelijk, en cliënten melden na een langdurige depressie en angst, evenals lichamelijke symptomen het verdwijnen ervan, nadat ze het werk hebben gedaan. Als we verkeerde overtuigingen over onszelf loslaten, kunnen we van onszelf gaan houden, en vooral van het naïeve en vertrouwende deel van ons dat eens gekwetst en gewond was.

Enkele wegwijzers hoe je met je innerlijke kind kunt werken

Eén ding: leren werken met je innerlijke kind gaat niet over opnieuw kinderachtig worden, het gaat om opnieuw contact maken met je innerlijke kind. Met andere woorden, er is een groot verschil tussen kinderachtig en kinderlijk zijn.

Kinderachtig zijn kan worden gezien als onvolwassen of naïef gedrag. Aan de andere kant kinderlijk zijn kan worden gezien als een staat van zuiverheid en onschuld. We hebben allemaal het vermogen om onze oorspronkelijke onschuld te ervaren; die periode in ons leven waarin we de wereld met openheid en verwondering zagen.

Om de schuld, schaamte, angst, haat, zelfhaat en woede die we in ons dragen weg te nemen, moeten we het kind in ons helen. Om dit te doen, moeten we het vertrouwen van ons innerlijke kind verdienen door liefde en zelfverzorging.

Hier zijn 5 van de krachtigste manieren om opnieuw contact en verbinding te maken met je innerlijk kind:

1. Praat met je innerlijke kind . Erken je innerlijke kind en laat haar weten dat je er voor haar bent. Behandel haar met vriendelijkheid en respect. Sommige zelfverzorgende dingen die je tegen je innerlijke kind zou kunnen zeggen, zijn bijvoorbeeld:

Ik houd van je.
Ik ben hier voor jou.
Mijn excuses.
Dank je.
Ik vergeef je.
Maak er een gewoonte van om met je innerlijke kind te praten. Je kunt ook communiceren door middel van dagboekwerk door je innerlijke kind een vraag te stellen en vervolgens het antwoord op te schrijven.

2. Spiegeltechniek De techniek van spiegelkijken, ook wel spiegelwerk genoemd, is een eenvoudige maar krachtige manier om opnieuw contact te maken met je innerlijke kind. Dit is een fantastisch genezingspad om naast het vorige punt te nemen (of tegen je innerlijke kind te praten), omdat het je in staat stelt je hart op een extreem directe manier te openen.

Om deze praktijk te proberen, moet u ervoor zorgen dat u enige privacy heeft. Je hebt een redelijk neutrale gemoedstoestand nodig (d.w.z. probeer dit niet als je depressief of gestrest bent). Zoek een spiegel, leg een zachte hand op je hart en kijk zachtjes naar jezelf. Doe dit minimaal vijf minuten.

Je zult merken dat in eerste instantie gedachten en zelfs onverwachte emoties naar boven komen. Laat ze gewoon passeren. Hecht je niet aan hen. Zie ze als wolken in de lucht. En onthoud dat het oké is om jezelf vast te houden, vooral als er gevoelens van verdriet naar boven komen. Als je je er klaar voor voelt, roep dan je innerlijke kind aan. U kunt dit doen door hardop of zachtjes in uw hersenen te spreken.

Zodra je de aanwezigheid van je innerlijke kind in je ogen voelt opkomen, zeg dan iets aardigs en liefdevols tegen dit kwetsbare deel van jou. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Ik zie je”, “Ik ben zo trots op je”, “Ik denk dat je dapper en sterk bent”, of wat je ook aanspreekt. Merk op welke gevoelens er in je opkomen. Beschouw dit vooral als een belangrijke kans om zelfliefde en mededogen te oefenen – vooral als er moeilijke of intense gevoelens opkomen.

Om deze oefening af te maken, geef jezelf een knuffel en laat je innerlijke kind iets anders weten over je hart en geest. Journal over je ervaring.

3. Kijk naar foto’s van jezelf als kind . Blader door oude fotoalbums en herontdek hoe je jongere zelf eruit zag. Laat dat beeld totaal in je brein opnemen, want het zal je goed van pas komen tijdens de rest van je innerlijke kindwerk. Misschien vind je het zelfs leuk om foto’s van jezelf naast je nachtkastje, in je portemonnee of rond het huis te plaatsen, gewoon om jezelf te herinneren aan de aanwezigheid van je innerlijke kind.
4. Maak opnieuw wat je als kind graag deed .Ga zitten en denk na over wat je als kind graag deed. Misschien vond je het leuk om in bomen te klimmen, met blokken te spelen, knuffelberen te knuffelen of warme pap te eten. Maak tijd vrij om elke activiteit op te nemen die je als kind graag deed in je huidige leven. Door innerlijk kindwerk vertellen mensen me dat ze contact hebben gemaakt met kanten van zichzelf waarvan ze als volwassene niet eens wisten dat ze bestonden. Deze ontdekking is echt leven- veranderend. Het is belangrijk dat je een gewoonte maakt van deze “speeltijd” en elke gêne of dwaasheid die je ervoor voelt, onderzoekt. Het is volkomen normaal om je in het begin een beetje dwaas te voelen, maar het is belangrijk om open te staan.
5. Een van de krachtigste manieren om opnieuw contact te maken met je innerlijke kind om jeugdtrauma’s te helen, is door een innerlijke reis te maken.

Voor beginners raad ik twee soorten innerlijke reizen aan: die worden gedaan door meditatie en die worden gedaan door middel van visualisatie.

Om deze innerlijke reizen te maken, is het belangrijk dat je eerst het vertrouwen van je innerlijke kind wint door de voorgaande activiteiten. Als je eenmaal een sterke band met je innerlijke kind hebt ontwikkeld, kun je haar vragen om te onthullen welke eerdere levensomstandigheden het trauma hebben veroorzaakt waar je vandaag mee worstelt.

Hoe verloopt een mediatiereis naar je innerlijk kind?
Verbinding maken met je innerlijke kind door middel van meditatie is een passief proces: haal diep adem, ontspan, sta jezelf toe om getuige te zijn van je gedachten en stel je vraag. Je zou bijvoorbeeld willen vragen: ‘Lief innerlijk kind, wanneer was de eerste keer dat ik in mijn leven een trauma meemaakte?’

Sta jezelf toe om getuige te zijn van de gedachten die in je geest opkomen en vallen. Je innerlijke kind kan al dan niet besluiten om het antwoord aan jou te onthullen. Heb geduld met jezelf, liefdevol en accepteer wat er zich uitvouwt. Als je innerlijke kind het antwoord niet wil onthullen, omarm dat dan. Het is belangrijk dat je innerlijke kind zich veilig, zeker en klaar voelt.

Misschien wil je je vraag zo nu en dan herhalen als er niets belangrijks in je opkomt. Dit proces kan een paar minuten tot een uur of langer duren.

Tips – Om de meditatie-reis van het innerlijke kind te ondernemen , is het handig enige ervaring op te doen met ontspannen, ademen, indalen naar je hart. Leren getuige te zijn van je gedachten kan veel oefening vergen, dus als je niet gewend bent om te mediteren, kun je moeite hebben met deze techniek. Oefening baart kunst, geef jezelf dus al die ruimte die je nodig hebt om af te dalen.

Hoe een visualisatiereis te doen:
Een actievere manier om contact te maken met je innerlijke kind en eerdere levenstrauma’s is door middel van visualisatie.

Om verbinding te maken met je innerlijke kind door middel van visualisatie, moet je een ‘ krachtplek’ of veilige plek creëren. Om dit te doen, moet je een prachtige tuin visualiseren, of een andere plek waar je je veilig, krachtig en heel voelt. Nadat je je krachtplaats bent binnengegaan, kun je je innerlijke kind uitnodigen om met je te praten.

Hier zijn een paar stappen:

Ontspan, sluit je ogen en adem diep in.
Stel je voor dat je een trap afloopt.
Onderaan de trap bevindt zich je krachtplaats of veilige plek. Op deze plek voel je je sterk, veilig en ondersteund.
Breng wat tijd door in uw krachtplaats. Geniet ervan. Hoe ziet het eruit, ruikt het en klinkt het?
Nadat je kennis hebt gemaakt met je krachtplaats, stel je dan voor dat je jongere zelf is binnengekomen, misschien via een deur of waterval.
Knuffel je jongere zelf en zorg dat ze zich thuis voelen.
Als je er klaar voor bent, stel je innerlijke kind je vraag, bijvoorbeeld: ‘Wanneer was de eerste keer dat jij/ik me verdrietig of bang voelde?’ Misschien wilt je de vraag formuleren in kinderterminologie.
Wacht hun reactie af.
Zorg ervoor dat je ze knuffelt, bedank en vertel hoeveel ze voor je betekenen.
Zeg ze gedag.
Verlaat je krachtplaats en ga de trap op.
Keer terug naar het normale bewustzijn.
Dit zijn zeer basale stappen, maar ze bieden een goed overzicht voor het uitvoeren van een visualisatie-reis van het innerlijke kind.

Loop je vast in de weg naar het helen van je innerlijke kind? Op de webshop kun je een afspraak maken, waarin we verkennen waar je nog in vastloopt. Ik ben gediplomeerd Innerlijk Kind Coach en vind het heerlijk om jou in jouw weg te ondersteunen.

Je kan niemand dwingen om van jou te houden

Een van de belangrijkste lessen in het leven is, dat we mensen niet kunnen dwingen om van ons te houden. We kunnen ze najagen, onze trots verlagen en onze excuses aanbieden, zelfverzekerd overkomen en zelfs onze vaardigheden en belangrijkheid faken – en de mensen die hebben besloten niet van ons te houden, zullen nog steeds niet van ons houden.

Het is onmogelijk is om iemands perceptie en gevoelens te veranderen. We hebben niet het vermogen om de overtuigingen van een ander te manipuleren, omdat het weken, maanden of jaren duurde om zijn of haar overtuigingen te vormen. Overtuigingen zijn diepgeworteld en kunnen alleen worden veranderd met bewustzijn en heel diepe introspectie.

Met andere woorden, een persoon moet overtuigingen willen veranderen. En wetende hoe koppig mensen zijn, willen ze ze alleen veranderen als ze zich gedwongen voelen om ze te veranderen. Er moet iets voor hen zo verkeerd gaan dat ze het gevoel hebben dat ze geen andere keuze hebben dan emotioneel volwassen te worden.

Zo is het voor de meeste mensen. We zijn er zo van overtuigd dat we gelijk hebben dat we alleen zien wat we willen zien totdat het tegendeel is bewezen. Dan doen we er eindelijk iets aan.

Dus als er een persoon is van wie je houdt en die persoon houdt niet van jou, weet dan dat je niet zomaar een paar magische woorden kunt zeggen en op wonderbaarlijke wijze de manier kunt veranderen waarop deze persoon over jou denkt.

Als je dat zou kunnen, zouden er geen gebroken gezinnen zijn, geen vrienden die elkaar aanklagen, hartverscheurende en vervelende echtscheidingen.

Mensen zouden in staat zijn om de persoon van wie ze houden te dwingen verliefd op hen te worden en hun lang en gelukkig einde te krijgen. Het zou zijn zoals in de films waar ex-koppels altijd herenigd worden en nog lang en perfect leven.

Maar helaas verlopen relaties (vooral romantische) niet altijd zoals we willen. Soms komen ze tot een einde omdat één persoon (de dumper) niet van gedachten wil veranderen over de ‘gedumpte’.

De dumper is normaal gesproken te eigenwijs om de relatie vanuit een andere hoek te bekijken en toe te geven fouten te maken. Daarom kiest de dumper ervoor om vast te houden aan het verleden door de gedumpte te blijven bekijken in welk licht hij of zij ook wil.

Als het licht waarin de dumper de gedumpte ziet slecht is, wil de dumper de gedumpte niet meer hebben. In zijn of haar gedachten is de relatie beëindigd en dat geldt ook voor de coöperatieve houding van de dumper om elkaar halverwege tegemoet te komen.

Niets en niemand kan de vastberaden geest van de dumper meer veranderen. Zelfs de vrienden en familie van de dumper niet. Ze kunnen het alleen maar erger maken als ze de dumper proberen te vertellen dat wat hij of zij denkt en voelt verkeerd is.

Daarom is het belangrijk om in te zien en te aanvaarden dat je iemand niet kunt dwingen om van je te houden, hoeveel je ook van hem of haar houdt. Je kunt het niet doen, zelfs niet als je je verontschuldigt, belooft te veranderen.

Onzeker, krachtig of pretentieus gedrag zal deze persoon ongetwijfeld alleen maar verstikken, boos maken en irriteren – en ervoor zorgen dat hij of zij je behandelt met het soort respect dat je hem/haar geeft.

Dus ga niet smeken en smeken, huilen, schreeuwen en uitleggen aan de man of vrouw dat hij of zij de meest perfecte persoon voor jou is. Zeg ook niet dat je in staat bent om het beste koppel ter wereld te worden.

Diep van binnen weet je dat het niet waar is, want als je zo compatibel was geweest, zou de breuk niet zijn gebeurd. Je zou manieren hebben gevonden om de ontkoppeling te vermijden die tot de scheiding leidde.

Als je tegen dit fundamentele advies over een relatiebreuk ingaat, zul je waarschijnlijk het ego van deze persoon een boost geven, je eigenwaarde verminderen en je pijn en lijden vergroten. Je zult de dingen ingewikkelder maken en jezelf veel slechter gaan voelen in het proces.

Ik weet dat dit heel rauw klinkt, maar de rauwe waarheid is dat je iemand niet kunt dwingen om van je te houden of weer verliefd op je te worden nadat hij of zij niet meer gelooft in jouw vermogen om hem of haar gelukkig te maken.

Het enige dat je kunt doen, is je kansen op verzoening maximaliseren door de persoon in kwestie alleen te laten om ongezonde scheidings-emoties te verwerken.

Door je onbeantwoorde liefde met rust te laten, heb ik het niet over hem of haar een klein beetje ruimte te geven om te ademen.

De man of vrouw van wie je houdt met rust laten, betekent niet sms’en, niet bellen, niet onaangekondigd komen opdagen, niets. Het betekent dat je alle contact moet beëindigen en een van de moeilijkste zelfopgelegde regels ter wereld moet volgen; de onbepaalde geen contact regel. Heel lastig als ik dit advies geef, want de diepgewortelde angst om ‘controle’ over de ander te moeten loslaten is gigantisch.

Dit advies toepassen zal je helpen wat afstand te nemen tussen jou en de persoon van wie je houdt, je aanmoedigen om de hoop op verzoening te verliezen en de liefde te verliezen – en tegelijkertijd je de broodnodige eigenliefde geven. Verlieservaringen gaan meestal heel ver terug in het verleden. Hoe om te gaan met verlieservaringen is het verder emotioneel uitrijpen en verwerken van niet- verwerkte en eerdere verlieservaringen.

Op het moment dat je herstelt tot het punt waarop je emotioneel merkt dat je geen controle hebt over de romantische gedachten en gevoelens van anderen, ontstaat er een dieper inzicht. Ondanks alle tactieken die gebruikt werden om liefde af te dwingen, ontdek je dat je grenzen overschrijdt; niet alleen de grenzen van de ander maar ook je eigen grenzen.

Dat komt omdat je stopt met strijden om de liefde en erkenning van mensen – en in plaats daarvan is het belangrijk te begrijpen dat de enige persoon die je nodig hebt om indruk te maken en te overtreffen, de persoon is die je gisteren was. Dat is wat er echt toe doet na de breuk. Focussen op je ex of de persoon die niet van je houdt doet dat overwegend niet. Maar ook daarin zie ik in realiteit nog heel wat verstrikkingen.

Het is een verspilling van tijd en emoties, want wat je ook zegt of doet, je zult nooit indruk maken op die persoon. Je wordt gewoon afgewezen en wanhopiger op zoek naar liefde en erkenning.

Waarom kun je iemand niet dwingen om van je te houden?

Zoals je weet, hebben mensen een eigen willetje. Zij bepalen wat ze denken en hoe ze over jou denken. Als ze besluiten dat je geen goed persoon bent of dat je ze niet gelukkig maakt, zal hen dwingen om anders te denken indruisen tegen hun begrip, hen onder druk zetten en het extreem moeilijk voor hen maken om het met je eens te zijn.

Door hun mentaliteit (de manier waarop ze denken), zullen ze geen centimeter wijken. Ze zullen weigeren hun beslissing te veranderen en geloven dat ze gelijk hebben, zelfs als ze denken dat je een goed punt hebt!

Mensen doen dit omdat ze geregeerd worden door het ego. Ze slaken liever een kreet dan toe te geven dat er een kleine kans is dat ze het bij het verkeerde eind hebben en dat ze een overhaaste beslissing hebben genomen.

Vasthouden aan hun beslissingen voedt in wezen hun ego. Het geeft hen een sterk gevoel van controle en stelt hen in staat zich slachtoffer te blijven voelen.

Daarom kun je ze niet dwingen om van je te houden. Je kunt het niet op de leuke manier doen door vrienden met ze te blijven en je kunt het zeker niet op de moeilijke manier doen door te bewijzen hoe loyaal en ondersteunend je kunt zijn. Mensen denken graag dat ze de macht hebben om de mensen om hen heen te controleren, maar dat is slechts een illusie.

Degenen die anders denken, hebben de neiging om veel te lijden wanneer ze proberen mensen in hun leven te houden en hun weerstand te ontmoeten. Ze hebben de neiging zich afgewezen te voelen en denken daardoor dat ze meer moeite moeten doen om hen opnieuw aan te trekken.

In werkelijkheid moeten ze het tegenovergestelde doen, namelijk hun menselijke grenzen accepteren en het universum laten zorgen voor datgene waar ze geen controle over hebben. Je moet weten dat je veel gelukkiger en zekerder zult zijn als je accepteert dat je maar een gewoon mens bent die geen goedkeuring hoeft te zoeken door mensen ervan te overtuigen je te waarderen en bij je te blijven.

Je bent wie je bent. En als ze je niet mogen, van je houden en je accepteren, is het niet jouw schuld. Het is van hen omdat zij degenen zijn die zich concentreren op je tekortkomingen en wijzen op dingen die ze niet leuk vinden.

Het is hun verantwoordelijkheid dat ze weigeren met jou te communiceren en om hun perceptie van jou te veranderen. Dus wees trots op jezelf dat je tot het einde je uiterste best hebt gedaan. Het maakt niet uit hoe de relatie eindigde, jij bent de echte winnaar omdat je ervoor hebt gezorgd dat je gedachten en overtuigingen goed genoeg waren om de relatie in stand te houden.

Mensen nemen romantische afwijzingen bijna altijd heel persoonlijk op en lijden enorm. Het is balen, maar meestal kunnen we niet veel doen om ze te voorkomen. Ze zijn buiten onze controle omdat we niet verantwoordelijk zijn voor het gebrek aan positieve gedachten en emoties van andere mensen.

Je hebt waarschijnlijk veel pijn omdat je liefde niet beantwoord werd, maar accepteer dat mensen recht hebben op hun mening en dat een relatiebreuk bijna nooit de schuld van één persoon is. Nooit.

Zelfbewustzijn en gevoelens van liefde komen van binnenuit, wat betekent dat elke persoon op deze planeet verantwoordelijk is over zijn of haar denkpatronen.

Zoals Napoleon Hill, een auteur van de 10 best verkochte zelfhulpboeken aller tijden, zei “Je wordt wat je denkt.” De gedachten die je produceert, vormen je tot de persoon die je bent.

Romantische relaties vereisen wederzijdse overeenstemming. Ze vereisen dat geliefden resoneren op elk vlak en geen kopie zijn van elkaar.

Als gedachten en gevoelens niet op elkaar zijn afgestemd, kunnen stellen geen blijvende relatie krijgen. . Ze willen verschillende dingen van elkaar en krijgen te maken met grote incompatibiliteitsproblemen wanneer ze elkaar leren kennen. Misschien zelfs eerder.

Dwing iemand niet om van je te houden! Laat hem/haar naar je toe komen

Aangezien het onmogelijk is om iemand met geweld van je te laten houden, is het misschien het beste om die persoon en de bijbehorende verwachtingen los te laten – en voor je eigen emotionele en fysieke welzijn te zorgen. En hoe lastig dit is, merk ik de laatste tijd met klanten/cliënten op. Dit is niet wat ze willen horen, ze willen horen dat ‘het goed komt’. Ze worden boos als ik vanuit mijn helder zien en waarneem in de onderstroom iets anders waarneem. Het gaat nog steeds te vaak over de ander, maar niet over henzelf.

Zelfliefde niet laten afhangen van de liefde van iemand anders is iets anders dan je ophangen aan de liefde die iemand anders je zou moeten geven.

Hoe hoger je gevoel van eigenwaarde, hoe minder angst de afwijzing van een persoon je zal geven, en hoe sneller je zult herstellen van afwijzing. Werk dus aan het verbeteren van je beeld van jezelf en streef ernaar om de beste versie van jezelf te worden.

Als je zelfverbetering serieus neemt, zul je al snel niet meer de behoefte voelen om achter iemand aan te rennen die jou niet wil en nieuwe gezonde overtuigingen te ontwikkelen. Overtuigingen dat je jezelf veel te veel respecteert om jezelf toe te staan ​​de liefde van mensen te zoeken.

Zelfliefde alleen zal meer dan genoeg zijn om door te gaan met het leven.

Kortom, je zult zowel intellectueel als emotioneel begrijpen dat de dynamiek van uiteenvallen/relaties niet kan worden geforceerd of gemanipuleerd. Ze moeten worden gerespecteerd.

Dus hoe moeilijk het ook is, respecteer ze en laat de persoon van wie je houdt naar je toe komen. Als hij of zij een reden vindt om dit te doen wanneer de timing goed is, ben je waarschijnlijk de eerste die hiervan op de hoogte is.

Je krijgt broodkruimels of een volledige uitnodiging om af te spreken en je voelt meteen dat de persoon in kwestie ineens geïnteresseerd is om met je te praten. Dat is het moment waarop je zult ontdekken dat deze persoon zich slecht voelt omdat hij je pijn heeft gedaan of dat hij of zij er spijt van heeft je uit zijn of haar leven te hebben geduwd en je terug in zijn

De enige manier om erachter te komen wat zijn of haar bedoelingen zijn, is door deze persoon de kans te geven zichzelf uit te leggen. Dan kun je beslissen of deze persoon zijn of haar lessen heeft geleerd of dat je voor jou allerhoogste welzijn het best doorgaat.

Houd er tijdens het wachten rekening mee dat een persoon die van je houdt, hoe dan ook terugkomt. Je hoeft niet eens een vinger uit te steken, want hij of zij zal je nodig hebben om je niet meer gekwetst te voelen (waarschijnlijk zoals je nu doet). In de tussentijd ga je door met jouw leven, want jouw leven gaat niet enkel over een relatie, dat is één segment van het leven. Het idee dat alles om een relatie moet draaien en alle andere segmenten ondergeschikt zijn, zijn ook gebaseerd op overtuigingen en wat mensen hebben meegekregen in hun systemische verleden.

Houd van jezelf, wat er ook gebeurt!

Afwijzingen horen bij het leven en overkomen ons allemaal. We komen ze tegen in vriendschappen, interviews, vacatures, onderwijs, romantische relaties en zelfs gezinnen.

Een van de belangrijkste redenen waarom ze zoveel pijn doen, is dat we als kinderen altijd te horen krijgen dat we ze moeten vermijden als de pest en ze moeten zien als ultieme afwijzingen – als het einde van de wereld tot zelfs het einde van het leven.

Maar de waarheid is dat afwijzingen lessen van onschatbare waarde zijn. Voor optimistische mensen die uitdagingen in het leven omarmen, zijn afwijzingen een aanmoediging om harder hun best te doen en een herinnering dat ze moeten overwegen een andere aanpak te kiezen.

Als je maar één ding kunt onthouden : laat het dan zijn dat je mislukkingen, verliezen en tegenslagen niet hoeven te betekenen dat je een mislukkeling bent en dat je leven nooit meer hetzelfde zal zijn.

Integendeel, onaangename ervaringen kunnen iets heel anders betekenen. Ze kunnen je vertellen dat je leven weer geweldig kan zijn als je leert van je beproevingen en je best doet om te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt.

Zoals je wellicht zelf al hebt ervaren, zijn afwijzingen onvermijdelijk, maar in de diepere betekenis van het woord, zijn er geen afwijzingen, maar ‘toetsen’ wat resoneert bij wie jij werkelijk bent. De woorden die we veelvuldig herhalen zijn heel sterk gericht op het yang-denken. Er zijn geen afwijzingen, er is slechts diepte-bodem-werk te doen om de sleutel van zelfliefde te gebruiken. De sleutel is om weer op te staan ​​en het opnieuw en opnieuw te proberen, en opnieuw totdat je iets vindt dat werkt en je gewenste bestemming bereikt.

Dus verander de definitie van het woord ‘afwijzing’ in je hoofd naar ‘een nieuw begin’ en ‘nieuwe kansen’ en ik garandeer je dat je de positieve kant van afwijzingen en slechte ervaringen gaat zien. Je zult zien dat hoe je erdoor geraakt wordt, afhangt van je geesteshouding.

Dat betekent natuurlijk niet dat je verliefd zult worden op afwijzingen en vaker afgewezen wilt worden, maar dat je ze omarmt als ze gebeuren en weigert ze je gedachten en gevoelens te laten beheersen.

Word weer blij met jezelf

Mensen denken dat ze dingen nodig hebben om altijd hun zin te krijgen om gelukkig te zijn. Maar het leven gaat niet altijd zoals we willen dat het gaat. Soms gaan dingen tegen onze verwachtingen in en stellen ons teleur. Dat is het moment waarop we onszelf eraan moeten herinneren dat het niet het einde van de wereld is en dat het goed komt.

Geluk is een gemoedstoestand, wat betekent dat elke persoon andere dingen nodig heeft om gelukkig te zijn.

Sommigen zijn blij met fysiologische behoeften zoals water, voedsel, kleding en onderdak, terwijl sommige van de rijkste mensen ter wereld die veel hoger in de behoeftenhiërarchie van Maslow staan, villa’s en dure auto’s nodig hebben – en depressief zijn bij de minste financiële tegenslagen. Niets is in deze helaas sterk over- gematerialiseerde wereld, wat het lijkt.

Een rijk persoon kan zich bijvoorbeeld meer zorgen maken over het verliezen van geld dan een arm persoon. De reden daarvoor is dat de rijke een rijke mentaliteit heeft en meer prioriteit geeft aan geld. Wat mij dan opvalt is dat het net die klanten zijn die zich enorm veel zorgen maken over ‘tekorten’ of ‘verlies’. Iemand die vanuit een heel andere manier van leven leeft, leeft niet noodzakelijk als een clochard, maar leeft gelukkig van binnenuit. Er is niets om grip over te houden. Ik ben soms toch nog verbaasd hoe ‘rijken’ zich op social media profileren, maar tijdens een gesprek hun onzekerheid en angsten delen. Als projecten niet volgens plan verlopen is het een ramp, terwijl ik geen rampscenario waarneem.

Een arm of gemiddeld persoon maakt zich echter misschien niet zo druk om geld. Financiële stabiliteit zal nog steeds enorm belangrijk voor hem of haar zijn, maar die persoon zal andere prioriteiten in het leven hebben. Prioriteiten die niet gaan over geld verdienen, wat betekent dat hij of zij beter met geld kan omgaan dan iemand die een luxe levensstijl gewend is.

Earl Nightingale schreef: ‘Succes is een progressieve realisatie van een waardig doel.’ Wat Earl bedoelde was dat degenen die op weg zijn naar hun doel en afwijzingen als onderdeel van het leven omarmen, zeer succesvol en veel gelukkiger zijn.

Ze accepteren het onvermijdelijke – het goede en het slechte, en doen elke dag hun best om te krijgen wat ze willen. Ze kunnen het natuurlijk niet krijgen bij de eerste, tweede of zelfs derde poging.

Maar uiteindelijk, met begrip, acceptatie en doorzettingsvermogen, zullen ze de finish halen en hun vruchten plukken.

Hoe zou het zijn als je ‘afwijzingen’ kunt zien als gouden kansen op jouw eigen blinde vlekken te identificeren en andere/betere oplossingen kunt vinden voor wat jou echt van binnenuit vreugde geeft?

Een relatieconsult kan je verder helpen patronen te ontdekken en te doorbreken

Vooral als empaten hebben we heel open energievelden, grote harten en een verlangen om anderen te dienen. Dit maakt ons tot uitzonderlijke therapeuten, genezers, energiewerkers, coaches, professionals in de gezondheidszorg en ieder met vergelijkbaar werk.

Als we ons niet bewust zijn van ons energieveld, hebben we vaak losse, slordige of niet-bestaande grenzen. Dit betekent dat de randen van onze energetische ‘container’ niet of niet goed beschermd is. Een gevolg hiervan is dat we de neiging hebben om iedereen zonder onderscheid toe te laten in onze energetische (en zelfs fysieke) ruimte.

Sommigen zijn werkelijk energetische zeven en sponzen, aan het einde van de dag helemaal leeg. Hoe komt dit?

Hier zijn veel redenen voor. Aan de positieve kant van het spectrum is dat omdat we van nature aardig, behulpzaam, medelevend en attent zijn.

Aan de ‘ongezonde’ kant van het spectrum kan het zijn dat we codependent zijn, onszelf definiëren door hoe anderen ons zien, of geen idee hebben hoe we nee moeten zeggen of contacten op een gezonde afstand kunnen houden. Zeker voor hulpverleners die hun identiteit vastpinnen vanuit een rol als goede moeder, goede vader, goede verzorger, liggen heel wat valkuilen op de loer. Liefdevolle nabijheid vraagt ook in het werk gezonde distantie en ja, wat is gezond? Als therapeuten, coaches, hulpverleners grenzen laten vervagen of vervaagd zijn, niet echt meer de relatie als cliënt- hulpverlener hebben, dan is er stof tot nadenken.

Hoe dan ook, het is niet vreemd dat onbewuste empaten rondlopen met iedereen die ze kennen in hun energieveld.

In consulten merk en voel ik in de onderstroom als meerdere ‘mensen’ in de energie aanwezig zijn. De ene vraag na de andere wordt op me afgevuurd met vragen over X, Y, Z. Dit benoem ik helder en stel voor om de druk van de ketel te halen door tijdens een consult naar de ademhaling te gaan, voeten gegrond op de aarde. Soms herkennen cliënten dat ze zich enorm laten definiëren voor mensen om zich heen. Het gaat eigenlijk niet over anderen, maar over het inzien wat een impact dit heeft voor zichzelf én om een rustig consult te kunnen geven. Het zet me ook tot dieper invoelen en reflecteren op welke manier ik er voor cliënten wil en kan zijn met gezonde grenzen en volledig aanwezig Zijn. Niet iedereen staat open voor een dieper inzicht en zelfreflectie en gaat als een tornado tekeer. Wat ik vorig jaar nog met moeite liet gebeuren, is nu veranderd. Cliënten ontgoochelen omdat ik niet meer kies voor tornado’s, voor manipulatie, voor druk en intimidatie, hoort erbij. Dat is helemaal aanvaarden dat ik ben die ik ben in wat ik doe en de manier waarop ik voel dat dit oké is en bijdraagt aan een prettige manier van samenwerken.

Omdat het voor empaten zo gemakkelijk is om met andere mensen samen te smelten en hun energie, overtuigingen, waarden, emoties, gewoonten en meer over te nemen, kan de grens tussen waar we eindigen en de volgende persoon begint niet meer te onderscheiden zijn.

Door te leren mensen uit onze soevereine ruimte te scheiden, creëert het ademruimte, maakt het onze levenskracht vrij en geeft het ons meer toegang tot onze eigen stem en waarheid.

Naast alle mensen dragen we ook problemen, gezondheidsproblemen, huisdieren, beslissingen, onvergevingsgezindheid, oude overtuigingen en nog veel meer met ons mee. Geen wonder dat we ons overweldigd voelen.

Het is gemakkelijk om gevoelloos te worden voor alle bagage en energetische rommel die we in de loop van de tijd verzamelen. We wennen eraan en beseffen niet hoe vastgelopen, verward en uitgeput we in het proces zijn geraakt.

Eerlijke waarschuwing: als je je eenmaal bewust wordt van deze energieën, zal het bijna onmogelijk zijn om terug te gaan naar onwetendheid over hen. Wat het punt is als je in bewustzijn wilt evolueren!

Een bewuste check-in praktijk opzetten

Soms vertellen cliënten me dat ze ‘iets’ geprobeerd hebben, maar dat het toch niet werkt, niet blijvend werkt. Dat klopt, het verzorgen van je energieveld en grenzen is een levenslange dagelijkse must. Dat is net als elke dag douchen, eten, drinken…inchecken in jezelf kost je enkele minuten per dag en is geen kwestie van geen tijd ervoor te hebben. Zeker voor het slapengaan kun je je energetisch veld opschonen, zodat je met een rustig gemoed de nacht ingaat.

Je fysieke, mentale, emotionele en energetische check-up is een cadeau die je aan jezelf gunt. Ik geef dit ook mee aan cliënten en merk op of ze er al dan niets mee doen. Cliënten behandelen als een kind door er telkens op terug te komen, voelt niet oké. In dit geval zou ik de rol van de moeder opnemen (controle) en houd ik de volwassene vast in de kind-rol (afhankelijk). Het ligt heel gevoelig, weet ik. Maar ik voel haarfijn de verstrikkingen die heel snel kunnen ontstaan en rolvervagingen. Betrokkenheid op een volwassen manier, herkennen waar we valkuilen loeren, niet meegaan in het bevestigingen van ‘ me nodig te hebben’…het is enorm fragiel.

Het punt van inchecken is om je de gelegenheid te geven patronen op te merken en de nodige aanpassingen te doen, inclusief het opruimen van jouw energetisch veld. Er zijn verschillende manieren om je energieveld te zuiveren, maar je intentie is de krachtigste. Wat je ook hebt geïdentificeerd dat niet in je veld hoeft te zijn, verplaats ze liefdevol maar stevig buiten je soevereine ruimte.

Naast intentie is de adem een ​​krachtig hulpmiddel omdat het fungeert als een resetknop voor het energielichaam.

Als empaten is het voor ons natuurlijk om met anderen samen te smelten; het is veel moeilijker om in onszelf gecentreerd te blijven. Het verzorgen van ons energieveld, het beheren van grenzen en het creëren van een dagelijkse praktijk voor energiehygiëne is van cruciaal belang om geaard te blijven in onze eigen authenticiteit en duidelijkheid te behouden over wat wel en niet van ons is. Waar je ook bent op je evolutionaire pad, het maken van bewuste keuzes over wie en wat is toegestaan ​​in je energieveld zal je helpen stevig verankerd te blijven in je soevereine zetel.

Oefening: Wie zit er in jouw energieveld?

Voorbereiding: Maak een cirkel om je heen met een diameter van ongeveer 1,2 meter. Je kunt touw, een hoelahoep, kristallen of sjaals aan elkaar rijgen. Het idee is om een ​​visuele grens te creëren. Je hebt ook een blok met plaknotities en een pen nodig.

Schrijf voor elk van de onderstaande categorieën op wat er in je opkomt. Eén item per plakker. Plaats vervolgens elke plakkertje in jouw cirkel.

* Elke persoon in je energieveld: familie, vrienden, collega’s, etc.

* Dieren/huisdieren

* Beslissingen/problemen

* Gezondheidsproblemen

* Grote stressoren, of ze nu aan de gang zijn of eenmalig

* Dingen waar jij je verantwoordelijk voor voelt

* Onvergevingsgezindheid (wie je niet vergeeft)

* Al je ‘moeten’ en ‘horen’ (waaronder ook niet)

* Wensen/verlangens

* Spijt

* Alle andere categorieën die je zelf maar kunt bedenken

Kijk naar al je plakkertjes en neem even de tijd om de impact te laten bezinken. Welke eerste reactie merk je in je lichaam?

Schrijf nu alles op wat je hebt opgeschreven en stel jezelf de volgende vragen:

* Welke acties moet ik ondernemen met betrekking tot alle mensen en situaties die een beroep doen op mijn energie?

* Welke grenzen trek ik?

* Welke beslissingen neem ik?

* Waar en bij wie vraag ik om ondersteuning?

* Welke vorm van zelfzorg heb ik nodig?

Verwijder ten slotte fysiek de plakkertjes die de mensen en situaties vertegenwoordigen die je niet langer in je soevereine ‘container’ wilt dragen. Merk op hoe je je voelt nadat ze uit je veld zijn.

Vooral bereid zijn om consequent te zijn in de beslissingen die je neemt, want dit is vaak niet zo evident. In onderstroom is er de neiging om ‘vast’ te houden, tegen beter weten/voelen in, vanuit een diversiteit van gedachten, emoties en gevoelens.

Dit komt heel vaak voor in therapie. Het zijn dus processen waar elke coach/therapeut rekening moet mee houden, omdat ze belangrijke gevolgen hebben voor het verloop van de therapie. Soms is er tijdens het contact sprake van overdracht: gevoelens die bestemd zijn voor een belangrijke ander worden gericht op de therapeut of coach. Een gedragspatroon uit het verleden wordt herhaald in het hier en nu. In een poging de relatie met de belangrijke ander te herstellen. Het gaat hierbij vaak om het projecteren van een ouderfiguur op de therapeut of coach en het op overeenkomstige wijze reageren. De cliënt reageert vanuit onbewuste drijfveren.

Bij coaching met hoogsensitieve cliënten zal eerder sprake zijn van overdracht, omdat hsp’ers gevoeliger zijn voor een persoon die hen veel aandacht en steun geeft. Ze kunnen zich heel erg aangetrokken voelen tot de coach/therapeut en zien hem/haar als de ‘ideale ouderfiguur’ of zelfs als geliefde.

De term overdracht komt uit de psychoanalyse. Het begrip werd ingevoerd door Freud, toen die ontdekte dat sommige cliënten hem als een strenge vader zagen als ze zelf door hun vader waren afgewezen, of verliefd op hem werden als ze in hem hun liefhebbende vader herkenden. In eerste instantie zag hij deze overdracht als een probleem bij de behandeling maar al snel leerde hij de term overdracht gebruiken in therapie en stimuleerde hij het verschijnsel zelfs. Door met zijn cliënten hun overdracht te analyseren, kwamen ze snel tot inzicht.

Als de coach/therapeut op de overdracht ingaat, is er sprake van tegenoverdracht. In dit geval bevestigt hij/zij de rol die aan hem wordt toegeschreven. Bijvoorbeeld: een vrouwelijke cliënt herkent in de coach haar vader en gaat hem ook zo benaderen. Dit is dus een geval van overdracht. De coach/therapeut op zijn/haar beurt behandelt de cliënte alsof ze zijn dochter is en gaat dus in de tegenoverdracht.

Het is dus heel belangrijk om zo’n situatie van overdracht en tegenoverdracht te herkennen. In de meeste gevallen zul je deze situatie willen voorkomen, omdat die verwarrend kan zijn voor de rolverdeling. Maar je kunt er ook voor kiezen om de overdracht juist wél te laten plaatsvinden om gevoelens los te maken en de cliënt zo snel tot inzicht te laten komen, wat het proces kan versnellen.

Die verantwoordelijkheid ligt in handen van de coach/therapeut, want die heeft in principe wel de kennis en de vaardigheden en inzichten om ook dieper en sneller te kunnen invoelen hoe deze mechanismes werken. En welke onbewuste lagen ook kunnen meespelen vanuit de behoefte om ‘nodig’ te zijn en daarin gevoed te worden, vanuit eigen niet-verwerkte pijnstukken.

Coaches/therapeuten doorlopen kortom ook hun eigen transformatieproces. Ken jezelf en durf dit ook onder ogen te zien, wat nog verborgen ligt in de schaduw.